تغییرات جدی در بافت مرکز شهر تورنتو
05 جولای 2012 - 7:39
بازدید 205
6

با افزایش جمعیت به همراه افزایش قیمت زمین و ملک در شهرهایی چون تورنتو، برخی مناطق هم تغییرات بافتی زیادی از نظر تنوع سبک های زندگی، تراکم و دسترسی به مراکز مورد نیاز روزانه خواهند داشت. مطلبی که در ادامه می‌‌آید مربوط به مرکز شهر downtown تورنتو است و نباید آن را به همه شهر […]

ارسال توسط :
پ
پ

با افزایش جمعیت به همراه افزایش قیمت زمین و ملک در شهرهایی چون تورنتو، برخی مناطق هم تغییرات بافتی زیادی از نظر تنوع سبک های زندگی، تراکم و دسترسی به مراکز مورد نیاز روزانه خواهند داشت. مطلبی که در ادامه می‌‌آید مربوط به مرکز شهر downtown تورنتو است و نباید آن را به همه شهر تورنتو تعمیم داد.

«منهتنیزه» شدن تورنتو و تغییر رویای خانواده‌ها برای خانه‌دار شدن

کارشناسان مسکن و معاملات املاک معتقدند که در دهه آتی به دلیل تامین کمتر خانه‌های مستقل نسبت به گذشته و بالا رفتن قیمت خانه‌های مستقل موجود، رویای خانه‌دارشدن برای خانواده‌هایی که دوست داشتند در بخش مرکزی شهر تورنتو زندگی کنند دستخوش تغییراتی خواهد شد. 

حتی همین حالا هم به دلیل بالا رفتن تقاضا و اختلاف قیمت‌های پیشنهادی که گاه به ده‌ها هزار دلار می‌رسد (و حتی در موارد معدودی این اختلاف سر به ۲۰۰ هزار دلار یا حتی بالاتر می‌زند!) و در اغلب آنها هیچ شرایط خاصی هم برای فروشنده در نظر گرفته نشده، فشار بر روی کسانی که خواستار خرید خانه‌های مستقل هستند بسیار زیاد شده است.

پیش‌بینی می‌شود که در دهه آینده همراه با کم شدن تعداد خانه‌های مستقل موجود در بازار، قیمت این گروه از خانه‌ها ۳۰ تا ۵۰ درصد افزایش یابد. این در حالی است که پیش‌بینی می‌شود افزایش قیمت در کاندوها به دلیل تولید بیش از حد این نوع از واحدها در حد معمول و یا حتی ثابت باشد.

این سناریو خانواده‌های معمولی را از بازار کنار خواهد زد و زندگی در کاندوها را به یک انتخاب‌ برای کسانی که مایلند در مرکز شهر زندگی کنند تبدیل خواهد کرد.

این پدیده‌ای است که یکی از دلالان معاملات املاک به نام موگل بردلمب از آن با عنوان «منهتنیزه» شدن تورنتو نام می‌برد. وی می‌گوید: «در شهر نیویورک حتی اگر شما یک سرمایه‌گذار بانکی با سالی یک میلیون دلار درآمد باشید، باز هم نمی‌توانید از پس خرید خانه در منهتن بربیایید، پس به سراغ کاندو می‌روید.»

به اعتقاد وی همین پدیده را در شهرهای بزرگ دیگر دنیا مثل هونگ‌کونگ، توکیو، لندن  و پاریس هم می‌توان دید. او که خود در حال کاندوسازی در شهرهای تورنتو، اتاوا و کلگری است، می‌گوید: «اگر می‌خواهید در بخش مرکزی شهر تورنتو زندگی کنید، احتمالا باید به سراغ کاندو بروید. در آینده خانواده‌ها مجبور خواهند بود به زندگی در فضاهای فشرده‌تر رضایت دهند. این روند یک تغییر طبیعی در این شهر خواهد بود.»  

تغییر انتظارات 

آقای بن مه‌یر، سردبیر و معاون ارشد نشریه Urbanation، که نشریه‌ای خبری در زمینه معاملات املاک است، می‌گوید که خانواده‌ها برای این‌که بتوانند از زندگی در خانه به زندگی در کاندو رو کنند باید تغییراتی در طرز تفکرشان ایجاد نمایند و خود را با زندگی در فضاهای کوچک‌تر و البته عمودی سازگار کنند.

او اضافه می‌کند که در حال حاضر تصور بر این است که بسیاری از افرادی که به تازگی وارد کانادا می‌شوند از شهرهای بزرگی مثل هنگ‌کنک، سنگاپور و بمبئی به این کشور می‌آیند و آنها اصولا مشکلی با کاندونشینی ندارند. وی می‌گوید: «این بیشتر طرز تفکر کانادایی است که می‌گوید فرد باید حتما یک تکه ملک داشته باشد که دورش حصار کشیده شده و حیاط و گاراژ هم داشته باشد.»

آقای جان پاسالیس، رئیس شرکت Realosophy Real Estate Brokerage معتقد است که هنوز تورنتویی‌ها چه از نظر فرهنگی و چه از نظر اقتصادی به سناریوی منهتن نرسیده‌اند. وی می‌گوید: «شما در شهرهای نیویورک یا هنگ‌کنگ نمی‌توانید خانه مستقل بخرید زیرا در این شهرها خانه خیلی گران است و اصولا جزء موارد انتخابی شما نیست. اما در تورنتو هنوز هم می‌توان خانه‌هایی با قیمت مناسب پیدا کرد.»

پاسالیس معتقد است که اگر خریداران فقط کمی سطح توقعشان را پایین بیاورند و به طرف شرق و خیابان دنفورت بروند یا به سمت غرب خیابان بلور بروند می‌توانند با ۵۰۰ هزار دلار یک خانه مستقل بخرند. به نظر وی هنوز تا زمانی که خانواده‌ها واقعا نتوانند از عهده خرید خانه بربیایند یک دهه مانده است.

مسئله تازه‌ای به نام سایز 

حالا که ساختمان‌سازی در تورنتو از هر شهر دیگری در امریکای شمالی بیشتر شده، ممکن است خیلی‌ها فکر کنند که پیدا کردن کاندوی مورد نظرشان در این بازار دیگر چندان هم مشکل نیست. قرار است که در ۱۸ ماه آینده ۵۳ هزار کاندو آماده تحویل به مشتریان شود. اما کارشناسان معتقدند که حتی با وجود آمادگی ذهنی خریداران برای زندگی در کاندو، باز هم مشکل کوچک بودن فضای این کاندوها برای یک خانواده در حال رشد یا هر خانواده دیگری به قوت خود باقی خواهد بود.

از ۶ هزار کاندویی که امسال در شهر تورنتو آماده تحویل خواهند شد، ۶۳ درصد را واحدهای معروف به استودیو (بدون اتاق خواب مجزا)، یک خوابه و یا یک خوابه با یک دن (یک فضای کوچک مجزا و کوچک‌تر از یک اتاق) تشکیل می‌دهند. متوسط مساحت این واحدها ۶۹۵ فوت مربع است.

علت این است که سازندگان باید قبل از تضمین کمک‌های بانکی خود بتوانند ۶۰ تا ۸۰ درصد از واحدهای ساختمانشان را بفروشند و این نوع از واحدها هم بیشتر مطلوب افراد مجرد و یا زوج‌های جوانی است که می‌خواهند ساکن مرکز شهر باشند. آقای پاسالیس می‌گوید: «اصولا در مرکز شهر تقاضا برای واحدهای سه‌خوابه وجود ندارد و این واحدها مدت‌ها منتظر خریدار می‌مانند.»

به اعتقاد آقای مه‌یر یک علت دیگر برای ساخت بیشتر واحدهای کوچک هم تمایل بالاتر سرمایه‌گذاران در بخش مسکن به خرید این واحدهاست زیرا راحت‌تر می‌توانند آنها را اجاره دهند و هرچه واحد بزرگ‌تر باشد زمان بیشتری طول می‌کشد تا فروش برود یا اجاره داده شود.

اشباع در واحدهای کوچک

اما این روند می‌تواند به اشباع بازار مسکن از واحدهای کوچک و یا سخت ‌شدن کار برای خانواده‌هایی که مایل به زندگی در کاندو هستند بینجامد. آقای آدام وان، یکی از مشاوران شورای شهر تورنتو معتقد است که روند ساخت این کاندوهای کوچک می‌تواند به حاشیه‌نشینی خانواده‌ها و تبدیل مرکز شهر تورنتو به منطقه‌ای مجرد‌نشین در نسل آینده و ایجاد یک فضای تک‌فرهنگی منجر شود. او موفق شده تا برخی سازندگان را قانع کند که واحدهای بزرگ‌تر مناسب برای خانواده‌ها هم بسازند. او می‌گوید: «من البته نگرانی سازندگان برای فروش واحدهایشان را درک می‌کنم اما معتقدم نباید این روند به جایی برسد که در بافت و نقشه جمعیتی شهر تاثیر بگذارد.» شورای شهر حتی به سازندگانی که واحدهای بزرگ‌تر را نیز در ساختمان‌هایشان در نظر بگیرند یا نقشه‌ واحدهای کوچک‌تر را طوری طراحی کنند که با حذف دیوار حائل امکان بزرگ‌تر کردن آنها وجود داشته باشد، امتیازاتی اعطا می‌کند. آقای وان معتقد است که تنوع، سرزندگی و حیات بیشتری به مرکز شهر تورنتو می‌دهد.

فروش سخت

با این وجود فروش واحدهای بزرگ کار دشواری است. البته زندگی کاندونشینی دوره‌های مختلفی را به خود دیده است. آقای لمب به خاطر می‌آورد که پیش‌ترها افراد به هیچ وجه روی خوش به کاندو نشان نمی‌دادند اما در دروان رونق کاندونشینی در سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۲ سازندگان موفق شدند تا خریداران جوان را به خرید واحدهای نقلی اما شیک برای زندگی در مرکز شهر ترغیب کنند.

بیست سال پیش واحدهای استودیو به طور متوسط ۶۰۰ فوت مربع بودند در حالی‌که امروز متوسط مساحت آنها به نصف یعنی ۳۰۰ فوت مربع رسیده. گرچه آقای لمب بر این باور است که در آینده این روند تغییر خواهد کرد و با کم شدن فاصله بین قیمت خانه‌های مستقل و کاندوها، تمایل افراد به داشتن کاندوهای بزرگ‌تر و لوکس‌تر هم بیشتر خواهد شد.

برای مشاهده اصل مطلب اینجا کلیک کنید.    

ثبت دیدگاه

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.

برای ارسال دیدگاه شما باید وارد سایت شوید.

مراقب تشابه نام‌ها باشید! مارا با نام کنپارس به دوستان خود معرفی کنید.
This is default text for notification bar