چند نکته حقوقی در مورد ازدواج در کانادا

در اینجا توضیحاتی کلی در مورد مسائل قانونی ازدواج در کانادا با تاکید بر استان انتاریو بیان شده است:

پرسش: از کجا می توانم در مورد سن قانونی ازدواج اطلاعاتی به دست بیاورم؟

پاسخ: در کانادا برای این که بتوانید رسما ازدواج کنید باید ۱۸سال سن داشته باشید. ازدواج در سن کمتر از ۱۶ سال نیز غیرقانونی است. هر فرد ۱۶ یا ۱۷ ساله که بخواهد ازدواج کند (به غیر از بیوه ها یا افراد مطلقه اعم از مرد یا زن) می تواند با داشتن اجازه نامه مکتوب از جانب والدین خود به این کار اقدام کند. (توجه داشته باشید که برقراری رابطه جنسی یک بزرگسال با فردی زیر سن قانونی ازدواج در هر سطحی که باشد، تبعات بسیار شدید حقوقی و قضایی درپی خواهد داشت.)

برای انجام ازدواج قانونی در کانادا باید گواهینامه ازدواج دریافت کنید و مراسم ازدواج نیز باید توسط کسی اجرا شود که قانونا مجوز انجام این کار را داشته باشد. اغلب وزرا، کشیشان، و نیز قضات و قاضیان صلح دارای این مجوز هستند.

ازدواجی که توسط قضات و یا قاضیان صلح به اجرا درمی آید باید در دفاتر قضایی آنها انجام شود. در ضمن حضور دو شاهد بر اجرای این مراسم نیز ضروری است. برای درخواست گواهی ازدواج، با اداره شهرداری منطقه خود تماس بگیرید. اگر مراسم ازدواج شما مراسمی مذهبی است، می توانید ازدواج خود را در کلیسا اعلان کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر با روحانی کلیسای خود صحبت کنید.

ازدواج مدنی می تواند توسط قاضی یا قاضی صلح، که دارای قدرت اعطای مجوز ازدواج باشد، انجام شود. ازدواج مذهبی نیز می تواند توسط کسی که از سوی آن نهاد مذهبی برای اجرای آن واجد صلاحیت شناخته شده و نیز طبق قانون ازدواج در استان انتاریو برای این کار ثبت نام کرده، انجام گیرد.

اگر شما یا همسر آینده اتان قبلا طلاق گرفته اید باید هر یک به هنگام ازدواج مدارک لازم برای اثبات این امر را، که معمولا به شکل گواهی طلاق یا طلاقنامه بوده و از دادگاه محل وقوع طلاق کسب می شود، ارائه نمایید. انجام آزمایش خون الزامی نیست. گواهی ازدواج طی مدتی که شما منتظر می مانید آماده شده و در اختیار شما قرار خواهد گرفت. پس از آن باید حداقل سه روز صبر کنید تا بتوانید واقعا ازدواج کنید.

قواعد مربوط به هم بالینی common-law partner و زندگی مشترک بدون ازدواج رسمی در استان های مختلف کانادا تفاوت های زیادی دارد.

در برخی استان ها دو نفر باید حداقل دو سال زندگی مشترک داشته باشند تا قانونا common-law محسوب شوند و قواعد مربوط به این نوع زندگی در موردشان صادق باشد. در برخی استان ها این زمان سه سال است و در برخی استان ها اینکه دو نفر، فرزندی داشته باشند یا نه، در مدت زمان تعریف شده تفاوت خواهد داشت.

هم چنین حقوق و تکالیفی که بدین طریق برای طرفین در نظر گرفته می شود از استانی به استان دیگر متفاوت است. در برخی استان ها نظیر بریتیش کلمبیا دو نفر بعد از دو سال زندگی مشترک، تمامی حقوق و تکالیف مربوط به زوجین در ازدواج رسمی را دارا خواهد بود اما در استان های دیگر چنین نیست. این موضوع وقتی اهمیت پیدا می کند که دو نفر بخواهند از هم جدا شوند و یا یکی از آنها فوت کند. در این صورت قوانین مربوط به جدایی، ارث و میراث، تقسیم دارایی ها، پرداخت هزینه های زندگی و حضانت بچه ها اهمیت زیادی پیدا می کند پس پیش از انجام این نوع زندگی با یک مشاور حقوقی آگاه به موضوع گفتگو کرده و یا با مراجعه به منابع اطلاعات رسمی از جزییات حقوقی مربوطه مطلع شوید.