«ما این طور شنیده‌ایم که …» این سخنی است که هر روزه همکاران ما در کنپارس به کرات آن را می‌شنوند. افراد بسیاری تماس می‌گیرند و درباره اطلاعاتی که شب قبل از دوستانشان در یک مهمانی در مورد مسیر جدید پرونده‌ها شنیده‌اند پرسش می‌کنند. دوست دیگری از شنیده‌های خود درباره وضعیت بازار کار می‌گوید و آن دیگری از اوضاع بیکاری. با این همه نقل قول‌‌های فاقد مرجع موثق چه باید کرد؟
در اینجا قصد نداریم به کالبدشکافی اخلاق ایرانی در مورد پدیده «انتقال اطلاعات شنیداری و باور شفاهی» بپردازیم اما تنها یک مورد از این گونه شنیده‌ها را مورد بررسی قرار می‌دهیم؛ مسئله پروسه بررسی پرونده مهاجرت و زمان‌بندی آن.
برای کسانی‌که سال‌ها در امور مربوط به مهاجرت سروکار دارند و از نزدیک پرونده‌ها و مسیر بررسی را رصد می‌کنند این نکته کاملا واضح است که هیچگونه قول دقیق و حتی احتمال بالای ۶۰ یا ۷۰ درصد در بخش عمده‌ای از این مسیر متصور نیست. چیزهایی هستند که تا حد زیادی قطعی هستند مثلا اینکه اگر شما در زمان محاسبه امتیاز، صادق بوده باشید و دچار توهم نشده باشید (مثلاً افراد زیادی هستند که سطح زبان انگلیسی خود را عالی یا خیلی خوب می‌دانند در حالیکه بعداً مشخص می‌شود خطا می‌کرده‌اند) و در آماده سازی و ارسال مدارک هم دچار خطا نشوید (که مهم‌ترین دلیل استفاده از خدمات وکلای مهاجرت همین مورد است) احتمال اینکه بتوانید ویزای مهاجرت دریافت کنید بسیار بالاست.
یا مثلا ترتیب طی شدن مراحل تقریبا یکسان است (می‌گویم تقریباً چون مثلا نحوه و زمان ارسال فرم‌های آزمایش پزشکی در دفاتر مهاجرتی مختلف متفاوت بوده است) اما این که زمان آن دقیقا کی است هیچکس نمی‌تواند تضمینی به شما بدهد. اینکه مثلا شما و پسرخاله‌اتان با دو هفته فاصله فرم‌های اولیه را ارسال کرده‌اید دلیل بر این نمی‌شود که سایر مراحل کاری شما هم همین فاصله زمانی را رعایت کنند. حتی دلیلی وجود ندارد که ترتیب تقدم و تاخر هم رعایت شود. ممکن است پسرخاله شما از شما دیرتر اقدام کرده باشد اما برخی از مدارک و مراحل برای او زودتر اتفاق بیافتد.
هر چه فرایند بررسی پرونده شما جلوتر می‌رود این بی‌نظمی‌های ظاهری افزایش بیشتری پیدا می‌کند. ممکن است مثلا شما دو ماه زودتر مصاحبه بدهید اما ویزای شما دیرتر یا همزمان با نفری که دیرتر مصاحبه داده آماده شود.
اوج این عدم قطعیت در مورد حذف مصاحبه (اصطلاحاً waived شدن مصاحبه) و قبولی صحت مدارک و محتویات پرونده بدون این مرحله است. هیچ قاعده‌ای برای این موضوع وجود ندارد و موارد مشابه زیادی دیده شده که فردی بدون مصاحبه این مرحله را گذرانده و دیگری نه. شما می‌توانید با فراهم آوردن مواد و مدارک بهتری برای پرونده خود، احتمال این اتفاق را افزایش دهید اما اگر بهترین پرونده عالم را داشته باشید و چندین خبره این کار هم تضمین دهند که پرونده شما عالی است باز هم هیچ تضمینی وجود ندارد که مصاحبه شما ویو شود.
اما چرا چنین است؟
بخشی از آن به ماهیت کار در مراکز دولتی بر می‌گردد و از این نظر تفاوت عمده‌ای بین نقاط مختلف جهان نیست.شاید به همین دلیل در اکثر کشورهای پیشرفته تلاش شده است تا با گسترش بخش خصوصی و کاستن از بار کاری و تصمیم‌گیری در مراکز دولتی از تبعات منفی این گونه عملکردها بکاهند.
مورد بعدی به نحوه عملکرد کارشناسان مختلف باز می‌گردد. هر پرونده نزد فرد یا افرادی کارشناسی می‌شود و به میزان سرعتی که آنها دارند یا ایراداتی که شخصاً بر روی پرونده می‌گذارند یا میزان تجربه‌ای که دارند پروسه بررسی یک پرونده ممکن است کم و زیاد شود.
نکته مهم دیگری که ما عمدتاً از آن غفلت می‌کنیم جزییات پرونده‌هاست. خیلی وقت‌ها ما شرایط خود را با یک نفر دیگر مقایسه می‌کنیم و به این نتیجه می‌رسیم که هر دو پرونده کاملا شبیه هم است در حالیکه برای کارشناس پرونده چنین نیست. مثلا اینکه هر دو ما مهندس الکترونیک هستیم و ۵ سال سابقه کار داریم به این معنا نیست که شرایط مشابهی داریم. ممکن است من در یک شرکت معتبر دولتی که به مرور برای کارشناسان ثابت شده که تاییدیه کار در این شرکت قابل اعتماد است صادر شده اما تاییدیه شما از یک شرکت بخش خصوصی فاقد مدارک معتبر باشد و لذا بررسی کننده به این نتیجه برسد که برای اطمینان از صحت مدرک ارائه شده باید حتماً در مصاحبه شرکت کنید.
عکس این حالت هم ممکن است. مثلا شرکت دولتی که من در آن کار می‌کنم در اثر جریانات رسانه‌ای و خبرسازی‌ها متهم به انجام فعالیت‌هایی شده که از نظر دولت کانادا زیر سوال است و افسر بررسی کننده باید مطمئن شود که من درگیر این گونه ماجراها نشده‌ام. خلاصه بحث اینکه، ما ناظران بیرونی در جریان اطلاعات، نکات حساسیت‌برانگیز و بخش‌نامه‌های داخلی وزارت مهاجرت که هر یک می‌توانند بر سرعت بررسی پرونده ما تاثیر داشته باشند نیستیم لذا نمی‌توانیم بگوییم که دقیقا چه وضعیتی بر پرونده ما حاکم است.
راه حل این ماجرا این است که از ایجاد فشار بیشتر بر خود اجتناب بورزیم. برخلاف روند پیشرفت پرونده، کارهایی هست که کاملا در اختیار ماست و می‌توانیم برای آنها برنامه‌ریزی داشته باشیم. مثلاً آیا به مشکلات زبانی خود پرداخته‌ایم؟ آیا به مرور خود را برای مصاحبه آماده کرده‌ایم؟ آیا با جزییات شغل خود و الزامات آن آشنا شده‌ایم؟ پیگیری این موارد که کاملا در اختیار ما هستند و می‌توان برای آنها جواب‌های نسبتاً روشن یافت بهتر از پیگیری مواردی است که هیچکس نمی‌تواند پاسخ معتبری درباره آنها به شما دهد
ثبت دیدگاه