همانگونه که می دانید در تاریخ ۲۸ نوامبر ۲۰۰۸ آیین نامه وزارت مهاجرت ابلاغ شد و سیستم جذب نیروهای متخصص فدرال متحول شده و تکلیف پرونده های بسیاری که از ۲۷ فوریه ۲۰۰۸ به بعد ثبت شده بودند به نوعی روشن شد. این آیین نامه در پی تصویب لایحه موسوم به سی ۵۰ در پارلمان کانادا صادر شد. لایحه ای که طی آن به وزیر مهاجرت اختیار می داد تا با ارائه راهکاری روند دریافت و بررسی پرونده های مهاجرت را به گونه ای که پاسخگوی نیاز فوری بازار کار کانادا باشد تغییر دهد. این تغییرات به طور مشخص معطوف به کیفیت و توانایی افراد متقاضی و زمان رسیدگی به تقاضاهای آنان بود. آیین نامه ۲۸ نوامبر در حقیقت همان راهکاری بود که در لایحه، ارائه آن بر دوش وزیر نهاده شده بود. بر اساس آیین نامه جدید پرونده هایی که قبل از ارائه لایحه به پارلمان یعنی ۲۷ فوریه ۲۰۰۸ ثبت شده بود در چارچوب مقررات سابق رسیدگی می شود اما برای پرونده های که بعد از این تاریخ ثبت شده اند وضعیت جدیدی حاکم خواهد بود. اول اینکه تنها متخصصینی که در ده سال گذشته حداقل یک سال سابقه فعالیت زیر یکی از عناوین ۳۸ گانه شغلی را دارند می توانند در این برنامه اقدام کنند و دوم اینکه رسیدگی به این پرونده ها در زمان کوتاهی اتفاق خواهد افتاد. البته این تغییرات تنها در مورد برنامه نیروی متخصص فدرال است و دردیگر روشهای مهاجرت نظیر برنامه نیروی متخصص کبک و یا دیگر برنامه های فدرال و استانی تغییری ایجاد نکرده است.
متقاضیان می پرسند دلیل این تغییرات چیست؟
در کشورهای مهاجر پذیر مهاجرت یکی از منابع مهم تامین نیروی کار مورد نیاز بازار است. این کشورها متناسب با نیاز بازار کار خود سیاستهای جذب مهاجر خود را به گونه ای تنظیم می کنند که بتوانند نیروهای با کیفیت در زمینه های مورد نیاز خود را برای کار به کشور خود وارد کنند. برای اینکه سیستم بتواند بالاترین بازدهی را داشته باشد بایستی بتواند خود را به سرعت با تغییر نیازها همراه کند. این موضوع در کانادا آن طور که باید در سالهای گذشته به خصوص از سال ۲۰۰۲ تاکنون اتفاق نیافتاده بود.
تا پیش از تغییرات جدید در قالب برنامه نیروی متخصص فدرال همه افراد تحصیل کرده با سابقه کار در هر زمینه ای و دانستن زبان می توانستند درخواست مهاجرت کنند و این درخواستها به ترتیب وصول رسیدگی می شد. هیچ اولویتی برای رشته های مورد نیاز در نظر گرفته نمی شد و همه افراد در شرایط مساوی بودند. به دلیل اینکه طیف وسیعی از افراد خود را واجد شرایط می یافتند حجم در خواستهای رسیده نیز بسیار بالا بود و امکان رسیدگی سریع به آنها وجود نداشت از این رو روز به روز پروسه رسیدگی طولانی تر می شد به گونه ای که تا پیش از آیین نامه اخیر اعلام شد که ۶۰۰ هزار پرونده رسیدگی نشده در اداره مهاجرت کانادا موجود است و هر پرونده زمانی تا ۷ سال را باید به برای دریافت نظرمثبت یا منفی به انتظار سر کند. این زمان طولانی برای رسیدگی موجب می شد که:
الف- افراد بسیاری با کیفیت بالا مهاجرت به کانادا را فراموش کرده و به دیگر کشورها فکر کنند
ب- آن دسته که اقدام می کردند اینقدر زمان از دست می دادند که چه بسا انگیزه خود را از دست داده و یا در طول سالها کیفیت مورد نظر سیستم کانادایی را حفظ نمی کردند
ج- افراد واجد شرایط بعد از سالها انتظار شانس کمتری برای جذب شدن به بازار کار داشتند چرا که از یک سو سالها در بلاتکلیفی طی کرده بودند و از سوی دیگر سن بالاتری برای رقابت با همگنان خود در جامعه کانادایی داشتند
و ……
شرایط بالا به هیچ وجه انتظار کانادا را از سیستم مهاجرت تامین نمی کرد و این در حالی بود که جامعه کانادایی با بحرانی جدی روبرو بوده و هست. از یک سو کمبود نیروی انسانی ماهر کافی در بسیاری از بخشها نظیر بخش بهداشت و درمان به شدت احساس می شود و از سوی دیگر سن جامعه فعال کانادا بسیار بالاست و با بازنشستگی متولدین سالهای ۱۹۴۵ تا ۱۹۵۵ که Baby Boomers خوانده می شوند و بخش بزرگی از نیروی کار کانادا را تامین کرده اند وضعیت بسیار اسفبار خواهد شد.
کانادا بین سالهای ۱۹۴۵ تا ۱۹۵۵ نرخ رشد جمعیت بسیار بالایی را تجربه کرده است و این گروه سنی اکنون در آستانه بازنشستگی است (این گروه بین سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ بازنشسته می شوند و بایستی نیروهای متخصص جوان جایگزین آنها شوند.). بازنشستگی این گروه همه بخشها را دچار بحران می کند و این بحران در بخش بهداشت و درمان مضاعف است چرا که بازنشستگان خود تبدیل به متقاضیان خدمات از سیستم بهداشت و درمان می شوند. این نکته در کنار این واقعیت که امید به زندگی در کانادا بسیار بالاست و افراد بین بیست تا سی سال پس از بازنشستگی زندگی می کنند، خود نشانگر عمق بحران است.
بخشهای اقتصادی مختلف نیز نیاز خود را به نیروی انسانی بدون پاسخ می یافتند از آن جمله رستوران داران و هتل داران بودند که برای یافتن افراد مناسب برای کار در این بخشها با مشکل جدی مواجه بودند. راه پیمایی رستوران داران انتاریو در تابستان گذشته و درخواست از اداره مهاجرت برای آوردن آشپز به جای مهندسین مورد توجه افکار عمومی قرار گرفت.
ناکارآمدی سیستم مهاجرت کانادا در نهایت منجر به این شد که دولت چاره ای اندیشه کند تا از یک سو نیاز کار کانادا را تامین کند و از سوی دیگر چاره ای برای زمان طولانی انتظار بیاندیشد که به تغییر در قانون و آیین نامه اخیر انجامید . دولت بر آن است که در سال ۲۰۰۹ فقط متخصصین این لیست ۳۸ گانه که در حقیقت شامل مشاغلی است که کانادا به آنها نیاز جدی دارد را وارد کانادا کرده و با هدفمند کردن سیستم مهاجرت در سالهای آینده خود را برای بحران ناشی از بازنشستگی بی بی بومرز آماده کند. و در آخر ذکر این نکته ضروری است که بر اساس آمار در سال ۲۰۱۲ مهاجرت، منبع اصلی تامین نیاز بازار کار کانادا خواهد بود.
برای اطلاعات بیشتر در مورد آیین نامه اینجا را کلیک کنید.
ثبت دیدگاه