در دو پست مرتبط قبلی درباره حراج های خانگی که یکی از روش های متداول خرید و فروش اجناس دسته دوم در کانادا محسوب می شود به تفصیل توضیحاتی بیان شد. در اینجا که آخرین پست از این مجموعه است به بیان برخی نکات تکمیلی می پردازیم.
حراج های خانگی در کجا برگزار می شوند؟
همانطور که پیشتر بیان شد معمول ترین مکان فضای پارکینگ، جلوی خانه ها است اما در مواردی ممکن است در یک مکان عمومی تر چنین برنامه هایی تدارک دیده شوند. مثلا در محوطه حیاط کلیسا یا کتابخانه یا مدرسه. معمولا در این حالت، این گونه حراج ها توسط اعضای یک کامیونیتی سازماندهی می شوند و به اعضا آن کامیونیتی اعلام می شود تا وسائل برای فروش را در ساعت و روز خاصی به مکان مورد نظر بیاورند. در خیلی از مواقع درآمدها صرف امور خیریه می شود.
گاهی چند دوست یا همسایه با هم قرار می گذارند که در یک مکان و زمان مشخص چنین برنامه ای را تدارک ببینند و حتی ممکن است تمامی همسایه ها در یک خیابان کوچک در برگزاری چنین برنامه ای مشارکت کنند که در این صورت در یک روز خاص تمام فضای آن خیابان به یک منطقه حراج تبدیل می شود. چنین حراج هایی از نظر مکان، امکانات و تبلیغات امکان اجرای برنامه های مفصل تری را فراهم می آورند. بدیهی است که اگر ابعاد برگزاری برنامه به گونه ای باشد که در ترافیک منطقه تاثیر بگذارد قبلا باید با مقامات محلی هماهنگی صورت بگیرد.
در آپارتمان ها این حراج ها باید در داخل فضای زندگی خود افراد انجام شود و یا اینکه با گرفتن اجازه از مدیریت ساختمان در یک مکان عمومی تر نظیر پارکینگ ساختمان برگزار شود. البته معمولا در آپارتمان های اجاره ای برای اموری پارکینگ ساختمان یا مکان های مشابه را به رایگان نمی دهند چون پذیرش آن به معنای پذیرش همه تقاضاهای مشابه است اما گاهی خود مدیریت ساختمان روز خاصی را برای چنین کاری اعلام می کند. این موارد خیلی عمومیت ندارد و به سیاست های ساختمان مرتبط است.
در آپارتمان های گرانتر که افراد می توانند مالکیت مشا داشته باشند (منظور کاندوها هستند. برای آشنایی بیشتر به اینجا مراجعه نمایید) برای موویگ سیل می توانند از فضای خود آپاراتمان استفاده کنند و یا با اجاره سالن اجتماعات ساختمان از آن بهره بگیرند.
تبلیغات و نحوه اطلاع یافتن از برگزاری یک حراج
تبلیغات حراج های خانگی بسته به ابعاد حراج و توقع برگزارکنندگان آن متفاوت است. مثلا در یک حراج معمولی که صاحبخانه چندان تمایلی به درآمدزایی ندارد و بیشتر جنبه های دیگر حراج که در پست اول توضیح دادیم اهمیت دارد پرداخت هزینه های تبلیغاتی چندان معنا ندارد به همین دلیل این کار به ساده ترین شکل انجام می شود یعنی بر روی چند مقوا زمان و مکان برگزاری آن نگاشته می شود و اعضا خانواده این اعلامیه ها را در فواصل منطقی و مکان های پرترددتر مثلا حاشیه خیابان اصلی از یکی-دو روز قبل در محل رویت افراد قرار می دهند. یا افراد ساکن یک آپارتمان در مکان هایی چون لاندری (محل قرار گرفتن ماشین های لباس شویی مشترک ساختمان) می توانند چنین اطلاعیه هایی را نصب کنند.
به هر میزان که ابعاد حراج گسترش می یابد و یا انتظارات درآمدی افراد افزایش می یابد روش های تبلیغاتی هم تنوع یافته و پرهزینه تر می شوند. افراد ممکن است در روزنامه های محلی که نرخ آگهی در آنها پایین است آگهی دهند یا از وب سایت هایی که برای همین موضوع بکار برده می شوند استفاده کنند. گاهی برگه هایی را در تعداد زیاد تکثیر می کنند و در یک منطقه به صورت فلایر (آگهی های تبلیغاتی ارزان قیمت) توزیع می کنند اما این گونه فعالیت ها بیشتر در موویگ سیل معنا دارد تا یک گاراژسیل معمولی.
شما هم به عنوان مشتری باید به همین نوع منابع مراجعه کنید یعنی به روزنامه های محلی، شماره های جمعه ها یا شنبه ها و سایت های اینترنتی؛ یا معمول ترین کار که چرخ زدن در خیابان های محله با ماشین و جستجوی اطلاعیه های مقوایی باشد را انجام دهید.
مطالب مرتبط اینجا می آیند.
چند نکته در مورد بهره گیری از گاراژسیل ها
مراقبت از اعتیاد به یک عادت بد. گاراژسیل ها به همان اندازه که می توانند مفید باشند می توانند تبعات منفی به دنبال داشته باشند. یکی از مرسوم ترین این تبعات خصوصا در مورد مهاجرین تازه وارد افراط در خرید است. از آنجا که قیمت اجناس در این حراجی ها به طور غیرقابل باوری ارزان است افراد را به طمع می اندازد که مرتبا از آنها خرید کنند و عملا منزل خود را به انباری کالاهای دسته دوم این حراجی ها تبدیل کنند. این افراد برای خود توجیهاتی هم دارند اما واقعیت این است که این نوع رفتار، نوعی بیماری است که اگر برای آن چاره ای اندیشیده نشود می تواند دردسرساز شود. چاره کار هم این است که افراد بعد از چند نوبت مراجعه و تهیه اجناس، تجسس را خاتمه دهند یا تنها برای وسائل ضروری در لیست انتظار مانده اقدام کنند و علاوه بر آنها هیچ وسیله دیگری هر چقدر هم با کیفیت و ارزان را خرید نکنند.
همواره پول نقد همراه داشته باشید. توجه کنید که گاراژسیل ها فروشگاه های معمولی نیستند که شما بتوانید در آنها از انواع کارت های بانکی و اعتباری یا اسکناس های درشت استفاده کنید پس برای خرید حتما پول نقد در انواع اسکناس های ریزتر (حداکثر بیست دلاری) و همچنین سکه همراه داشته باشید. اگر فروشنده کالا، باقیمانده اسکناس ۲۰ دلاری شما را که چند دلار می شد نداشت می توانید معادل آن کالای مناسب دیگری را انتخاب کنید و با وی به توافق برسید.
اگر جنس مورد نظر شما بزرگتر از ابعاد ماشین شخصی اتان باشد(مثلا میز ناهارخوری) مرسوم ترین کار این است که بخشی از پول کالا را به صورت پیش پرداخت (deposit) پرداخت نمایید و در زمان دیگری (در فاصله حداکثر ۴۸ ساعت از زمان برگزاری حراج، البته بهتر است که این اتفاق در همان روز حراج باشد تا برای صاحبخانه دردسر دوباره ایجاد نکند) با یک وسیله نقلیه مناسب (مثلا ون) برای پرداخت مابقی پول و تحویل جنس اقدام نمایید. حتما برای پیش پرداخت مورد نظر از صاحبخانه رسید بگیرید؛ زمان تحویل جنس را با صاحب کالا دقیقا مشخص کنید و اگر به هر دلیلی نتوانستید در همان زمان مراجعه کنید با تماس تلفنی، مورد را توضیح دهید و برای یک زمان جدید به توافق برسید. نکته آخر اینکه اگر برای تهیه ماشین مناسب تر طرح و نقشه خاصی ندارید (منظور فردی در میان دوستان و آشنایان که بتواند به شما کمک کند) اصولا قید خرید آن کالا حتی اگر جنس بسیار خوبی باشد بزنید چون دردسرهای آن می تواند بسیار بیشتر باشد. اینکه بخواهید ماشین کرایه کنید یا از سیستم های خدمات حمل و نقل استفاده کنید معلوم نیست که این خرید را برای شما معقول و منطقی نماید.
توجه داشته باشید که جنس فروخته شده در حراج های خانگی اصطلاحا از نوع As is(همین که هست) و final sale(فروش نهایی و غیرقابل پس دادن) است پس در زمان خرید به همه ابعاد آن توجه کنید چون این کالا پس از پرداخت وجه آن با همه خوبی ها و بدی هایش به شما تعلق خواهد داشت.
اگر در مورد موضوعات مطرح شده در این پست ها پرسشی داشتید با ما درمیان گذارید.
ثبت دیدگاه