بسیاری از ایرانیان و سایر تازه‌واردان این پرسش را از قدیمی‌ترها می‌پرسند چرا که شنیده‌اند رها کردن بچه در خانه اگر منجر به حادثه‌ای شود یا اگر حتی بدون حادثه به گونه‌ای به اطلاع پلیس برسد می‌تواند به جریمه شدن آنها تا حد گرفتن مسئولیت بچه‌ها و سپردن آنها به مدادکاران اجتماعی تا تعیین تکلیف در دادگاه منجر شود لذا پاسخ این پرسش برای خانواده‌ها مهم است.
البته این تنها پرسش مهاجران نیست و تقریبا همه خانواده‌های کانادایی حداقل برای دوره‌ای درگیر این ماجرا بوده‌اند و با این پرسش درگیر بوده‌اند. نکته عجیب اینجاست که به رغم معمول بودن این پرسش، قدیمی‌ها و باتجربه‌ها سنین مختلفی را به عنوان سن قانونی بیان می‌کنند؛ برخی از ۱۰ برخی دیگر ۱۱ و اکثرا ۱۲ سال را اعلام می‌کنند. به راستی چه سنی برای مراجع قانونی ملاک است؟
برخلاف اقوال رایج، قوانین مربوطه در استان‌های مختلف در مورد اعلام سن خاصی در این زمینه ابهام دارند و در واقع، سن مشخصی در این مورد، به صورت قانونی و رسمی اعلام نشده است. البته مواردی از دو قانون مرتبط یعنی The Child and Family Services Act(قانون استانی) که به وظایف قانونی والدین در برابر فرزندان می‌پردازد و Criminal Code(قانون فدرال) که به تعریف جرم و مجازات در کانادا اختصاص دارد، مرتبط با موضوع مورد بحث ما وجود دارد اما هیچ‌یک آن ها موضع دقیق و روشنی بیان نکرده‌اند.
در دو بند قانون اول بیان شده که هر کس مسئولیت فردی زیر ۱۶ ساله را بر عهده دارد نباید بدون تدارک و پیش‌بینی لازم و منطقی برای مراقبت از وی، او را ترک کند. اینکه این پیش‌بینی چگونه منطقی و لازم است توضیحی داده نشده است. مثلا از نظر یک پدر و مادر، ممکن است ترک کردن بچه ۱۱ ساله به مدت یک ساعت بعد از بازگشت وی از مدرسه و در حالی که همه وسایل خطرساز خانه خاموش است و برای وی وسایل بازی فراهم شده معقول و کافی باشد اما خانواده دیگر که یک آتشپاره ۱۲ ساله دارد ممکن است به این نتیجه برسد که بدون حضور یک مراقب بچه، تنها گذاشتن وی به صلاح نیست.
همچنین ممکن است یک خانواده که دارای سه بچه ۸ تا ۱۳ ساله است احساس کند خواهر ۱۳ ساله بچه‌ها می‌تواند سر آنها را آن قدر گرم کند تا آنها برسند اما در حالتی که این بچه‌ها رابطه خوبی با هم ندارند یا چنین توان و علاقه‌ای در خواهر و برادر بزرگ‌تر نیست چنین کاری عملی نیست.
به هر حال همه بچه‌ها شبیه یکدیگر نیستند. برخی زودتر به بلوغ فکری و رفتاری می‌رسند و برخی دیرتر، برخی حواس جمع‌تری دارند و برخی سربه‌هواترند، برخی آرام‌تر هستند و برخی شیطان‌تر، پدر و مادر که قاعدتا بیش از همه افراد نگران حفظ سلامت فرزندان هستند بیش از همه هم از وضعیت و روحیات آنها آگاهی دارند و می توانند تصمیم بگیرند که کدام کار بیشتر به صلاح آنهاست اما باید توجه داشت که اگر مشکلی برای سلامتی بچه‌ها در زمان تنها بودن پدید آید ممکن است درباره احتمال اهمال‌کاری آنها بحث و بررسی صورت گیرد و چه بسا تا روشن شدن نتیجه ماجرا، مددکاران اجتماعی نگهداری از بچه‌ها را بر عهده بگیرند. البته این موارد زیاد اتفاق نمی‌افتد و تلاش این است که تصمیمات به نفع سلامتی و راحتی تمامی اعضا خانواده باشد.
بند دیگری از این قانون، بر روی سن ۱۰ سال تاکید بیشتر کرده و خواستار برقراری تمهیدات ویژه در زمان ترک خانه شده است. قانون جرم و مجازات کانادا نیز برای کسی که یک بچه زیر ده سال را به طور غیرقانونی رها کند یا به گونه‌ای در معرض خطر قرار دهد که سلامتی وی به مخاطره بیافتد (یا احتمال چنین چیزی باشد) مجازات زندان معین کرده است.
در یک جمع‌بندی از این موارد، کسانی‌که در این زمینه تبحر دارند رعایت نکات زیر را به عنوان اطمینان از درستی عمل گوشزد می‌کنند:
بچه‌های زیر ده سال را به هیچ‌وجه در خانه تنها نگذارید. اگر بنا به ضرورت مجبور شدید خانه را ترک کنید از دوست یا همسایه یا هر فرد معتمد دیگر تقاضا کنید که برای این مدت در کنار وی باشد. همچنین می‌توانید از مراقبین بچه babysitterاستفاده کنید.
تنها گذاشتن بچه‌های ۱۰ تا ۱۲ ساله برای زمان‌های کوتاه یکی-دو ساعته بسته به اینکه بچه چقدر برای چنین موردی آمادگی روحی و ذهنی دارد چندان دور از ذهن نیست. اما این اتفاق نباید در ساعات تاریکی و شب باشد. همچنین باید تمام نکات ایمنی نظیر تلفن‌های تماس در مواقع اضطراری با دقت به آنها آموزش داده شده باشد.
بچه‌های ۱۲ سال و بالاتر می‌توانند برای مدت‌های طولانی‌تر تنها بمانند اما این اتفاق نباید برای تمام شب باشد. آنها همچنین می توانند از خواهران و برادران کوچک‌تر مشروط به اینکه آن بچه‌ها خیلی کوچک نباشند مراقبط کنند. شما همچنین می‌توانید از مراقبین نوجوان ۱۲-۱۳ ساله برای نگهداری بچه‌های کوچک‌تر استفاده کنید اما این بچه‌ها نباید مسئولیت بیش از ۲ بچه را بر عهده داشته باشند و فعالیت‌هایی نظیر گرم کردن غذا یا مراقبت در شنا کردن و نظایر اینها را انجام دهند و توصیه می‌شود بیش از ۴ ساعت در روز این کار را انجام ندهد. برای چنین مواردی باید حتما از مراقبین پر سن و سال‌تر استفاده کنید و بهتر است که فرد مورد نظر دوره ویژه مراقبت از بچه را گذرانده باشد.
برای آشنایی بیشتر با موارد قانونی اینجا را مطالعه نمایید.
ثبت دیدگاه