علی شریفیان
توماس کلمنت «تامی» داگلاس در ۲۰ اکتبر سال ۱۹۰۴ در مانیتوبا در یك خانواده مهاجر اسكاتلندی‌تبار به دنیا آمد. خانواده‌ای كه بحث‌های سیاسی و اجتماعی موضوع گفتگوی شبانه روزی آنها بود. پدرش در یك كارگاه كوچك ابزارسازی كار می‌كرد و تامی داگلاس و دو خواهرش مجبور بودند گاه به گاه تحصیل خود را رها كنند و به كاری بپردازند تا كمك خرج خانواده باشند.
در ده سالگی بر اثر حادثه‌ای دچار شكستگی و بعد عفونت استخوان پا شد، عارضه‌ای كه به علت فقر خانواده و عدم دسترسی به پزشك متخصص چهار سال تمام این نوجوان باهوش و حساس را رنج داد تا این كه یك جراح حاضر شد به رایگان پای او را عمل كند و به این ترتیب از قطع شدن پای آسیب دیده او و احتمالا مرگش جلوگیری كرد.
تامی از همان نوجوانی متوجه كمبودهای زندگی مردم فقیر شد و ایده‌های سوسیالیستی همینطور كه بزرگتر و بزرگتر می‌شد در ذهنش با قوت، قدرت و روشنی بیشتر شكل می‌گرفتند. همین ایده‌ها و افكار زمانی كه داگلاس وارد صحنه سیاست شد، سبب اصلاحات بنیادی و همه جانبه‌ای شدند. پدرش در دو جنگ جهانی شركت كرده بود و او از مصائب جنگ هم خبر داشت. در تابستان ۱۹۱۹ از پشت‌بام خانه‌شان شاهد تیراندازی نظامیان به مردم شد. در جریانی كه به نام «شنبه سیاه» در تاریخ كانادا شهرت دارد وی به چشم خود دید چگونه نظامیان بروی مردم كه در یك اعتصاب همگانی در اعتراض به شرایط زندگی‌شان شركت كرده بودند، آتش گشودند و دو نفر را به هلاكت رساندند.
تامی داگلاس در رشته جامعه‌شناسی تا سطح کارشناسی‌ارشد در دانشگاه مشهور «مک مستر» تحصیل کرده است. بعد هم در همین رشته در سطح دکترا در دانشگاه شیکاگو ادامه تحصیل داد اما به علت فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی خود نتوانست با نوشتن و ارائه پایان‌نامه خود، دکترایش را دریافت کند.
این سیاستمدار محبوب تاریخ کانادا از سال ۱۹۲۴ پس از دست زدن به كارهای مختلف از جمله كار به عنوان یك بازیگر آماتور، بوكسور و نقاش بالاخره به كارهای اجتماعی روی آورد و در سال ۱۹۳۵ به دلیل افكار انسانی خود و خدماتی كه به مردم كرده بود به عنوان نماینده مجلس مانیتوبا انتخاب شد. وی به عنوان رهبر CCF(Co-Operative Commonwealth Federation) برگزیده شد و سپس در سال ۱۹۴۴ با پیروزی این سازمان سیاسی در انتخابات ساسكچوان به نخست‌وزیری رسید. داگلاس به عنوان هفتمین نخست‌وزیر تاریخ استان مانیتوبا، اولین حكومت سوسیالیستی در امریكای شمالی را با رهبری خود تشكیل داد. او علیرغم مخالفت‌ها توانست نزدیك به یكصد لایحه اصلاحات اجتماعی را به تصویب برساند و مبلغی برابر ۲۰ میلیون دلار در سال‌های سیاه دوران جنگ دوم جهانی و پس از آن از بدهی‌های این استان كه ساكنان آن بیشتر كارگران، كشاورزان و اقشار متوسط بودند، بكاهد. این اصلاحات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی پیروزی بزرگی برای او و همینطور برای رسیدن به هدف‌های بزرگ و آرمان‌گرایانه وی بود. داگلاس قوانین رفاهی درخشانی را در مدت ۱۸ سال نخست‌وزیری خود در استان مانیتوبا به اجرا گذاشت از جمله بیمه بیكاری، كمك هزینه مادرانی كه فرزند تازه‌ای به خانواده‌شان اضافه می‌شد و از همه مهمتر بیمه خدمات درمانی همگانی که وی بنیانگذار آن بود و این برنامه مهم خدمات درمانی و بهداشتی الگویی شد برای خدمات درمان و بهداشت همه شمول، رایگان و عمومی كه امروز در كانادا وجود دارد.
بیمه عمومی رایگان خدمات درمانی کانادا در جهان کم‌نظیر است و داگلاس پدر سامان درمان و بهداشت كاناداست. این سیاستمدار مردمی و محبوب در سال ۱۹۶۱ به حزب تازه بنیاد ان‌دی‌پی (حزب دموکرات نو) پیوست و رهبری آنرا برعهده گرفت، با این امید كه در عرصه حكومت فدرال اصلاحات رفاهی سوسیالیست دموکراتیک خود را ادامه دهد. او اما آنگونه كه در ساسكچوان به پیروزی‌های بزرگ رسید در سطح فدرال نتوانست با این حزب نوبنیاد به جایگاه مشابه‌ای همانند حکومت استانی برسد. در انتخابات ۱۹۶۱ ان‌دی‌پی تنها توانست ۱۹ كرسی در مجلس عوام به دست آورد. داگلاس برای نخستین بار در انتخابات سال ۱۹۶۲ به نمایندگی مجلس رسید و بعد از آن در انتخابات سال‌ها و دوره‌های بعد بصورت پی در پی دوباره و دوباره به پارلمان کانادا راه یافت و تا سال ۱۹۷۱، زمانی که از سیاست کناره‌گیری کرد، در صحنه سیاسی کانادا یکی از فعال‌ترین و متشخص‌ترین سیاستمداران بود.
وی سخنرانی توانمند بود و هیچ‌گاه از آرمان‌های عدالت‌خواهی خود در سیاست‌بازی‌های رایج دست نكشید. در بحران اكتبر ۱۹۷۰ علیه حمله ارتش به كبك رای داد.
زمانی كه لستر. بی. پیرسون نخست‌وزیر لیبرال و چهره بزرگ تاریخ سیاسی كانادا در سال ۱۹۶۶طرح خدمات درمانی را براساس الگوی تامی داگلاس با تصویب یک لایحه، قانونی کرد و به اجرا گذاشت، داگلاس به پیروزی بزرگی رسید. طرح همه شمول و رایگان خدمات درمانی که او نخستین بار در استان مانیتوبا به اجرا در آورد، به همان شکل در تمام کانادا به اجرا گذاشته شد.
پدر خدمات درمانی همگانی كانادا در سال ۱۹۷۱ خود را بازنشسته كرد و از سیاست كناره گرفت اما تا پایان عمر به خدمات خود به عنوان یك انسان آرمان‌گرای سوسیالیست، به مردم كانادا خدمت كرد و به همین سبب محبوبیت فراوانی در میان مردم پیدا كرد كه تا به امروز هم با احترام بسیار از او یاد می‌شود. در نوامبر سال ۲۰۰۴ شبکه تلویزیونی سی‌بی‌سی در برنامه ویژه‌ای که برگزاری، پخش وروشن شدن نتایج نهایی آن چند هفته طول کشید، پس از رقابت‌های بسیار فشرده بین تامی داگلاس و دیگر چهره‌های صاحب‌نام و تاثیرگذار کانادا، در نهایت اعلام کرد که تامی داگلاس به عنوان محبوب‌ترین و اثرگذارترین چهره تاریخ کانادا با رای مردم کانادا برگزیده شده است. داگلاس چند مدال و بالاترین نشان‌های افتخار کشوری و ملی را هم برای خدمات خود به مردم کانادا بدست آورده است.
تامی داگلاس كه ۵۰ سال به طور خستگی‌ناپذیر برای عدالت و كرامات انسانی در كانادا یك لحظه از تلاش و تكاپو دست برنداشت در سال ۱۹۸۶ در سن ۸۲ سالگی بر اثر ابتلا به بیماری سرطان در ملك خود در اطراف اتاوا در حومه گاتینوهیلز درگذشت.
ثبت دیدگاه