نام ما چگونه در زبان خارجی تلفظ می شود و آیا معنی خاصی در این زبان دارد؟
برای فرزندانمان چگونه نامی را انتخاب کنیم که ضمن حفظ هویت فرهنگی ما تلفظ و یا معنی آن در زبان خارجی موجب آزار وی نشود؟
نام کوچک شما در کانادا اهمیتی چند برابر پیدا می‌کند چرا که تقریباً در همه جا شما فقط با آن مورد خطاب قرار می‌گیرید: در کلاس درس، در محیط کار و در فضاهای رسمی و اداری. حتی مدیر یک شرکت چند میلیون دلاری در محل کارش به اسم کوچک خطاب می‌شود و او هم همین کار را در قبال دیگران انجام می‌دهد.
هر زبانی محدودیت‌هایی دارد. همانطور که در زبان‌های رایج داخل ایران ممکن است برخی حروف یا صداها با مشکل تلفظ شوند در زبان انگلیسی هم این نقیصه وجود دارد. مثلاً ما در فارسی از حرف «ه» ساکن در خیلی از اسامی استفاده می‌کنیم نظیر «فرزانه»، «مستانه»، «پروانه» یا«فیروزه» در آخر کلمه و همچنین «بهنام» و «مهسا» در میانه آن. تلفظ این اسامی برای یک انگلیسی‌زبان سخت و در برخی حالات غیرممکن است به همین دلیل بهتر است برای چنین اسامی معادل‌های ساده تری انتخاب کنیم. مثلاً بسیاری از خانم‌هایی که نامشان شراره است در محیط کار خود را شری می‌نامند که هم از نظر آوایی به شراره نزدیک است و هم کلمه‌ای کاملاً شناخته شده در انگلیسی است. البته این کار برای همه اسامی ممکن نیست. در آن صورت باید به اسمی کاملاً متفاوت فکر کرد. نظیر چنین مشکلی برای حرف قاف هم صادق است. خوشبختانه این امکان برای شما وجود دارد که در زمان عقد قرارداد یک شغل جدید، خود را با نام جدید به صورت Nickname معرفی کنید و همین نام می‌تواند منشا اثر حقوقی داشته باشد یعنی برای مکاتبات، مدارک و مستندات قانونی محل کار از همین نام جدید استفاده کنید در حالیکه نام رسمی و قانونی شما محفوظ مانده است.
مشکل دیگر زمانی پدید می‌آید که کل نام از نظر آوایی برای غیرفارسی زبانان سخت تلفظ شود نظیر گلنسا. این مشکل عمدتاً به دلیل آشنا نبودن گوش با این کلمات حاصل می‌آید. بروز این مسئله البته به مخاطب بستگی دارد. مثلا افرادی که مدت‌های طولانی با مهاجرین ایرانی در تماس بوده‌اند و این کلمات را بارها شنیده اند مشکلی با آن ندارند در حالیکه برای یک ناآشنا، دردسرساز است. البته اکثر اسامی ایرانی از این نظر مشکل جدی ندارند اما به عنوان مثال اغلب اسامی چینی چنین مشخصه‌ای دارند و شما پس از بارها شنیدن آنها هم به سختی قادر به تلفظ یا بخاطر سپردن آنها هستید به همین دلیل تقریباً تمامی آنها اسامی خود را تغییر می‌دهند.
گروه دیگر از اسامی مسئله‌ساز آنهایی هستند که ممکن است در زبان انگلیسی کلمات ناخوشایندی را به خاطر آورند. مثلاً کودکی که نامش «پونه» است ممکن است از شوخی دوستان همکلاسی‌اش رنج ببرد («پو» برای اشاره به مدفوع خصوصاً در کودکان و حیوانات خانگی به کار می‌رود). البته عکس این اتفاق وقتی می‌افتد که یک کلمه انگلیسی برای ما تمسخرآمیز می‌شود مثلاً Ann که ما در فارسی آن را «آن» ترجمه کرده‌ایم اما انگلیس‌ها با فتحه می‌خوانند انتخاب خوبی برای یک اسم جایگزین در میان ایرانیان نیست چون ممکن است یکی از همکاران غیر ایرانی ما در یک محیط فارسی‌زبان ما را با آن خطاب کند و این سبب تمسخر جمع ایرانیان شود.
معضل دیگری هم که به شدت در مورد ما ایرانیان مشهود است خطای در معادل نویسی اسم به انگلیسی است. مثلاً خیلی از ما بر حسب عادت به محض شنیدن صدای «ای» کشیده (مثلاً در اسم مجید) از حرف I استفاده می‌کنیم (Majid ) در حالیکه i یک ای کوتاه است (در مورد اسم مجید Majeed انتخاب بهتری است.) این خطا به کرات در بسیاری از اسامی دیده می‌شود و یک دلیل اشتباه تلفظ شدن نام‌های ایرانیان همین نکته است.
اسامی فامیلی مطول هم یک مورد دردسرساز دیگر است. درست است که کاربرد نام فامیلی در کانادا به شدت کاهش می‌یابد اما به هر حال بخشی از اسم شما را تشکیل می‌دهد. برخی از ما تا ۴ کلمه نام فامیل داریم که در محیط‌های کاری یا اداری دردسرساز می‌شود. حتی برخی از نرم افزارهای طراحی شده در سازمان‌ها و مراکز خدماتی گنجایش تمامی کاراکترهای آنها را ندارند لذا بهتر است از همان ابتدا یکی از آنها را انتخاب کرده و از خیر بقیه بگذریم. در بسیاری از مراکز خدماتی، مثلاً در بانک‌ها، شما می‌توانید ضمن حفظ اسم اصلی خود در اسناد مهم، خواستار حذف مابقی در کاربردهای روزمره چون دریافت کارت‌های بانکی و اعتباری شوید.
برای اجتناب از موارد بالا بهتر است:
اول، در تماسی که با دوستان حاضر در کانادا دارید از آنها بخواهید اسم شما را به انگلیسی در اختیار چند دوست و همکار کانادایی قرار دهند و از آنها بخواهند که اولاً آن را تلفظ کنند تا ببینند مشکلی در تلفظ یا خطای در نگارش نداشته باشند و ثانیاً از آنها بپرسند آیا این اسم آنها را به یاد چیز تمسخرآمیزی نمی‌اندازد. چنانچه به هر دلیلی با مشکل جدی برخورد کردند سعی در رفع مشکل نمایید.
دوم، اگر لازم است اسم جدیدی انتخاب کنید بخاطر داشته باشید که اسم جدید نیز اسم شماست و قرار است تا مدت‌های طولانی با آن خوانده شوید پس کلمه‌ای انتخاب کنید که از شنیدنش لذت می‌برید. به صرف اینکه چیزی خیلی مد است یا افراد خاصی آن را دارا هستند آن را انتخاب نکنید. اگر در گذشته از اسم خود خیلی لذت نبرده‌اید و اسم دیگری را می‌پسندیده اید این بهترین فرصت برای تجربه جدید است. اما مهم این است که اسم جدید کماکان معرف هویت ایرانی شما باشد پس از انتخاب اسامی که هیچ سنخیتی با آن ندارند اجتناب کنید.
سوم، اگر اسم شما مشکلی ندارد آن را بی‌جهت تغییر ندهید. اینکه ممکن است همکاران شما در اولین مواجهه با اسم، آن را به سختی تلفظ کنند مشکل خاصی نیست. اگر بعد از راهنمایی شما همچنان مشکل داشتند باید فکری برای اسمتان بکنید. فراموش نکنید اسم شما بخشی از هویت شماست. باید برای حفظ آن تلاش کنید. اگر امروز این کار را با اسم خودتان انجام ندهید سایر عناصر فرهنگی دیگر هم به همین سرنوشت دچار خواهند شد. توجه داشته باشید که حفظ ارزش‌های قومی یکی از ارزش‌های کانادایی محسوب می‌شود و این کشور به هیچوجه بی‌هویتی فرهنگی را تجویز نمی‌کند.
چهارم، برخی از افراد بسته به شرایط روز نگران اسمشان می‌شوند. مثلاً در زمان نگرانی بین‌المللی از رفتار صدام حسین برخی از کسانی که نامشان حسین است متمایل به تغییر اسم بودند در حالیکه این رویه غلط است. اسم شما بسیار معتبرتر از اتفاقات روزمره است و بیش از آن دوام می‌آورد. ۱۰ سال بعد شاید افراد زیادی صدام حسین را به خاطر نیاورند. در ضمن جورج بوش هم شخصیت منفوری در میان بسیاری از کانادایی‌ها بوده و هست اما جورج‌ها به فکر تغییر اسم نبودند.
انتخاب اسم برای فرزندانی که در کانادا متولد می‌شوند اهمیت بیشتری دارد و باید به آن توجه ویژه‌ای داشت. نامی که ضمن حفظ هویت ایرانی بتواند در تمام عمر همراه آنها باشد.
ثبت دیدگاه