یکی از چالش‌های جمعیتی کانادا در دو دهه آینده تغییرات قومیتی در شهرهای مهم این کشور و افزایش مهاجران با مبدا آسیایی یا آفریقایی (مهاجرینی که ظاهر غیر متفاوت نسبت به مهاجران اروپایی دارند و «اقلیت ملموس» خوانده می‌شوند) است که به همراه خودش می‌تواند تغییرات گسترده‌تر فرهنگی و اجتماعی هم به همراه داشته باشد. به همین دلیل کم نیستند کانادایی‌هایی که اساسا به مهاجرت به عنوان راه حل مشکلات جمعیتی و پیری جمعیت شاغل در بازار کار باور ندارند و در مقابل کسانی‌که معتقد هستند باید در دهه آینده بر شمار مهاجران تا سقف یک میلیون نفر در سال افزود جبهه‌گیری می‌کنند. به همین دلیل، دولت محافظه‌کار کانادا که عموما در میان گروه دوم پایگاه سیاسی و اجتماعی دارد در حدود ۵ سالی که از حاکمیتش می‌گذرد تلاش کرده تا نخست از افزایش ورود مهاجران به کانادا جلوگیری کند و به رقم نیاز بیشتر کانادا، تعداد مهاجران را ثابت نگاه دارد و دوم، دست به ترکیب جمعیتی مهاجران وارد شده بزند.
گزارش زیر از روزنامه تورنتواستار با ارائه امار به بیان این تغییر ترکیب جمعیتی پرداخته است.
آماری که توسط روزنامهStar گردآوری شده نشان می‌دهد که از سال ۲۰۰۶ به این سو، یعنی از زمانی که دولت محافظه‌کار قوانین گزینش مهاجران را تغییر داد، تقاضای مهاجرت از کشورهای مهم آسیایی با بیش از ۵۰ درصد کاهش مواجه بوده است.
به گفته منتقدان بیشترین این کاهش از سوی کشورهای چین، هند، فیلیپین و پاکستان بوده و این امر نشانگر این است که چطور تغییرات اعمال شده از سوی دولت کانادا، برای برخی کشورها مطلوب‌تر بوده و توانسته روی ترکیب نهایی مهاجران تاثیر داشته باشد.
خانم رانتا امیدوار، رئیس موسسه Maytree Foundation، که موسسه‌ای است با هدف ایجاد یک کامیونیتی قوی، در این زمینه می‌گوید: «بدون این‌که از مشاوره عمومی استفاده کنیم، نه تنها روش‌های مهاجرت بلکه حتی خود مهاجرانی را نیز که به کشور می‌آیند تغییر دادیم. انتخاب مهاجر فقط به معنی انتخاب بهترین‌ها نیست بلکه به معنای ساخت و ایجاد یک ملت تازه است. این روندی است که باید آرام و تدریجی انجام شود.»
در مدت مذکور تعداد متقاضیان چینی (با ۴۵ درصد کاهش) از ۵۵ هزار و ۶۴۷ نفر به ۳۰ هزار و ۵۰۷ نفر؛ متقاضیان هندی (با تقریبا ۵۱ درصد کاهش) از ۶۱ هزار و ۵۵۹ نفر به ۳۰ هزار و ۲۸۳ نفر؛ متقاضیان فیلیپینی (با ۳۲ درصد کاهش) از ۳۷ هزار و ۱۳۲ نفر به ۲۵ هزار و ۳۷۸ نفر و بالاخره متقاضیان پاکستانی (با ۶۵ درصد کاهش) از ۳۱ هزار و ۳۳۰ نفر به ۱۱ هزار و ۶۶ نفر کاهش یافته است. کاهشی که در مجموع تعداد متقاضیان این ۴ کشور اتفاق افتاده است بیش از مجموع تعداد متقاضیانی بوده که در کل کشورهای انگلیسی یا فرانسه‌زبان بوده‌اند.
بنا به گفته اداره مهاجرت و شهروندی کانادا، در این مدت از تعداد کل متقاضیان ایالات متحده امریکا فقط ۱۰ درصد کاسته شده و این تعداد از ۸ هزار و ۳۵۲ نفر به ۷ هزار و ۵۴۶ نفر رسیده است. از تعداد متقاضیان از کشور فرانسه هم ۷ درصد کاسته شده و این عدد از ۵ هزار و ۱۴۱ نفر به ۴ هزار و ۷۹۵ نفر رسیده است.
دولت محافظه‌کار از سال ۲۰۰۶ که به قدرت رسیده، تغییرات زیادی را در شرایط مهاجرت ایجاد کرده که از آن‌جمله می‌توان به شرایط سخت‌تر زبان، محدود کردن تعداد مشاغل مورد قبول برای مهاجرت و قرار دادن سقف برای تعداد تقاضاهای دریافتی در هر سال اشاره کرد. مورد دیگر این است که قرار است تا مدارک تحصیلی متقاضیان پیش از ورود به کانادا ارزیابی شود و به این ترتیب اداره مهاجرت در انتخاب مهاجران قدرت بیشتری خواهد داشت.
البته به گفته خانم امیدوار بیشتر این تغییرات «با استفاده از قانونی به نام «دستورالعمل وزیر» و توسط شخص آقای جیسن کنی و بدون هرگونه مشاوره جامعی صورت گرفته است.»
به نظر می‌رسد از آنجا که ارتباطات اقتصادی کانادا با کشورهایی چون روسیه، هند، چین و برزیل در حال گسترش است، آقای کنی هم تمایل بیشتری به گسترش روند مهاجرت از این کشورها داشته باشد. هرچند خود وی می‌گوید: «مادامی که مهاجرینی که به این کشور می‌آیند بتوانند در کانادا موفق باشند، مبدا مهاجران برای من هیچ اهمیتی ندارد. به نظر من اغلب کارفرمایان نیز همین نگاه را دارند. حتی اگر این مهاجران در کار خود خبره دهر هم باشند، مادامی که نتوانند با چالش‌های فرهنگی کنار بیایند، موانع همچنان بر سر راهشان باقی خواهد بود.»
برای مشاهده اصل مطلب اینجا کلیک کنید.
ثبت دیدگاه