شیندا دزیل- ماه‌نامه تودی پرندز/ برگردان ساقی مطهری
خانم لی ان بودز، تقریباً متقاعد شده بود که باید کارش را رها کند چراکه پسر ۷ ساله‌اش، دانیل، از بیماری اوتیسم رنج می‌برد و با توجه به اینکه کلاس دوم را با عدم موفقیت پشت سر گذاشته بود او تصمیم داشت دانیل را در خانه آموزش دهد. برای بودز تصور این که بعنوان مدیر ارشد ارتباطات شرکت دیلویت تورنتو کار بکند و هم‌زمان هم معلم تمام‌وقت پسرش در خانه باشد، بسیار دشوار بود. از آن سخت‌تر تصور این مسئله بود که محل کارش با این سناریو موافقت نماید بخصوص اینکه رییس او به‌تازگی عوض شده بود.
بودز می‌گوید: «اولین ملاقاتمان تقریباً فقط به این گذشت که من مسائلم را مطرح کنم، اینکه دلم می‌خواست کارم را حفظ کنم ولی از طرفی نمی‌دانستم که چگونه بین کارم و زندگی خصوصی‌ام هماهنگی ایجاد کنم. در نهایت رییسم گفت: «ما یک راهی پیدا خواهیم کرد.» بالاخره من ۱۵ سال بود که آنجا کار می‌کردم و او نمی‌خواست مرا از دست بدهد.» البته این داستان مربوط به ۷ سال قبل و دو رییس پیشین وی می‌باشد. از آن زمان تاکنون بودز از منزل کار می‌کند و دانیل هم که اکنون ۱۴ سال دارد هم‌چنان در خانه مشغول تحصیل است. او می‌گوید: «من یاد گرفتم که هرگز فرض را بر این نگذارم که دیگران نمی‌توانند دوست من باشند.»
گرچه وضعیت خانم بودز حالتی افراطی از این قضیه است، اما همه چیز حاکی از آن است که کارفرمایان کانادایی در این مورد منعطف‌تر شده و به سمتی می‌روند که از آنها بعنوان شرکت‌های خانواده‌دوست و یا شرکت‌های کار- زندگی خصوصی نام برده می‌شود. در کانادا، موسسات مختلفی مثل "بنیاد کار و خانوادۀ کانادا" (Work & Family Foundation Canada) به آدرس وبسایت www.workfamilyfoundation.org وجود دارند که در این زمینه مشغول انجام تحقیقات بوده و با ارائه راه‌کارهایی برای کارمندان و خدمات برای کارفرمایان، در پی ایجاد فرمول‌هایی هستند که به شرکت‌ها جهت نگهداشتن نیروهای قدیمی و ایجاد جذابیت بیشتر برای نسل جدید کارمندان یاری می‌رسانند.
در ضمن "برنامه کارفرمایان حامی خانواده برتر کانادا" (Canada’s Top Family Friendly Employers )به آدرس اینترنتی www.canadatop۱۰۰.com/family به شناسایی شرکت‌هایی می‌پردازد که ارائه‌دهنده ساعات کار شناور، هفته‌های کاری فشرده (برای مثال ۴۰ ساعت کار در ۴ روز)، تقسیم زمانی یک کار، امکان انجام کار از منزل و دیگر سناریوهایی که به والدین کارمند کمک می‌کند، می‌باشند.
اغلب در شغل‌های اداری در مقایسه با کار در کارخانه‌ها، فروشگاه‌ها و مشاغل شیفتی انعطاف بیشتری در ساعات کار وجود دارد. خانم نورا اسپینکز، مدیر ارشد اجرایی انستیتو خانواده ونیئر می‌گوید: «اگر در خط تولید کارخانه‌ای که ساعت ۸:۳۰ صبح شروع بکار می‌کند، مشغول بکار هستید باید سر همان ساعت مقرر سر کار خود حاضر باشید و این فرصت که بگویید آیا من می‌توانم ساعت ۹:۱۵ بیایم وجود نخواهد داشت. در عین حال، ما شاهد هستیم که حتی در کارخانجات تولیدی و صنایع سنگین مثل نفت و گاز نیز گرچه انعطاف‌پذیری در ساعات کار روزانه مشاهده نمی‌شود ولی این امر در مورد تمامی روزهای ماه صادق نیست. بعنوان مثال در برخی شرکت‌های فعال در امر استخراج معادن، کارکنان ۳ هفته را در سایت پروژه مشغول بکار و ۳ هفته را در منزل به استراحت می‌پردازند. در مدت زمانی که شاغلان دور از خانواده مشغول بکارند با استفاده از سیستم ویدئوکنفرانس (جلساتی که افراد شرکت‌کننده در آن در فواصل دور از هم، با استفاده از تجهیزات تصویری وشنیداری در ارتباطند) حتی امکان این را دارند که شب هنگام از این طریق برای فرزندانشان از راه دور قصّه بگویند. حتی فروشگاه‌ها هم که در طول تاریخ از طرف کارمندانشان جهت انعطاف بیشتر تحت فشار بوده‌اند در این جهت در حال تغییر مسیر هستند. اسپینکز می‌گوید: «آنها این امکان را برای کارمندانشان فراهم کرده‌اند تا از طریق برنامه‌های آنلاین نه فقط جدول زمان کارشان را چک کنند بلکه بتوانند شیفت‌های کاری‌اشان را تغییر دهند. در واقع، به این می‌گویند انطباق با مشتری.»
طبق گفته‌های پَت کتِپو خالق سایت workoptions.com، وبسایتی که به والدین شاغل کمک می‌کند تا در محل کار فعلی‌شان راحت‌تر بتوانند در مورد تغییر و جابجا کردن ساعات کار مذاکره کنند، این‌گونه توافقات عموما بین فرد شاغل و مدیر مستقیمش نهایی می‌شود و «همین‌جاست که موفقیت اتفاق می‌افتد، برخلاف روال معمول در آن شرکت یا پیشینه تاریخی آن موضوع.»
اگر شما قصد دارید در این زمینه به مدیرتان نزدیک شوید چند راهکار زیر پیشنهاد می‌گردد:
متن کامل این مقاله را در هشتمین شماره پرنیان کانادا مطالعه کنید.
ثبت دیدگاه