در روزهایی که گذشت به هر کجا از خاک کانادا که پا می‌گذاشتید و با اغلب کسانی که روبرو می‌شدید یک چیز نظرتان را جلب می‌کرد: گل شقایق سرخ‌رنگی که بر گوشه یقه لباس یا کناره کلاه افراد از پیر و جوان نشسته بود و دیدن این همراهی جمعی، حسی توأم از احترام و همدلی در بیننده برمی‌انگیخت. این حرکت مخصوص کانادایی‌های قدیمی‌تر نیست و همه افراد از مهاجران آسیایی گرفته تا سیاهان آفریقایی و از نوجوانان دبیرستانی تا شاغلان جوان و میانسال ادارات، سازمان‌ها و فروشگاه‌ها نیز در این نمایش زیبا که به منظور بزرگداشت فضائل انسانی انجام می‌گیرد با هم همداستان می‌شوند. در این روزها پیرمردانی که روزگاری در ارتش خدمت می‌کردند با شوری فراوان وهمپای جوانان و نوجوانان یونیفرم‌‌پوش از نژادهای مختلف به کار فروش این شقایق‌های پرطرفدار به نیت کمک‌های خیریه مشغول می‌شوند.
روز ۱۱ ماه نوامبر(روز اعلام رسمی پایان جنگ جهانی اول) که آن را روز شقایق یا Poppy Day نیز می‌نامند، در واقع روزی است برای پاسداشت یاد و خاطره آنان که از گذشته تا امروز جان خود را برای حفظ و دفاع از کشور کانادا فدا کرده‌اند و در آن همه کاناداییان دو دقیقه به یاد این فداکاران سکوت می‌کنند.
در دو جنگ اول (۱۹۱۸-۱۹۱۴) و دوم (۱۹۴۵-۱۹۳۹) جهانی، نبرد کره و دیگر عرصه هایی که کانادا در آن حضور داشته است تا امروز بیش ازیک میلیون و پانصد هزار کانادایی به خدمت ارتش درآمده و از میان این عده بیش از صدهزارنفر جان باخته‌اند.
در جنگ جهانی اول نخستین نبرد بزرگ کانادایی‌ها با نیروهای آلمانی در ۲۲ ایپریل سال ۱۹۱۵ در شهر ایپرس بلژیک اتفاق افتاد که در آن نیروهای آلمانی از گازهای سمی علیه سربازان کانادایی استفاده کردند. به رغم بیش از ۱۵۰ تن گاز کلرین که به طرف سنگرهای نیروهای کانادایی هدایت شد و کشته و مجروح شدن بیش از یک سوم آنان در کمتر از ۴۸ ساعت، باز هم این نیروها توانستند مانع از پیشروی آلمان‌ها شوند. تلقی اشتباه فرماندهان مبنی بر فرستادن بی‌وقفه پیاده‌نظام به طرف خطوط دشمن و برخورداری آلمان‌ها از ماشین جنگی پیشرفته‌تر سبب شد تا تلفات جنگ بیش از انتظار باشد اما با تغییر روش جنگی، دو سال بعد در ماه ایپریل نیروهای کانادایی در منطقه ویمی ریج با دادن بیش از ده هزار مجروح در شش روز به پیروزی عظیمی دست یافتند و برگ جنگ را به نفع خود تغییر دادند. با همه این احوال جنگ یک سال دیگر نیز ادامه یافت تا در ساعت یازده بامداد روز۱۱ نوامبر ۱۹۱۸ معاهده متارکه جنگ امضا شد. با جانفشانی همه این سربازان بود که اهمیت کانادا درمیان دیگر کشورهای جهان به اثبات رسید.
در جنگ جهانی دوم نیز بیش از یک میلیون کانادایی به ارتش و نیروی دریایی پیوستند و در پایان جنگ حدود ۴۲هزار نفر از آنان جان خود را در راه برقراری صلح فدا کردند. پس از پایان جنگ جهانی دوم در ۱۴ آگوست ۱۹۵۴، صلح تنها برای مدت‌زمانی کوتاه به ارتش کانادا چهره نشان داد چرا که در سال ۱۹۵۰ یک بار دیگر این نیروها به عنوان نیروهای حافظ صلح UN و برای دفاع از کره جنوبی در مقابل حملات کره شمالی پا به عرصه جنگ گذاشتند و حتی بعد از پایان جنگ در سال ۱۹۵۳ نیز این نیروها برای حفظ صلح تا مدتی در منطقه باقی ماندند. در این جنگ نیروهای کانادایی با شرایط دشوار محیطی و دشمنی کارآزموده طرف بودند. در مجموع ۲۶هزار و ۷۹۱ کانادایی در طول مدت جنگ و ۷۰۰۰ نفر نیز بعد از برقراری صلح (تا سال ۱۹۵۵) در کره به خدمت مشغول بودند که از این تعداد ۱۵۵۸ نفر مجروح شدند و ۵۱۶ نفر نیز جان باختند.
کانادایی‌ها احترام ویژه‌ای برای این سربازان قائل هستند و در همه شهرهای کانادا می‌توان بناهای یادبودی یافت که بر روی آنها اسامی این کشته شده به یادگار ثبت شده است.
پس از جنگ جهانی اول زنی فرانسوی به نام مادام E.Guerin به مارشال اعظم انگلستان پیشنهاد داد که زنان و کودکان مناطق تخریب شده فرانسه، گل‌های شقایقی بسازند تا از درآمد حاصل از فروش آنها به سربازان مجروح کمک شود. اولین بار در سال ۱۹۲۱این شقایق‌ها به کانادا رسید و از آن زمان تا کنون این سنت در این‌جا و بسیاری از نقاط دنیا پابرجا مانده است. گل‌های شقایق که هنوز هم در دشت‌های فرانسه و بلژیک می‌رویند، نمادی شد برای بزرگداشت و یادبود فداکاری‌های آنانی که در راه صلح جان باختند چرا که این گل‌ها به زیبایی، سرزمین‌هایی را که روزی میدان جنگ بودند دربرگرفته و به آنها آرامشی پایدار بخشیده‌اند.
این مقاله از سوی تیم نویسندگان شرکت خدمات مهاجرتی کنپارس به مدیریت آقای دکتر مختاری تهیه شده و در سایت www.parscanada.com منتشر شده است. انتشار آن در دیگر وب سایتها تنها با ذکر منبع مجاز است. تقاضا داریم موارد تخلف را از طریق ایمیل [email protected] به اطلاع ما برسانید. برای اقدام به مهاجرت از طریق نیروی متخصص، سرمایه گذاری و هر گونه روش دیگر با دفاتر شرکت کنپارس تماس بگیرید.
ثبت دیدگاه