نزدیک به یک دهه مبارزه پزشکان مهاجر در استان کبک بالاخره در هفته گذشته به نتیجه رسید و اعلام نتایج کمیسیون حقوق بشر استان کبک خواب را از چشمان بسیاری از مدیران و دست‌اندرکاران امور بهداشت این استان – و البته به نوعی در سراسر کانادا- ربود. اتهامات این کمیسیون که در واقع تاییدی بر اعتراضات پزشکان مهاجر بود مواردی نیست که در کشوری چون کانادا با سنت قوی دموکراسی، باور به چندفرهنگی و احترام به حقوق انسان‌ها بتوان به سادگی از آن گذشت و اولین عکس‌العمل‌های دولتی نیز نشان می‌دهد که این نتایج برای مدیران دولتی خصوصا از حزبی که داعیه پیگیری حقوق مهاجران را دارد بسیار سنگین آمده و آنها را به دست و پا انداخته است.
بر اساس یک گزارش پرآب و تاب از کمیسیون حقوق بشر که به تازگی منتشر شده، دانشگاه‌های پزشکی کبک بیش از دانشگاه‌های دیگر استان‌های کشور و به‌طور سیستماتیک با پزشکان تحصیل‌کرده خارجی برخوردی تبعیض‌آمیز دارند. این امر از طریق حذف و محروم ساختن متقاضیان بیشتری از میان این پزشکان برای کسب موقعیت رزیدنسی صورت می‌گیرد.
کمیسیون استانی اخیرا نتایج تحقیق گسترده‌ای را که در ارتباط با تبعیض در خصوص پزشکان فارغ‌التحصیل بین‌المللی انجام داده منتشر ساخته و این‌طور استنباط کرده است که این گروه در بیمارستان‌های آموزشی استان کبک، که پزشکان دوران رزیدنسی خود را در آن سپری می‌کنند، با مجموعه‌ای از موانع رو به رو می‌شوند که «به طور بی‌تناسبی بی‌نتیجه هستند و سبب حذف آنها از ادامه تحصیل در دانشکده‌های پزشکی می‌شوند.»
دوره رزیدنسی دوره‌ای است که برای خدمت در بیمارستان در آن به پزشک مربوطه حقوق پرداخت می‌شود و آخرین مرحله برای دریافت مجوز پزشکی در استان کبک است.
معمولا دانشگاه‌های پزشکی از پذیرش پزشکان خارجی که مدارک و تخصص‌اشان به تایید کالج پزشکان کبک رسیده است خودداری می‌کنند. این در حالی است که در پنج سال گذشته ۲۵۵ موقعیت رزیدنسی موجود در استان پر نشده بوده است. در این مورد بیشترین ضرر متوجه کبکی‌ها است زیرا در حال حاضر بیش از دو میلیون شهروند در استان کبک از داشتن پزشک خانوادگی محروم هستند.
گاتن کازین، رئیس کمیته حقوق بشر کبک می‌گوید: «در استان کبک فقط هفت درصد از پزشکان تحصیل‌کرده خارجی در حال کار هستند. این درصد در استان انتاریو به ۲۰ می‌رسد. در مورد استان‌های دیگری مثل مانیتوبا، ساسکاچوان و نیوفاوندلند، این رقم حتی به ۴۰ درصد هم می‌رسد.» او سپس می‌پرسد: « باید دید در این استان چه اتفاقی می‌افتد و چه موانعی بر سر راه کار پزشکان خارجی و حتی تحصیل کرده در ایالات متحده وجود دارد که وضع چنین است و به آنها امکان و اجازه کار داده نمی‌شود؟»
در این تحقیق تقاضاهای دانشجویان پزشکی برای رزیدنسی در سال ۲۰۰۷ مورد بررسی قرار گرفته است. در این سال تمام دانشجویان پزشکی فارغ‌التحصیل از یک دانشگاه کبکی موفق به دریافت موقعیت کار شده‌اند، در حالی که ۱۷۴ مورد از تقاضاهای متقاضیان خارجی به‌رغم قبولی آنها در آزمون equivalency، که مورد تایید کالج پزشکان نیز هست، مردود اعلام شده است.
کازین می‌گوید به نظر کمیسیون این میزان اختلاف در پذیرش متقاضیان به دلیل معیارهای پذیرشی است که چندان هم بی‌طرف نیستند. او می‌گوید: «به اعتقاد من شما با مشاهده این نتایج به این حس می‌رسید که در این استان تصور بر این است که پزشکان خارجی دارای ظرفیت‌های لازم برای رشد نیستند و این تصور قطعا بر اساس یک کلیشه ذهنی شکل گرفته است.»
در این گزارش که در نوع خود بی‌سابقه است، یازده راه حل برای رفع این معضل پیشنهاد شده است که یکی از آنها استفاده از معیارهای پذیرش بی‌طرفانه برای پزشکان است. اما نکته این‌جاست که یافته‌های این تحقیق آن‌چنان که باید الزام‌آور نیستند.
در میان این پیشنهادها چند مورد مستقیما به چهار دانشکده پزشکی استان کبک مربوط می‌شود. این موارد عبارتند از:
- در فرایند فعلی انتخاب افراد تجدید نظر شود تا امکان دستیابی به آموزش‌های Post-doctoralبرای پزشکان مهاجر نیز ساده‌تر شود.
- مراحلی برای تایید پزشکان تدوین شود که متقاضیان بدانند بر اساس آن به شکلی کاملا بی‌طرفانه مورد قضاوت قرار می‌گیرند.
- نیازهای پزشکان مهاجر جدی گرفته شود و برنامه‌های حمایتی از این عده بیشتر شود تا آنها به شناخت بهتری از فرایند پزشکی در استان کبک دست پیدا کنند.
- به طور مرتب گزارش فعالیت‌هایی که به منظور جذب و جلب هر چه بیشتر پزشکان خارجی در استان صورت می‌گیرد به دولت ارائه شود.
برخی از پیشنهادهای دیگر نیز عبارتند از:
دپارتمان بهداشت کبکباید پزشکان خارجی را به عنوان یک اولویت در نظر بگیرد و مطمئن شود که هرساله تعداد موقعیت‌هایی که برای رزیدنسی در نظر گرفته شده‌اند، به‌طور کامل پر شوند.
کالج پزشکان کبکنیز باید مطمئن شود که دانشگاه‌ها پزشکان مهاجری را که آزمون equivalencyرا با موفقیت پشت سر گذاشته‌اند به طور کامل به رسمیت می‌شناسند.
کلیه کسانی که در این امر دخیل هستند(از جمله دانشگاه‌ها، کالج پزشکی و دپارتمان بهداشت) باید اطلاعات مربوط به پزشکان کبکی و نیز خارجی را که برای موقعیت رزیدنسی درخواست داده‌اند به دقت دنبال کنند و آن را به اطلاع عموم نیز برسانند.
کلیه کسانی که در این امر دخیل هستند باید سیستم اطلاع‌رسانی جامع و مطمئنی را تدوین کنند تا بر اساس آن پزشکان خارجی به اطلاعات لازم در زمینه مجوزها و مراحل انتخاب دسترسی لازم را داشته باشند.
تایید تجربیات پزشکان در این گزارش
کاملان آموزو، یک پزشک فارغ‌التحصیل از کشور توگو، بعد از مشاهده این گزارش اصلا تعجب نکرده است. او پیش از این که به کانادا بیاید به مدت هشت سال در بخش اورژانس یکی از بیمارستان‌های کشور فرانسه کار کرده بود. بعد از آن چندین سال تلاش کرد تا در کبک به موقعیت رزیدنسی دست پیدا کند اما این تلاش نتیجه‌ای در بر نداشت. در حال حاضر او عضو ائتلاف انجمن پزشکان خارجی شده است. این ائتلاف متشکل از گروهی از پزشکان و وکلا است که در شهر مونترال استان کبک به فعالیت مشغول هستند.
آموزو می‌گوید: «پزشکی حوزه‌ای است با حقوق بالا. … آنها نمی‌خواهند پزشکان خارجی مثل آنها خوب حقوق بگیرند. بنابر این به دنبال دلایلی واهی هستند تا بگویند پزشکان خارجی خیلی خوب و لایق نیستند. سال‌هاست که اوضاع بر همین منوال است.»
این گزارش به دفاع از حقوق تعداد بسیار زیادی از پزشکان می‌پردازد که به کانادا مهاجرت کرده‌اند و برای زندگی استان کبک را انتخاب نموده‌اند. علاوه بر این به گفته مرکز Centre for Research Action on Race Relationsاز هر نوع پرونده حقوقی که به پزشکان خارجی مربوط شود که با رزیدنسی آنها مخالفت شده نیز پشتیبانی می‌کند.
فو نایمی، مدیر اجرایی CRARRمی‌گوید: «ما از کلیه پزشکانی که در دو سال گذشته با آنها برخوردی تبعیض‌آمیز شده می‌خواهیم که قدم پیش بگذارند و از دولت شکایت کنند. آنچه در این مدت به دست آورده‌ایم موجب تحولی بزرگ خواهد شد. این نخستین بار است که در این کشور چنین تحقیقی انجام می‌شود و بدون شک نتایج آن نیز تاثیرات مهمی هم بر حرفه پزشکی و هم بر قوانین و آیین‌نامه‌های مربوط به آن خواهد گذاشت. »
وزارت بهداشت از طرف دولت کبک قول داده است که امسال ۲.۵ میلیون دلار صرف کند تا مطمئن شود که ۶۵ پزشک فارغ‌التحصیل خارجی در موقعیت رزیدنسی مشغول به کار می‌شوند.
ثبت دیدگاه