در میان رشته های شغلی مورد نیاز در فهرست دولت فدرال برخی مشاغل خدماتی نظیر آشپزی و سرآشپزی هم وجود دارد که فرصت هایی را برای عده ای از شاغلین آنها پدید آورده است. در اینجا نگاهی اجمالی به این دو عنوان شغلی داریم.
چرا چنین رشته هایی مورد نیاز کاناداست؟
برخلاف تصوری که اغلب ساکنان ممالک غیرغربی از کشورهایی چون کانادا دارند و آنها را تنها با آزمایشگاه ها، موسسات و کارخانه های بزرگ و نظایر اینها می شناسند بخش خدمات نقش عظیمی در ارتقا استانداردهای زندگی در این کشورها داشته و کماکان دارد و به همین دلیل از وسعت و گستردگی زیادی برخوردار است. افزایش رفاه، عموماً منجر به افزایش نیاز در این بخش ها می شود و در این بین مشاغلی که به چیزی فراتر از دانش عمومی دیپلم دبیرستان نیازمند هستند مثلا در این مورد خاص به ذائقه قوی! مورد توجه بیشتری قرار می گیرند. به همین دلیل به موازات نیاز به تخصص هایی چون پزشکی، کانادا به طیف گسترده ای از چنین مشاغلی هم نیازمند است که شاید در وجه نخست درآمد آنها چندان قابل توجه نباشد اما به دلیل نیاز زیاد، اشتغال آنها تضمین شده است ضمن اینکه اگر فرد واقعا دارای استعداد در این حوزه باشد می تواند در آینده از درآمد خوبی هم برخوردار شود.
نکته ای که باید چه در مورد این شغل و چه سایر مشاغل مانند آنها مورد توجه قرار بگیرد اهمیت «شاغل بودن» در کاناداست. این دوگانه ارزشی- ضدارزشی شاغل بودن در برابر بیکار بودن (البته بیکاری نه از سر اجبار یا ناتوانی بلکه به معنای کاهلی) با آنچه ما در ایران مشاهده می کنیم تفاوت دارد. در ایران ممکن است جوانی (که احتمالاً به غیر از داشتن یک دیپلم دبیرستانی فاقد هر گونه مهارت و تجربه ای است) با وجود فرصت انجام یک کار (که از نظر او سطح پایینی داشته باشد) از آن سر باز زند و برای مدت ها به همین بهانه بیکار در خانه بماند و خانواده، دوستان و آشنایانش هم به او حق بدهند اما در کانادا چون بیکاری به استفاده از خدمات رایگان دولتی که پول آن از جیب شاغلان (از طریق پرداخت مالیات) پرداخت می شود منجر خواهد شد مقبول هیچکس نیست. این نکته از این جهت بیان شد که بر یکی از تفاوت های فرهنگی کلیدی بین مردمان آمریکای شمالی و ایران تاکید شود.
آشپزان و سرآشپزان در طیف گسترده ای از مکان ها استخدام می شوند: رستوران ها، هتل ها، مراکز خدمات عمومی، بیمارستان ها، مراکز آموزشی و حتی موسسات تحقیقاتی. برای این رشته ها تجربه موفق و مستند بسیار مهم تر از تحصیلات است اما با تحصیلات فرد می تواند با طیف گسترده تری از غذاها آشنا شود و مهم تر از آن، فرهنگ حاکم بر محیط های حرفه ای تر را تجربه کند. برای آنکه با ابعاد این موضوع آشنا شویم باید یادآوری کنیم در شهر ۳ میلیون نفره تورنتو بیش از ۹۰۰۰ رستوران و ۱۲۰ هتل وجود دارد که متقاضی تعداد زیادی آشپز هستند. آمار در مونترال از این هم بیشتر است.
برخی از سرآشپزها بعد از کسب شهرت مناسب به تاسیس رستوران خاص خود اقدام می کنند تا از طریق خویش فرمایی و راه اندازی یک کسب و کار شخصی درآمد بیشتری کسب کنند. الان در مناطق قدیمی تر تورنتو تعداد بسیار زیادی رستوران های خیلی کوچک اما با کیفیت غذایی بسیار بالا وجود دارند که به صورت خانوادگی اداره می شوند و هر غروب (مهم نیست چندمین شب هفته در کدامین ماه سال) لبریز از مشتری هایی هستند که آنجا را مکانی دنج برای دیدار با دوستان می دانند.
رستوران داری و آشپزی در کانادا چه تفاوت هایی با ایران دارد؟
اولین تفاوت عمده در تنوع است. مردم آمریکای شمالی علاقه زیادی به رستوران رفتن دارند و برخی از آنها که درآمد بیشتری دارند بعضا هر روز رستوران می روند. بقیه نیز حداقل یک بار در هفته این کار را انجام می دهند. در نسل جوان کانادایی چون معمولاً هر دو زوج شاغل هستند تقریبا هیچگاه در خانه غذا نمی خورند و مهمان ثابت رستوران ها و فست فودها هستند. همچنین خانواده های قدیمی تر هم که عادت به آشپزی در خانه دارند به غیر از برای اعضای خانواده، معمولا تنها در میهمانی های فامیلی و در ایام خاص (کریسمس، عید شکرگذاری…) در خانه غذا می پزند و در سایر موارد دوستانشان را به رستوران دعوت می کنند. همچنین در ایام سرد سال که بسیاری از فعالیت های خارج خانه تعطیل می شود، رستوران رفتن یک عادت و بهانه مرسوم برای خروج از خانه است. این همه رستوران رفتن با خودش نیاز به تنوع را می آورد؛ تنوع در غذاهای یک منوی خاص یا میل به تجربه منوهای مختلف. به همین دلیل آنها علاقه مندند که انواع غذاها از ملیت های مختلف را تجربه کنند و به دلیل تنوع قومی و ملیتی که در کانادا وجود دارد (در تورنتو بیش از ۱۴۰ ملیت مختلف زندگی می کنند) چنین تمایلی عجیب نیست.
از این جهت، شما به عنوان یک علاقه مند به شغل آشپزی باید با طیف گسترده ای از غذاها آشنا باشید. کسی توقع ندارد که در طبخ همه آنها تبحر داشته باشید اما آشنایی با نحوه آماده سازی تعداد بیشتری از غذاها به شما کمک می کند که در طیف گسترده تری از رستوران ها یا هتل ها امکان کار داشته باشید.
مورد دوم آمادگی برای انجام کار گروهی در آشپزی است. در اغلب رستوران های مطرح شهر، بدون کار گروهی سرویس دادن خصوصاً در روزهای آخر هفته غیرممکن است. خصوصا اگر شما بخواهید به عنوان یک سرآشپز در یک رستوران استخدام شوید باید از قدرت مدیریتی بالایی برخوردار باشید.
در کانادا، کیفیت غذا بسیار مهم تر از حجم آن است. بسیاری از ما ایرانیان که به بلعیدن غذا علاقه مندیم بعید است که از حجم محتوای برخی از ظرف های غذا راضی باشیم درحالی که ممکن است پول بسیار زیادی بابت آن پرداخته باشیم. علت این امر زحمتی است که برای تهیه بعضی از آنها کشیده می شود.
خلاقیت در تولید غذاهای جدیدتر هم یک حسن می تواند باشد که البته بیشتر صفت سرآشپزان است. سرآشپزانی در شهرهای مهم کانادا و آمریکا هستند که به رستوران محل کار خود اعتبار داده اند و مشتریان باید گاهی از ماه ها قبل برای صرف غذا در آنها میز رزرو کنند.
رعایت بهداشت یک پارامتر حیاتی خصوصا در رستوران ها و هتل هاست. سنت آشپزی خلاقانه مبتنی بر طبخ با دست است. در بسیاری از موارد خود سرآشپز مواد را شخصاً ترکیب و آماده می کند. گاهی همه این مراحل در جلوی چشمان خود مشتری اتفاق می افتد (مثلا در سوشی فروشی ها) به همین دلیل پاکیزگی و نظافت خصوصا در مورد دست ها بسیار مهم است و این اهمیت فراتر از این است که جایی مثل اداره بهداشت جریمه کند.
آیا این رشته ها نیازمند اخذ مجوز هستند؟
عمدتاً خیر
. این رشته در کانادا در اکثریت غریب به اتفاق استان ها تحت کنترل Regulated نیست و در کانادا آشپزان فقط در استان ساسکاچوان نیازمند اخذ مجوز هستند اما این به معنای این نیست که کارفرمایان از شما مدارک شغلی نمی خواهند. شما به عنوان کسی که احتمالا در این زمینه دارای مدارک و مستنداتی هستید (مثلا دیپلم آشپزی یا تاییدیه از فرنچایزهای معتبر یا سابقه کار در رستوران های مشهور…) باید ابتداعاً مدارک خود را در یکی از مراکز ارزیابی مدارک تایید کنید. در اینجا فهرستی از این مراکز می بینید:
British Columbia – International Credential Evaluation Service (ICES)
Alberta – International Qualifications Assessment Service (IQAS)
Saskatchewan – International Qualifications Assessment Service
Manitoba – Academic Credentials Assessment Service – Manitoba (ACAS)
Ontario – World Education Services Canada (WES)
Québec – Service des évaluations comparatives d’études (SECE)
البته قبل از هر اقدامی ابتدا برای چند محل تقاضای شغلی دهید. امکان دارد آنها بر اساس اطلاعات رزومه و مصاحبه شغلی، شما را بپذیرند و نیازی به ارزیابی مدارک که هزینه بر است نباشد. به محض اینکه شما بتوانید در یک محل مشغول شوید نیازی به تایید مدارک نیست و برای تغییر شغل می توانید به همان محل اول استناد کنید.
برای گرفتن یک پست سرآشپزی معمولا شما باید بین یک تا ۵ سال سابقه کار سرآشپزی داشته باشید و بعید است سابقه ایرانی شما بتواند مورد قبول قرار بگیرد پس بهتر است سعی کنید که در یک محل معتبر به عنوان آشپز استخدام شوید و از فرصت های بعدی و بعد از آشنا شدن با فضای کاری در آشپزخانه های حرفه ای در کانادا برای سرآشپزی تقاضا دهید.
در پست بعدی به وضعیت شغلی این رشته ها می پردازیم
توجه: این مطلب پیش از این در تاریخ 5 آذر 88 در همین وب سایت منتشر شده است
ثبت دیدگاه