مهاجرانی که از طریق برنامه مهاجرتی دولت برای پرستاران و مراقبان خانوادگی پذیرفته شده‌اند می‌گویند که وزیر اداره مهاجرت و شهروندی با گفته‌های خود آنان را فریب داده زیرا او در مورد موفقیت این برنامه تبلیغ فراوانی کرده بود و قبل از انتخابات ماه می از رشد تعداد افراد پذیرفته شده در این گروه سخن گفته بود.
گرچه دولت همچنان معتقد است که ۹۸ درصد از پرستاران و مراقبان خانگی بالاخره اقامت دائم می‌گیرند اما هفته گذشته وزیر مهاجرت، آقای جیسن کنی، اعلام کرد که افراد کمتری در این برنامه پذیرفته خواهند شد زیرا این گروه یکی از دو گروهی خواهد بود که قرار است مهاجرت آنها در سال ۲۰۱۲ محدود یا متوقف شود زیرا دولت برای تقویت گروه‌های خاصی از مهاجران اقتصادی، تصمیم گرفته تا در گروه‌های دیگر توقف ایجاد نماید.
این حرف کاملا با حرف‌هایی که سال گذشته آقای کنی به زبان آورده بود تفاوت دارد. او در ماه مارچ سال ۲۰۱۰ در جمع گروهی که اکثریت آنها را پرستاران و مراقبان خانگی فیلیپینی تشکیل می‌دادند گفته بود: «پیش‌بینی من این است که برنامه مهاجرتی پرستاران و مراقبان خانگی به یکی از بخش‌های در حال رشد و مهم سیستم مهاجرتی ما در آینده تبدیل شود.»
درحال حاضر در فروم‌های آنلاین و توییتر بحث‌های داغی درباره این رفتار آقای وزیر در جریان است. در یکی از پست‌های توییتر آمده است: «کنی کره ماه را به ما وعده داده بود و حالا حتی صدای کمک خواستن ما پرستاران و مراقبان خانگی را هم نمی‌شنود.» و پست دیگری می‌گوید: «چطور می‌توانی با ما این کار را بکنی؟ به همین راحتی؟ چرا پرستاران و مراقبان خانگی حالا دیگر شرایط لازم برای دریافت اقامت موقت را ندارند؟ تو گفته بودی با خانواده‌های کانادایی همکاری می‌کنی.»
خانم کترین مانوئل، یکی از این پرستاران و مراقبان خانگی است که در مرکز GTA Caregiver Action فعالیت داوطلبانه دارد. وی طی مصاحبه‌ای اعلام کرد که نگران است که دولت این برنامه را کنار بگذارد و شک داشت که شاید آقای کنی فرد مذبذبی بوده که فقط پیش از انتخابات حرف‌های قشنگی زده و همه این کارها هم فقط برای جلب رای بوده.
حدود دوسوم پرستاران و مراقبان خانگی فیلیپینی هستند و از این کشور به کانادا می‌آیند. این مراقب خانگی فیلیپینی هم می‌گوید که زمانی که او برای این کار تقاضا داد همه چیز خیلی مرتب و «در حال رشد» بود اما در سه سال گذشته وضعیت این افراد کاملا «به هم ریخته» است.
به نظر منتقدان بیشترین مشکل در قوانین جدیدی است که در سال ۲۰۱۰ وضع شده‌اند زیرا این قوانین کار را برای کارفرمایان بسیار دشوارتر از قبل می‌کنند، چه در مورد مراقبان از کودکان و چه پرستاران سالمندان.
یکی از اعضای Association of Caregiver and Nanny Agencies Canada در این‌باره می‌گوید: «در حال حاضر خانواده‌ها باید همه هزینه‌های استخدام، بلیط هواپیما و بیمه بهداشتی سه ماه اول را پرداخت کنند. و همین‌طور اگر لازم باشد که پرستار یا مراقب از خدمات یک وکیل یا مشاور استفاده کند، هزینه‌های این کار نیز بر عهده خانواده کارفرما خواهد بود.»
نیاز کانادا به پرستاران و مراقبان خانگی با توجه به بالا رفتن سن جمعیت و سالخوردگی آن هر روز در حال افزایش است و این در حالی است که غالب جوانان کانادایی علاقه‌ای به این شغل ندارند.
یکی از وکلای مهاجرتی معتقد است که راه حل این معضل این است که سیستم دوسطحی انتخاب پرستاران و مراقبان خانگی حذف شود. در این سیستم ابتدا یک فرد باید بتواند ویزای موقت برای کار بگیرد و حداقل دو سال از چهار سال بودن در کانادا را در این شغل کار کند و تازه در آن صورت او و خانواده‌اش می‌توانند برای دریافت ویزای اقامت دائم اقدام کنند. به اعتقاد وی کانادا باید در همان ابتدا به این افراد ویزای اقامت دائم بدهد مشروط بر این که مدت زمان مشخصی را به عنوان پرستار یا مراقب خانگی کار کنند. او حتی راه‌اندازی سیستم لاتاری، مشابه با سیستمی که در امریکا رایج است، را نیز برای این کار مناسب می‌داند.
در اعاداد و ارقامی که آقای کنی به عنوان اهداف اداره مهاجرت اعلام کرد، از تعداد پرستاران و مراقبان خانگی به شدت کاسته شده است. بر اساس این اعداد کانادا برای سال ۲۰۱۲ بین ۸ هزار تا ۹ هزار و ۳۰۰ نفر پرستار و مراقب خانگی خواهد پذیرفت در حالی که این رقم در سال ۲۰۱۱ بین ۱۲ هزار تا ۱۶ هزار نفر بوده است که ۱۴ هزار نفر نیز از میان متقاضیان پذیرفته شدند. آمارهای موجود نیز بیانگر سیر نزولی تعداد پرستاران و مراقبان خانگی پذیرفته شده از سال ۲۰۰۷ به این سو هستند. در سال ۲۰۰۷ این تعداد ۱۱ هزار و ۸۷۶ نفر بوده اما در سال ۲۰۱۰ این تعداد به ۷ هزار و ۱۸۵ نفر رسیده و امسال هم تا این تاریخ کلا ۲ هزار و ۷۰۰ نفر پذیرش شده‌اند.
برای مشاهده اصل مطلب اینجا کلیک کنید.
ثبت دیدگاه