همانطور که پیشتر بیان شد، دولت فدرال قصد دارد تا سال آینده سطح مهاجران به کانادا را ثابت نگه دارد اما با محدود کردن تعداد مهاجران اقتصادی و بالاتر بردن تعداد ویزاهایی که برای همسران و فرزندان مهاجران قبلی صادر می‌کند، ترکیب آنها را تغییر دهد.
در گزارش سالانه مجلس در مورد مهاجرت، دولت محافظه‌کار اعلام کرده است که در نظر دارد تا در سال آینده ۲۴۰ تا ۲۶۵ هزار مهاجر را در کشور بپذیرد. تعداد مهاجران مورد نظر دولت در سال جاری و سال پیش از آن نیز همین بوده است.
اما وزیر مهاجرت، آقای جیسن کنی، به‌رغم اشاره به اهمیت حضور نیروهای متخصص خارجی در کانادا و بیشتر شدن وابستگی بازار و نیروی کار این کشور به آنان، تصمیم دارد تا از تعداد مهاجران این گروه تا ۵ هزار نفر بکاهد و به جای آن به عده مهاجران گروه خانوادگی بیفزاید.
او در مصاحبه خبری خود گفته است: «اقتصاد کانادا بعد از گذراندن دوران بحران، نیاز مبرمی به سطح بالایی از مهاجران متخصص دارد تا این نیروها بتوانند سبب حفظ قوت نیروی کار کانادا شوند.»
در این گزارش گفته شده است که در سال آتی استان‌ها نقش مهمی را در انتخاب مهاجران اقتصادی بر عهده خواهند داشت. در حالی که از تعداد مهاجران اقتصادی یا نیروهای متخصصی که از طریق ویزای دولت فدرال به کانادا می‌آیند کاسته می‌شود، تعداد مهاجران متخصصی که از طریق استانی به خاک کانادا وارد می‌شوند، در حال افزایش است.
آقای کنی اعلام نموده است که در برنامه جدید مهاجرت، تعداد مهاجران از طریق ویزای همسر و فرزندان در سال آتی افزایش یافته و از ۴۵ هزار نفر در سال ۲۰۱۰ به ۴۸ هزار نفر و به عبارتی به همان تعدادی که پیش از این نیز معمول بوده خواهد رسید.
او همچنین اعلام کرده که احتمالا تعداد پناهندگان نیز افزایش خواهد یافت که بخشی از آن به دلیل تعهدی است که دولت داده مبنی بر دو برابر کردن تعداد پناهندگان خارجی که در حال حاضر در کمپ‌های پناهندگان به سر می‌برند. آقای کنی در این مصاحبه خبری گفت: «این پناهندگان توسط کانادا به دقت انتخاب شده و به صورت قانونی وارد کشور خواهند شد. ما امیدواریم که بتوانیم زندگی امن و تازه‌ای برای آنها فراهم کنیم.»
آقای جیسن کنی با ثابت نگاه داشتن سطح مهاجران، در واقع روی خط باریکی که دو گروه از منتقدان سیاست‌های مهاجرتی فعلی دولت را از هم جدا می‌سازد، حرکت می‌کند: منتقدانی که معتقدند باید آرام آرام بر تعداد مهاجران افزود تا کانادا بتواند بر مشکل کمبود نیروی کار خود غلبه کند و آن عده دیگر که معتقدند باید به شدت از تعداد مهاجران تازه کاست تا زمانی که مشکل بیکاری در کشور که به دلیل دوران رکود ایجاد شده، پشت سر گذاشته شود.
گلن هادسن، اقتصاددان ارشد Conference Board of Canadaاین طور استدلال می‌کند که به دلیل بحران اقتصادی، نیروی کار در کانادا به طور موقت به حد اشباع رسیده است. طبق محاسبات او با بهبود اوضاع اقتصادی و بالا رفتن تعداد بازنشستگان در آینده نزدیک، تا سال ۲۰۳۰ کانادا هر ساله به ۳۵۰ هزار مهاجر نیاز خواهد داشت تا بتواند رشد نیروی کار خود را ثابت نگه دارد. او در ادامه صحبت خود اضافه می‌کند که شکی نیست که دولت مرکزی در اتاوا در عین حال باید از این نکته اطمینان حاصل کند که آن مهاجران می‌توانند نیازهای بازار کار را تامین نمایند.
او در یکی از مقالات اخیر خود نوشته است: «یک سیاست نو و تجدید نظر شده مهاجرتی که در آن تا سال ۲۰۳۰ تعداد مهاجران در هر سال به ۳۵۰ هزار نفر خواهد رسید، نیازمند آن است که مجریان آن به درستی به اهمیت ورود نیروهای متخصصی که بتوانند پاسخگوی نیازهای بازار کار کانادا باشند، توجه داشته باشند و بتوانند از پتانسیل‌های مهاجران برای داشتن سهمی در اقتصاد کانادا آن‌هم در درازمدت درست استفاده کنند.»
اما گروه دیگری از متخصصان محافطه‌کار در امر مهاجرت، از آقای کنی می‌خواهند که راه دیگری را در پیش بگیرد. مرکز اصلاح سیاست‌های مهاجرت معتقد است: «وقتی تعداد زیادی از کانادایی‌ها بیکار هستند، بی‌معنی است که بخواهیم همچنان به ورود عده بیشتری از مهاجران به کشور فکر کنیم.» در وب‌سایت این شرکت آمده است که کانادایی‌ها خود با فراگرفتن مهارت‌ها و آموزش‌های بیشتر و کار کردن برای مدتی طولانی‌تر در طول زندگی‌اشان، می‌توانند بر مشکل کمبود نیروی کار غلبه کنند.
در حال حاضر پاسخ آقای کنی به هر دوی این گروه‌ها، ثابت نگه داشتن سطح ورود مهاجران است فقط با این تفاوت که باید روی بالا بردن امکان جذب این افراد به بازار کار کانادا تمرکز بیشتری شود تا بتوان از آموزش‌ها و تخصص‌های آنان نهایت استفاده را نمود.
او در سخنرانی اخیر خود در این باره گفته است: «مهاجران با مدارک و تخصص‌های بالا در رشته‌هایی چون پزشکی و مهندسی وارد خاک کانادا می‌شوند. با این وجود بسیاری از آنها نمی‌توانند جایگاه مناسبی را در بازار کار ما که شدیدا نیازمند مهارت‌های آنهاست پیدا کنند.علت بی‌کفایتی آنها یا نداشتن تخصص مورد نیاز بازار کار نیست. موضوع فقط این است که آنها نمی‌توانند به موقع و به درستی تحصیلات بین‌المللی و تجربیات خود را به مراکز کار در کانادا انتقال دهند.»
برای مشاهده اصل مطلب اینجاکلیک کنید.
ثبت دیدگاه