تاریخچه اتاوا (قسمت دوم)

اتاوا دارای سابقه‌ای طولانی به عنوان مکانی برای مردم مختلف است. از آنجایی‌که اتاوا در دره اتاوا و رودخانه ریدو (Rideau) واقع شده دارای خاک غنی می‌باشد و مکان بسیار مناسبی برای زندگی است.

پایتخت کانادا

در تاریخ ۱۰ فوریه ۱۸۵۷ شهر نسبتا جوان اتاوا رسما به عنوان پایتخت استان متحده کانادا (United Province of Canada) انتخاب شد. قلمرو جدید متشکل از کانادای اولیا-بالایی (Upper Canada) و کانادای سفلی-پایینی (Lower Canada) بود که امروزه به عنوان استان‌های انتاریو و کبک شناخته می‌شوند.

این ملکه ویکتوریا بود که اتاوا را به عنوان پایتخت کانادا انتخاب کرد. کینگستون، تورنتو، مونترال وکبک‌سیتی نیز نامزد بودند، اما همان‌گونه که در نامه رسمی ارسال شده به فرماندار کل وقت کانادا در مورخ ۳۱ دسامبر۱۸۵۷ قید شده بود، اوتاوا به واسطه مزایای بی‌شمار آن به عنوان پایتخت انتخاب شد. موقعیت نظامی دفاعی، فاصله از مرز آمریکا هم از بعد نفوذی وهم در صورت حمله نظامی، موقعیت جغرافیایی آن در صورت گسترش کانادا به سمت غرب، و پتانسیل آن برای رشد اقتصادی از جمله این مزایا بودند.

مهم‌ترین مزیت اتاوا، توانایی آن برای متحد کردن کانادای بالایی و کانادای پایینی بود. اتاوا برای سازش بین دو استان که دارای مشخصه‌های بسیار متفاوتی بودند انتخاب شده بود. این شهر در مرز بین کانادای بالایی و کانادای پایینی واقع بود و از طریق آب به مونترال، تورنتو و کینگستون متصل شده بود. در آن زمان، جمعیت اتاوا ترکیبی از مردم انگلیسی، فرانسوی و ایرلندی بود و انتظار می‌رفت که بتواند بین مناطق چندفرهنگی کانادا تعادل برقرار کند. انتخاب اتاوا منعکس‌کننده ارزش‌های کانادایی جامعیت و سازش هستند که هنوز به آنها اهمیت داده می‌شود.

برای ارائه زیرساخت در خور پایتخت، ساخت و ساز در ساختمان‌های پارلمان در سال ۱۸۵۹ آغاز شد. زمین Barrack Hill که محل اسکان سربازان سرهنگ جان بای بود به پارلمان‌هیل  (Parliament Hill)تبدیل شد. ساختمان‌های گوتیک، که شبیه به ساختمان پارلمانWestminster  در لندن بود، در سال ۱۸۶۶ به پایان رسید (هر چند کتابخانه پارلمان تا سال ۱۸۷۶ کامل نشده بود). دولت استان کانادا تنها یک نشست داشت زیرا در تاریخ ۱ ژوئیه ۱۸۶۷ کانادا تبدیل به یک کشور فدرال شد. اتاوا به عنوان پایتخت کشور مورد تائید قرار گرفت و اعضا دولت در پارلمان‌هیل (Parliament Hill) دور هم جمع شدند.

پارلمان‌هیل (Parliament Hill) هنوز هم مقردولت است و نشانی شاخص از مناظر شهری اتاوا می‌باشد.

آتش‌سوزی بزرگ

با وجود برخی موانع، اتاوا به رشد و تکامل خود برای ایفای نقش جدیدش به عنوان پایتخت کانادا ادامه داد. در سال ۱۹۰۰ آتش‌ سوزی بزرگ، در دودکش یک خانه که درحال حاضر در گتینو (Gatineau) است آغاز شد و به سرعت به کارگاه‌های چوب و سراسر رودخانه و به سمت اتاوا منتشر شد. بخش عمده‌ای از شهر نابود شد.

در سال ۱۹۱۶،ساختمان مرکزی پارلمان در آتش‌سوزی دیگری سوخت و فقط کتابخانه پارلمان، که بازدیدکنندگان هنوز هم می‌توانند از آن دیدن کنند باقی ماند. بازسازی اصلی در سال ۱۹۲۲ به پایان رسید، در حالی که کار بر روی برج صلح تا ۱۹۲۷ ادامه یافت.

با وجود این تراژدی‌ ها، باز هم اتاوا در جهت رشد و تبدیل شدن به یک مکان مهم برای کانادا حرکت کرد.

طرح جامع ژاک گریبر (Jacques Gréber)برای اتاوا

پس از جنگ جهانی دوم، یک طرح جدید برای اتاوا ایجاد شد. به تقاضای نخست‌وزیر وقت، ویلیام لیون مکنزی کینگ
 (William Lyon Mackenzie King)، معمار فرانسوی ژاک گریبر برای ایجاد طرح جامع شهر اتاوا و همچنین شهر هال (Hull)، که با هم بعنوان ناحیه پایتخت ملی (National Capital Area) شناخته می‌شدند، استخدام شد. او پیشنهاد ایجاد یک شهر زیبا با انبوهی از فضاهای سبز از جمله پارک‌های زیبا، مسیرهای تردد و مناطق پوشیده‌شده از درخت را داد. این طرح و نیز بسیاری از توصیه‌های دیگر کمک کرده است تا اوتاوا را به شکل امروزی ببینیم. بازدیدکنندگان و ساکنان در حال حاضر از پارک‌های متعدد و فضای سبزی که زیبایی‌بخش سراسر شهر هستند لذت می‌برند.

پارک‌ها، پیاده‌روها و فضاهای سبز، از اتاوا شهری زیبا و آرامش‌بخش جهت بازدید و گردش ساخته‌اند. بازدید‌کنندگان و ساکنان از پیاده‌روی در اطراف مناطق خوش‌منظره لذت می‌بردند.

اتاوا در دوران جنگ سرد

در طول دوران جنگ سرد، دولت کانادا در اتاوا مجبور شد تا عواقب ناشی از حمله هسته‌ای احتمالی و اشعه حاصله آن را مد نظر قرار دهد. در دهه ۱۹۶۰ یک پناهگاه فوق سری مقاوم در برابر این اشعه‌ها که برای محافظت از مقامات ارشد دولت طراحی شده بود ساخته شد. این مجموعه شامل بخش‌های مسکونی، اتاق‌های دولتی، تجهیزات رادیویی، مناطق رمزنگاری و دیگر خدمات ضروری بود.

امروزه بازدیدکنندگان می‌توانند از این بخش از تاریخچه جنگ سرد کانادا که زمانی سری بوده دیدن نمایند. در حال حاضر Diefenbunker به یک موزه تبدیل شده و به روی عموم مردم باز است و ارزش آن را دارد تا برای آگاهی از تاریخ جنگ سرد از آن دیدن کنیم.

ادامه دارد

این مطلب توسط www.persianottawa.com تهیه شده است.