شرکت‌های استخراج نفت در حال حاضر با مشکل شدید کمبود نیرو دست و پنجه نرم می‌کنند و با وجود تلاشی که برای رفع نیازهای خود می‌کنند، اخیرا از جانب شورای کاناداییPetroleum Human Resources گزارشی اخطارآمیز دریافت کرده‌اند که می‌گوید این هنوز تازه اول ماجرا است.
شورا در بررسی‌های خود به این نتیجه رسیده است که صنعت نفت در داخل کشور، تا سال ۲۰۲۰ احتمالا به بیش از ۱۳۰ هزار نیروی کار جدید نیاز خواهد یافت که از این تعداد ۱۰۲ هزار نفر در صنایع نفت استان البرتا مورد نیاز خواهند بود. حتی در خوش‌بینانه‌ترین پیش‌بینی‌ها – یعنی با قیمت پایین نفت و بنزین و سرمایه‌گذاری بسیار کم در این حوزه- باز هم پیش‌بینی شورا این است که تا آن زمان به ۳۹ هزار نیروی کار جدید نیاز خواهد بود که ۳۳هزار نفر از آنها در استان البرتا به کار مشغول خواهند بود. این نتایج در بخشی از این گزارش با نام «دهه‌های آتی: عملکرد بازار کار و تحلیل‌ها برای صنعت نفت و گاز تا سال ۲۰۲۰» منعکس شده است.
مطالب مرتبط اینجا می آیند.
مدیر اجرایی این شورا و CEOآن می‌گوید: «هیچ راه دیگری وجود ندارد. صنعت نفت در کانادا در ده سال آینده برای یافتن نیروهای کار مورد نیاز خود با چالش مواجه خواهد بود. در آن زمان ما نه تنها به نیروی جایگزین برای نیروی متخصص و کارآزموده فعلی نیاز خواهیم داشت بلکه باید برای رشد این صنعت هم خود را آماده کنیم.»
بر اساس یافته‌های این گزارش بیشترین اتفاقی که نیاز به نیروی کار را در این حوزه افزایش می‌دهد، نیروهایی است که در آینده به دلیل رسیدن به سن بازنشستگی بازار کار را ترک خواهند کرد. بر همین اساس این نیاز چیزی بین ۴۵ هزار و ۸۰۰ نفر تا ۵۴ هزار نفر خواهد بود.
آقای بروس تیسن، CEOشرکت High Arctic Energy Servicesبه خبرنگار ما گفت که در ماه گذشته جذب نیروی انسانی مورد نیاز شرکت او که در شهر رددیر واقع است، یکی از بزرگ‌ترین مشکلات و چالش‌های او بوده است. او گفت:«ما همین حالا ابزار و امکاناتی را تهیه کرده‌ایم که می‌توانستیم طی امسال آنها را به بهره‌برداری برسانیم اما به دلیل شرایط نیروی کار موفق به این کار نشده‌ایم.»
مدیر شرکت دیگری نیز گفته است که محدودیت‌های دستیابی به نیروی کار سبب شده تا شرکت او بتواند فقط از ۶۵ درصد امکاناتی که در اختیار دارد بهره‌برداری کند. او می‌گوید: «در کار ما و با توجه به نوع خدماتی که ما ارائه می‌کنیم باید بتوانیم از ۸۵ درصد امکانات خود بهره‌برداری کنیم اما این شکاف و فاصله ۲۰ درصدی، که ما مایل به پر کردن آن هستیم، به دلیل فقدان نیروی کار خوب ایجاد شده است.»
یکی از مسئولان اداره مهاجرت و اشتغال استان البرتا معتقد است که در حال حاضر شرکت‌ها برای یافتن نیروی کار مورد نیاز خود با مشکل روبه‌رو هستند و برای آن تلاش زیادی می‌کنند. برای نمونه یک‌سوم کارفرمایان در این حوزه، برای شرکت در نمایشگاه کاریابی job fair، که در ماه ایپریل برگزار خواهد شد، ثبت‌نام کرده‌اند.
بر اساس گزارشی که که شورا منتشر ساخته، در سال ۲۰۰۹ قریب به ۱۷۱ هزار نفر در بخش نفت و گاز به کار مشغول بوده‌اند. ۸۰ هزار نفر از این عده در بخش خدمات، ۶۶ هزار نفر از آنها در بخش کشف، استخراج و تولید و ۱۲ هزار نفر نیز در بخش نفت شنی به کار مشغول بوده‌اند. کارگرانی که در خطوط لوله و بخش‌های دور از ساحل این صنعت نیز کار می‌کنند، باقی این تعداد را تشکیل می‌دهند.
در همین گزارش آمده است که انتظار می‌رود تا سال ۲۰۲۰ تعداد نیروهای شاغل در بخش خدمات بین ۱۸ هزار و ۱۰۰ نفر تا ۷۲ هزار نفر افزایش یابند، تعداد نیروها در بخش کشف، استخراج و تولید بین ۷ هزار و ۴۰۰ نفر تا ۳۶ هزار و ۷۰۰ نفر و بالاخره تعداد نیروها در بخش نفت شنی نیز ۹ هزار نفر تا ۱۴ هزار و ۹۰۰ نفر افزایش داشته باشند. بر اساس این گزارش این نیاز در استان البرتا بیش از نقاط دیگر خواهد بود و نکته این‌جاست که همین امر احتمالا می‌تواند مانعی بر سر راه نیروهای شاغل در این حوزه برای آمدن به این استان شود. زیرا معمولا این امر باعث بالا رفتن نرخ تورم و هزینه زندگی در استان می‌شود که خود از عوامل بازدارنده در جذب نیروی کار است.
بنا به محتوای این گزارش، در آینده به همه نوع نیروی کاری نیاز خواهد بود اما برخی کارها بیشتر از بقیه مورد نیاز هستند. از جمله آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: کارگران حفاری نفت و گاز و کارگران در حوزه خدمات و سوپروایزری یا نظارت، اپراتورهای ماشین‌آلات سنگین، برقکاران صنعتی، تکنسین‌های ابزارآلات و ماشین‌سازان، مهندسان، اپراتورهای steam-ticketed، ژئولوژیست‌ها و ژئوفیزیست‌ها، حسابداران، هماهنگ‌کنندگان حفاری و مدیران تولید و مامورانی که به امر خرید زمین بپردازند.
در این گزارش راه‌هایی هم برای کمتر کردن اثرات این کمبود نیرو پیشنهاد شده است. از جمله این راه‌ها می‌توان به موارد ذیل اشاره نمود: صنعت نفت نیازهای خود را با دولت و موسسات مسئول در امر تحصیلات تکمیلی در میان بگذارد، نیروهای کار را از منابع مختلف دیگر شناسایی و جذب کند، تاکید بیشتری در زمینه نگهداری و آموزش نیروهای کار داشته باشد، به دنبال راه‌های ابداعی و تکنولوژی‌های پیشرفته باشد و در درون خود به تبادل کار و نیرو بپردازد.
برای مشاهده اصل مطلب اینجا کلیک کنید.
ثبت دیدگاه