زدم این فال و گذشت اختر و کار آخر شد
آنگاه که یک دست روزگار از آستین بلا بیرون می آید، دست دیگری از آستین طبیعت به دادمان رسیده و به یادمان می آورد در پسِ هر شبی، روزی و از پسِ هر زمستانی، بهاری ست و ایرانیان -این مردمان هوشمند تاریخ- چه رازآلود و چه بجا، گردش طبیعت را از زمستان خشک به بهار سبز، نوروز نامیده تا حقیقت امید و تغییر را در قاب طبیعت به تصویر کشند و حافظ مان هم چه ترجمان خوبی دارد وقتی می سراید:
آن همه ناز و تنعم که خزان می فرمود
عاقبت در قدم باد بهار آخر شد
و ما باور داریم که همگام طبیعت با اکسیر عشق و دوستی، می توان از هر سختی ای گذشت و ققنوس وار از خاکستر غم ها، شعر سرخوشی سرود همان گونه که خواجه شیراز خواند:
آن پریشانی شب های دراز و غم دل
همه در سایه گیسوی نگار آخر شد
و اکنون در این روزهای سخت جدا افتادگی، ما به مثابه یک خانواده، می خواهیم دست دل مان را به هم داده، نفس دوستی مان را به هم آمیخته و با تمام وجود بخواهیم و باور کنیم که از این روزگار سخت هم خواهیم گذشت و به پیروی از طبیعت خوشحال و سرزنده بهاری، مستانه سرود امید بخوانیم که:
ساقیا لطف نمودی قدحت پرمی باد
که به تدبیر تو تشویش خمار آخر شد
نوروزتان و هر روزتان شاد باد
ثبت دیدگاه