در روزهایی که ایرانیان داخل کشور در اشتیاق روزهای نخستین سال نو هستند و خود را برای دید و بازدیدها و یا سفرهای نوروزی آماده می کنند، این سوی کره خاکی برای ایرانیان دور از وطن، نوروز جلوه های دیگری دارد.
سال نو در ایران معمولا در درون خانواده ها جشن گرفته می شود و دید و بازدید های معمولا از خانه بزرگترها، پدربزرگ ها و مادر بزرگ ها شروع می شود تا نوبت به کوچکترهای فامیل برسد، اما در این سوی دنیا نه از تعطیلات طولانی خبری هست، نه فرصتی برای دید و بازدیدهای عید وجود دارد و نه حتی خبری از شکوفه و غنچه های نیمه باز در سرمای منفی 10 درجه (البته به طور میانگین). از این رو ایرانیان مقیم خارج از کشور به نوعی جشن نوروز را با شرایط زندگی خود هماهنگ کرده اند و از روزهای تعطیل آخر هفته استفاده می کنند تا با برپایی گردهمایی ها و جشن های جمعی و عمومی حال و هوای نوروز را به خانه بیاورند.
مونترال، به عنوان دومین شهر بزرگ کانادا که در سال های اخیر تعداد مهاجران ایرانی زیادی در این شهر ساکن شده اند، دارای برنامه های متنوعی برای نوروز است و هرکس به فراخور شرایط خانوادگی و اقتصادی خود تعدادی از این برنامه ها را انتخاب می کند و در آن شرکت می کند تا نوروزی را که در آن نه از تعطیلات خبری هست و نه از دید و بازدید به معنای واقعی، رنگ و بویی متفاوت ببخشد.
جای بسی خوشحالی ست که در گوشه ای از این کره خاکی زندگی می کنیم که اگر از کشور و عزیزان خود دور هستیم اما باز به فرهنگ و سنت هایی که عمری با آن خو گرفته ایم، نزدیک هستیم. خوب است که حضور دوستان ایرانی باعث می شود که این احساس کنیم سال نو فقط سال نوی ما نیست، بلکه هزاران ایرانی مقیم کانادا نوروز را پر شور و هیجان تر از ایرانشان جشن می گیرند.
نوروز به عنوان جشن روز بهار، در پارلمان کانادا و همچنین مجلس ملی کبک به رسمیت شناخته شده است و با تبریک نخست وزیر کانادا، جاستین ترودو، و همچنین بازدید او در تاریخ 21 مارس 2018 از یک سوپرمارکت ایرانی در تورنتو و آشنا شدن با فرهنگ و سنت های نوروز، این جشن باستانی بیش از پیش نزد کانادایی ها شناخته خواهد شد.
به هرحال، درست است که در مونترال و تورنتو هوا سرد است و خبری از عطر شکوفه ها نیست، اما بازارچه های نوروزی، گردهمایی ها، دورهمی های دوستانه، جشن های عمومی و مراسم شام و رقص و پایکوبی در گوشه و کنار شهر برپاست؛ به طوری که از چهارشنبه سوری گرفته تا سیزده بدر تقریبا همه آخر هفته ها و حتی بعضی روزهای هفته برنامه های زیادی به همت انجمن های فرهنگی و فعالان ایرانی مونترال و تورنتو برپا می شود.
چهارشنبه سوری
آتش در ذهن آمریکای شمالی یعنی زنگ خطر بسیار بسیار بزرگ، سنسورهای حرارتی که در همه خانه ها کار گذاشته شده اند، بسیار حساس هستند، حرارت و بوی غذای طبخ شده در خانه، زنگ خطر را به صدا در می آورد، چه برسد به روشن کردن آتش در خیابان.
بزرگ ترین مشکل ایرانیان کانادا تا سال ها این بود که به مقامات شهرداری و سازمان آتش نشانی بفهمانند چهارشنبه سوری بدون روشن کردن و پریدن از روی آتش معنا ندارد! پریدن از روی آتش؟ آنها هنوز هم باور ندارند که کسانی به اختیار خود از روی شعله هایی به ارتفاع 2 متر و حتی بیشتر جهش کنند. به همین دلیل به رغم اینکه پس از انجام توافقات و گرفتن مجوزهای مختلف از سازمان های مرتبط، این کار در محوطه باز، در داخل ظرف های ویژه کوچک و با نظارت کامل آتش نشانی انجام می شود، اما با همه این محکم کاری ها و حضور لحظه به لحظه آتش نشان ها از اول تا آخر مراسم چهارشنبه سوری، باز هم می بینی که انگشت های آتش نشانان روی دسته شیرهای سر شلنگ ها منتظر شلیک است!
امسال برخلاف اینکه در سه شنبه آخر سال، هوا خیلی سرد بود و برف می بارید، اما سرمای هوا باعث کنسل شدن جشن چهارشنبه سوری نشد و جشن هایی در فضای باز به همت کامیونیتی های مختلف برگزار شد که پس از پریدن از روی آتش، مراسم آش رشته و حلیم خوری برپا بود و بعد هم رقص و پایکوبی. یکی از این جشن ها که هزینه ورودی هم نداشت، در پارک آنگیرینیون مونترال بود. برخی هم از ترس سرما از خانه بیرون نیامدند و در خانه شمع روشن کرده و از روی شمع پریدند.
مهمانی ها، زمان بندی و تعطیلات
برای ایرانیان کانادا خیلی رسم دید و بازدید مرسوم نیست. معمولا در یک برنامه مشترک در یک رستوران یا پارتی-روم یک کاندو یا مهمانی منزل یکی از دوستان جمع می شویم و همگی یکجا دیدارها را تازه می کنیم. برای اغلب ما که از آن برنامه های طولانی خانه این و آن رفتن در عذاب بودیم، حضور در کانادا واقعا غنیمت است اما خوب هماهنگ کردن یک روز خاص که برای همه مناسب باشد هم گاهی دشوار است. اینکه خود این روز شنبه باشد یا یکشنبه و اصلا در چه هفته ای باشد، قصه جدایی دارد. گاهی برای اینکه بشود همه را جمع کرد مجبوری چند هفته ای صبر کنی و در نیمه دوم فروردین یا دیرتر برنامه ریزی کنی.
امسال زمان شروع سال جدید روز سه شنبه ساعت 12:15 ظهر بود که تقریبا همه یا سرکار بودند یا در دانشگاه. بر خلاف سال 2015 که زمان شروع سال جدید خیلی خوب بود چون ساعت تحویل سال به وقت کانادا بعد از ظهر جمعه بود و دو روز پشت سر آن تعطیلات آخر هفته. بنابراین امسال بیشتر ضیافت ها و جشن های نوروزی به آخر هفته موکول شده است.
برای سال هایی که همانند امسال روز سال نو وسط هفته باشد، یک نکته ای که باید تازه واردان بدانند موضوع امکان گرفتن مرخصی در نوروز از کارفرما و بحث های قانونی مرتبط با آن است. چون نوروز در کانادا در مجلس فدرال و همچنین مجلس به رسمیت شناخته شده است، توصیه می شود که هر جا مشغول به کار هستید، حتما نحوه گرفتن مرخصی مرتبط با این روز را سوال کنید.
یک نکته مهم دیگر اینکه تجربه نشان داده تنها ماندن در چنین روزی به بهانه تماس با والدین، حداقل در سال اول حضور در کانادا اصلا فکر خوبی نیست. معمولا در این اولین سال، در بهاری که هنوز سرما و قطعات برف در بیرون حضور دارد و مهاجر تازه وارد با کلی مشکل و دغدغه ذهنی و فکری و مالی درگیر است، در خانه ماندن در کنار هفت سین کوچک و بعضا ناقص و تلاش برای تماس با خانواده در ایران و یاد کردن از گرما و حضور عزیزان و …جز غم و اندوه و چه بسا، افسردگی ثمر دیگری ندارد.
سیزده بدر…
همانند مراسم روز سال نو که به آخر هفته موکول می شود، سیزده بدر هم به نزدیک ترین شنبه یا یکشنبه به این روز موکول می شود، اما امسال سیزده بدر دوشنبه است و ما ایرانیان مقیم کانادا باز هم باید خودمان را با تعطیلات هماهنگ کنیم چون وسط هفته نمی توانیم به طبیعت برویم، بنابراین مجبور هستیم که یازدهم یا دوازدهم فروردین یعنی یک یا دو روز قبل از دوشنبه سیزده بدر را برای خودمان جشن بگیریم. امیدواریم گرم شدن هوا به همین منوال پیش برود تا شرایط برای یک سیزده به در به یاد ماندنی فراهم شود. به هر حال قرار است امسال نیز ایرانیان این روز را در پارک آنگرینیون و در دامن طبیعت و چمنزار این پارک بگذرانند.
ثبت دیدگاه