زمان بر علیه لیبرال‌های کانادا عمل می‌کند. ۵ سال پیش که آنها برای بیش از یک دهه، مقتدرانه یک دولت اکثریت فدرال را مدیریت می‌کردند هرگز به ذهن بدبین‌ترین طرفداران این حزب هم خطور نمی‌کرد که کمتر از نیم دهه بعد آنها به معجزه‌ای برای خروج از شرایط دشوار نیازمند باشند.
حدود یک سال پیش که زمزمه تغییر رهبر لیبرال‌ها و انتخاب ایگناتیف به جای استفن دیون مطرح شد، لیبرال‌های اصیل که هیچگاه اقتدار یک رهبر واقعی را در دیون ندیده بودند از شادی در پوست خود نمی‌گنجیدند. همه کارت‌ها داشت برای آنها رو می‌شد: محافظه‌کاران یک رهبر غیرجذاب داشتند، یکی از بدترین رکودهای اقتصادی در زمان حاکمیت رقیب گریبانگیر کشور شده بود، کانادا در گرداب افغانستان گیر افتاده بود، در کشور همسایه کسی به ریاست جمهوری رسیده بود که می‌توانست بهترین روابط را به طور سنتی با حزب آنها داشته باشد و آنها رهبری پیدا کرده بودند، مایکل ایگناتیف، که از همه نظر پتانسیل این را داشت که یکی از بهترین نخست وزیران کانادا شود (حداقل آنها چنین می‌پنداشتند). آنها فقط باید منتظر زمان مناسب می‌شدند تا ضربه نهایی را وارد سازند. حتی تا ۲ ماه پیش هم اوضاع آن چنان بد نبود اما به ناگهان همه چیز تغییر کرد.
آمریکا روابط سنتی‌اش را با کانادا، صرف نظر از اینکه چه کسی در آن نخست وزیر است ادامه داد (خصوصاً که سیاست‌های نظامی اوباما فعلاً پیروی از سیاست‌های مردان نظامی بوش است)، اوضاع اقتصادی با مدیریت محافظه‌کاران دچار فاجعه نشد، معادله افغانستان چندان بد عمل نکرد، هارپر نشان داد که می‌تواند اندکی جذاب باشد و ایگناتیف هم با یکی دو تا از خانواده‌های ریشه‌دار حزب در انتاریو و کبک درگیر شد و آنها هم حسابی برایش زدند. نتیجه اینکه پیکان انتقادات از وی از درون حزب پرتاب می‌شود.
لازم نیست برای آنکه ببینیم اوضاع آنها چقدر بد است به حدس و گمان پناه ببریم. نتایج آخرین نظرسنجی که در فاصله ۱۴ تا ۱۹ نوامبر و توسط دو گروه معتبر انجام شده و بیستم این ماه منتشر شده به رقم تفاوت‌های جزیی آن قدر نزدیک به هم است که به ما بگوید اوضاع از چه قرار است.
این مقاله از سوی تیم نویسندگان شرکت خدمات مهاجرتی کنپارس به مدیریت آقای دکتر مختاری تهیه شده و در سایت www.parscanada.com منتشر شده است. انتشار آن در دیگر وب سایتها تنها با ذکر منبع مجاز است. تقاضا داریم موارد تخلف را از طریق ایمیل [email protected] به اطلاع ما برسانید. برای اقدام به مهاجرت از طریق نیروی متخصص، سرمایه گذاری و هر گونه روش دیگر با دفاتر شرکت کنپارس تماس بگیرید.
محافظه‌کاران به رهبری هارپر با یک رای ۳۶.۵ تا ۳۷ درصدی تقریبا در همانجایی قرار دارند که در آخرین انتخابات بودند. آنها هنوز چند درصدی تا رقم ۴۰ که از نظر فعالین سیاسی عدد مطمئن برای تشکیل دولت اکثریت است فاصله دارند (خصوصا که برای اطمینان از سالم خارج شدن از شرایط سخت نزاع‌های انتخاباتی باید چند درصدی از این عدد بالاتر رفت تا در یک افت احتمالی کماکان از پیروزی قاطع مطمئن بود) اما مسئله اینجاست که وقتی محافظه‌کاران با نرخ بیکاری بیش از ۸ درصد و درگیری در افغانستان چنین عددی را کسب کرده‌اند چرا نتوانند در سال آینده که به احتمال زیاد تمامی شاخص‌های اقتصادی به نفع آنها بالاتر می‌رود از مرز ۴۰ درصد بگذرند.
این رای ۳۷ درصدی در حالی به دست آمده که در دو ماه گذشته احزاب رقیب خصوصا لیبرال‌ها مداوماً چندین ماجرا و جنجال سیاسی را رو کرده‌اند تا بتوانند افکار عمومی را متاثر کنند اما به نظر می‌رسد هیچ کدام از آنها نتوانسته بر دیدگاه رای‌دهندگان کانادایی تاثیری داشته باشد.
فعلا مهم‌ترین مسئله مردم همان است که خود احزاب در تمام یک سال گذشته بر روی آن مانور کرده‌اند یعنی اقتصاد؛ بیش از نیمی از پاسخ‌گویان گفته‌اند که از عکس‌العمل دولت هارپر به رکود اقتصادی رضایت دارند، ۴۰ درصد گفته‌اند که به هارپر برای درمان این معضل اطمینان دارند در حالیکه ۲۰ درصد همین باور را در مورد ایگناتیف دارند. در واقع حتی تمامی طرفداران لیبرال‌ها هم حاضر نشده‌اند پشت سر رهبر خود بیاستند. وقتی دیدگاه جامعه در مورد روش‌های اقتصادی دولت این است، سایر مسائل از جمله عملکرد مشکوک هارپر در مهره‌چینی اعضای سنا یا تماس‌های خلاف عرف سیاسی وی برای تطمیع مقامات بلندپایه حزب لیبرال و ایجاد شکاف در صفوف این حزب چه اهمیتی برای عامه مردم دارد؟
اما در سوی دیگر ایگناتیف با درصدی بین ۲۳ تا ۲۴ درصد حمایت، حالا حتی از دیون هم حامی کمتری دارد. اما این تنها مشکل وی نیست. اگر کانادایی‌ها به دولت محافظه‌کار فدرال در حوزه اقتصادی در مجموع نمره قبولی می‌دهند، به دولت‌های استانی که لیبرال‌ها در آن اکثریت دارند انتقادات جدی دارند.
این پژوهش می‌گوید اگر همین امروز در انتاریو انتخابات استانی برگزار شود ۳۹ درصد آرا به نفع محافظه‌کاران خواهد بود که البته ۲ درصد کمتر از ماه پیش است، لیبرال‌ها بهتر از ۲۹ درصد آرا (۳ درصد کمتر از ماه پیش) را به دست نخواهند آورد اما برنده اصلی NDP است که نظر ۲۱ درصد را به خود جلب کرده است و به یک رقیب قدرتمند برای لیبرال‌ها در استان تبدیل شده است. حالا لیبرال‌ها نه تنها طرفداران راست‌گرای خود را به نفع محافظه‌کاران از دست داده‌اند بلکه طرفداران چپ‌گرای آنها هم به سمت NDP که بیشتر بر سر شعارهایش مانده گرایش پیدا کرده‌اند. این در حالی است که دولت لیبرال انتاریو یک سال بسیار سخت را که در آن اجرای نظام جدید مالیاتی (HST) و بازسازی صنایع خودروسازی استان در دستور کار است در پیش رو دارد تا اگر بتواند از انجام آنها موفق و سربلند بیرون آید امیدوار باشد رای‌دهندگان استان در انتخابات سال ۲۰۱۱ مجدداً رای خود را برای این دولت به صندوق‌ها بریزند. مسئله اینجاست که در موضوع مهم مالیات‌ها، دو حزب دشمن محافظه‌کار و NDP با بهانه‌های مختلف یک جبهه واحد را علیه آنها تشکیل داده‌اند و این کار را برای دولت لیبرال مک‌گینتی سخت‌تر می‌کند.
در کل کانادا، رای NDP نسبت به ماه اکتبر تقریبا ثابت مانده و حزب کبکی اندکی بهبود وضعیت پیدا کرده است. باید منتظر ماند و دید سال ۲۰۱۰ به روی کدام حزب کانادایی لبخند خواهد زد.
اصل گزارش‌ها را در اینجا و اینجا بخوانید
این مقاله از سوی تیم نویسندگان شرکت خدمات مهاجرتی کنپارس به مدیریت آقای دکتر مختاری تهیه شده و در سایت www.parscanada.com منتشر شده است. انتشار آن در دیگر وب سایتها تنها با ذکر منبع مجاز است. تقاضا داریم موارد تخلف را از طریق ایمیل [email protected] به اطلاع ما برسانید. برای اقدام به مهاجرت از طریق نیروی متخصص، سرمایه گذاری و هر گونه روش دیگر با دفاتر شرکت کنپارس تماس بگیرید.
ثبت دیدگاه