در بخش اول از این مطلب دیدیم که دوستی بیان کرده بود که چون زبان انگلیسی اش ضعیف است در فکر کمک به اقتصاد خانواده از طریق کیک و شیرینی پزی است و پرسیده بود آیا می تواند بلافاصله به این کارها مشغول شود یا نه و آیا برای انجام این کارها در خانه نیاز به مجوز خاصی است و …
در آن بخش در قالب چهار نکته به بیان پاسخ پرداختم و نکته چهارم در این باره بود که چرا خوداشتغالی و راه اندازی یک بیزینس شخصی بر اساس فرض مورد اشاره (ضعف زبانی) کار درستی نیست. حال به بقیه مطلب که بیان فرض های دیگر و همچنین بررسی برخی نکات قانونی در این باره است می پردازم.
پنجم، اما اگر بخواهید صرفا به دلیل ضعف زبانی برای کارفرمایان ایرانی کار کنید اوضاع می تواند به مراتب بدتر باشد.
کارفرمایان ایرانی را می تواند خیلی کلی به دو گروه تقسیم کرد :
- گروه اول (که شاید اقلیت باشند) کسانی هستند که همه نکات درست و قانونی را در مورد مستخدمین خود رعایت می کنند و با شما نظیر هر متقاضی کاری از هر ملیت که می خواهید باشید برخورد می کنند. شما با این دسته از افراد زیاد مواجه نمی شوید چون اصولا آنها جذب بازار کار متداول کانادا شده اند و اگر ماهیت شغل شان ضروری نسازد، دلیلی ندارد که به دنبال شما به عنوان یک ایرانی تازه وارد متقاضی کار بگردند. اما اگر به یکی از آنها برخورد کنید احتمالا شانس بسیار بزرگی آورده اید. هیچ چیز بهتر از کارفرمایی که در اشل جهانی فکر و عمل می کند اما هم وطن و هم خون و آشنای با ظرایف و خوب و بد فرهنگی شماست نمی تواند در سال های اولیه آشنایی با بازار کار کانادا برای افزایش مهارت ها و قابلیت های انطباق پذیری شما با محیط، شما را یاری کند.
- گروه دوم (که از نظر من در اکثریت قرار دارند و) معمولا در همین محدوده اشتغال ایرانیان تازه وارد برای ارائه سرویس به تازه واردان ایرانی فعالیت می کنند، صرف نظر از عده ای که وجدان کاری و انسانی دارند بقیه عمدتا نه درست سرویس می دهند و نه کارفرمایان خوبی هستند. از هر فرصتی هم برای اینکه به شما به عنوان یک تازه وارد نا آشنا به قوانین بازار کار سواستفاده کنند (پرداخت حقوق کمتر از رقم قانونی، عدم ثبت رسمی مستخدم و پرداخت نقدی، پیروی نکردن از مقررات در مورد میزان ساعات کار و مرخصی های قانونی، عدم پرداخت حقوق در زمان آموزش نیروی کار …) کوتاهی نمی کنند و البته یک دلیل قانون گریزی آنها این است که خودشان به درستی متوجه موارد غیرقانونی و تبعات بسیار سنگین آن در صورت اطلاع مقامات رسمی نیستند یا آن قدر مار خورده اند که افعی شده اند.
متاسفانه بسیاری از ایرانیان تازه وارد که مشکل زبان و نیاز مالی دارند به شکلی در زنجیره ناکارآمد این دسته از کارفرمایان می افتند. زیاد کار می کنند و کمتر اما به صورت نقدی cash دریافت می کنند به امید اینکه مالیات کمتری بدهند (یا اصلا مالیات ندهند) و کمک هزینه های دولتی بگیرند؛ با اضافه کاری زیاد فرصتی برای حل مشکلات زبان پیدا نمی کنند و در محیط های شدیدا فارسی زبان که فارسی را هم آمیخته با صدها جور ترکیبات مختلف صحبت می کنند، فارسی درست را هم از یاد می برند و هیچ وقت هم فرصت بهبود انگلیسی خود را پیدا نمی کنند.
به مرور در همین محیط ها صدها جور دور زدن قانون و رفتارهای شبه خلاف یا حداقل مشکوک را هم فرامی گیرند و چون به محض اینکه کارشان به جای سفت برخورد کند (مثلا تهیه وام مسکن یا وام برای کار و کسب و…) درمی یابند آن فرار کردن از اعلام رقم واقعی درآمد و پرداخت مالیات حالا به ضررشان تمام می شود مجبورند سراغ یک سری آدم متقلب دیگر در همین بازار بروند تا با سندسازی برای شان وام جور کنند و این چرخ همین طور می چرخد و این زنجیره به این سادگی ها پاره نمی شود.
نهایت چنین روشی هم (اگر فرد به شکلی از آن میانه خود را خلاص نکند و) خیلی موفق باشد این است که یک بیزینس مشابه راه اندازی کند و همه این شگردهای غیرقانونی و بلاهایی که هم وطنان بی انصاف سرش آورده اند، او کم یا بیش و بسته به تربیت و وجدانش، سر دیگران بیاورد. آیا شما می خواهید در این سیکل بیافتید؟ اگر قرار به انتخاب بین مورد ۴ و ۵ باشد من ۴ را به صورت کسب و کار خانگی ترجیح می دهم اما همان طور که بیان کردم همه اینها بیشتر سراب است تا آب.
ششم، خوب با این حرف ها پاسخ من به شما این است که خودتان را بر اساس محدودیت های فعلی از جمله محدودیت های زبانی تعریف نکنید. تلاش کنید که این محدودیت ها را کاهش دهید. ببینید اگر بتوانید سطح مهارت های زبانی خود را به مرزی که برای گذراندن یک دوره کالج لازم است برسانید آن وقت می خواهید چه کاره شوید. آیا همین مسیر شغلی فعلی را ادامه می دهید یا مسیر جدیدی انتخاب می کنید. اگر در آن شرایط هم باز احساس کردید که ادامه مسیر در آشپزی یا شیرینی پزی (که هر دو هم بازار کار فعال و قابل قبولی در کانادا دارند) لازم است بررسی کنید که آیا بهتر است یک دوره کوتاه یا بلند در کالج برای آشنایی با قوانین و مقررات و ذائقه کانادایی ها و سایر قومیت های در کانادا بگذرانید یا مستقیما می توانید برای راه اندازی یک بیزینس اقدام کنید.
مثلا این صفحه از کالج جورج براون را که یکی از مشهورترین و موفق ترین برنامه های آموزش آشپزی و شیرینی پزی دارد را مطالعه کنید تا با انواع مشاغل مرتبط با این رشته از جمله مدیریت این حوزه آشنا شوید.
همچنان که پیشتر در این مطلب در وبسایت پارس کانادا توضیح داده شده است، رشته های مرتبط با پخت و پز در اکثر نقاط کانادا از جمله انتاریو رگولیتد نیستند یعنی شما ملزم به دریافت مجوز کاری برای اینکه تحت عنوان آشپز یا سرآشپز یا شیرینی پز کار کنید نیستید اما این رشته ها یک مسیر داوطلبانه برای دریافت عنوان رسمی دارند که بهتر است آن مسیر را بروید و این عنوان را دریافت کنید تا برای کاریابی موفق تر باشید.
اما اگر بخواهید کسب و کار خودتان را راه اندازی کنید فقط صرف آگاهی از مهارت های آن شغل کفایت نمی کند بلکه بسته به نوع بیزینس، (مکان جدا یا در خانه) شما باید استانداردها و شرایط متعددی را رعایت کنید.
- به بخشی از آنها در این مقاله خوب و روان اشاره شده است.
- در این صفحه شما می توانید جستجو کنید که در انتاریو براساس نوع بیزینسی که می خواهید راه اندازی کنید نیازمند دریافت چه مجوزها و گواهی هایی هستید.
- اگر در ادامه فرصت داشتید سری هم به این صفحه بزنید تا اطلاعات تکمیلی بیشتری در مورد حمایت های اطلاعاتی و مالی احتمالی به دست آورید.
البته معنای این حرف ها این نیست که همه کسانی که در خانه شیرینی می پزند اینها را می دانند و به آن عمل می کنند، خیر. اما اگر خدای نکرده شیرینی شما کسی را مسموم کند و یا در اثر حادثه ای، در آپارتمان یا خانه ای که مشغول به کار هستید اتفاقی بیافتد و پس از بررسی مشخص شود که شما یکی از استانداردهای بهداشتی یا ایمنی را رعایت نکرده اید با دردسر مواجه می شوید. هر چه کار شما برای سلامتی افراد حساس تر باشد و زمان بیشتری هم مشتری ها در محل کار شما حضور داشته باشند معمولا استانداردها و جزییات بیشتری را باید رعایت کنید. مثلا کسی که می خواهد در خانه یا آپارتمان مهدکودک daycare یا آرایشگاه بزند باید خیلی مراقب تر از کسی باشد که فقط می خواهد ترشی بفروشد (رعایت استانداردهای بهداشتی البته همیشه مهم هستند.)
هم چنین توجه داشته باشید که برخی آپارتمان ها در متن قرارداد خود تاکید می کنند که شما حق ندارید بدون مجوز مدیریت ساختمان، در واحد خود فعالیت بیزینسی داشته باشید. مسلما چنین صاحب خانه هایی به اینکه شما در آپارتمان از طریق کامپیوتر و آنلاین کار کنید حساسیتی ندارند؛ حتی اموری مثل خیاطی که تردد محدودی را می طلبد حساسیت ساز نیست اما اگر مثلا شما بخواهید از تعدادی بچه مراقبت کنید، یا چند دیگ غذا برای یک رستوران بار بگذارید (که پیامد آن مصرف بیش از حد معمول برق در واحد شما و بوی نامطبوع برای همسایگان است) علاوه بر مواردی که قانون به صورت کلی به شما تکلیف کرده و باید رعایت کنید، جلب نظر و دریافت اجازه از صاحب خانه (اگر چنین موردی شرط اجاره محل باشد) لازم است و بی توجهی به آن می تواند تبعات قانونی داشته باشد.
در مورد رستوران ها یا قنادی های خارج از خانه که موضوع جدی تر است و حتما باید این استانداردها را بشناسید و مجوزهای مربوطه را کسب کنید و با بازرسی های وقت و بی وقت هم کنار بیایید. علاوه بر این باید حتما با مقررات مربوط به استخدام افراد و حقوقی که مستخدمین دارند و وظایفی که شما به عنوان کارفرما برعهده دارید به خوبی آشنایی داشته باشید و آنها را رعایت کنید. چون اگر بر اثر بازرسی یا بدتر از آن بروز حادثه ای اتفاقی بیافتد که مشخص شود شما به تکالیف قانونی خود عمل نکرده اید، این موضوع می تواند پیامدهای ناخوشایندی برای شما داشته باشد. در این باره پیشتر نکات آموزشی در سایت پارس کانادا و در نشریه پرنیان منتشر شده و در دست انتشار است.
فرض من این است که شما آن قدر از نظر زبانی توانایی پیدا کرده اید که با پیگیری لینک های رسمی معرفی شده در بخش قبلی بتوانید مسیر قانونی و الزامات مربوط به راه اندازی یک بیزینس مطلوب خود را بیابید. اگر چنین نیست، پیشتر در بند سوم گفته ام که از نظر من اولویت کاری شما چه باید باشد.
توجه: این مطلب پیش از این در تاریخ 26 دی 92 در همین وب سایت منتشر شده است
ثبت دیدگاه