نویسنده: مارک وایزلدر/ برگردان نادیا غیوری
مقاله زیر که در روزنامه Toronto Starانعکاس یافته بیشتر حاوی توصیه‌هایی به صاحبخانهها در مورد پرسش‌هایی است که در زمان اجاره منزل مطرح می‌کنند اما محتوای بحث برای مهاجران و تازه‌واردان نیز کاربردی است تا بدانند در برابر صاحبخانهها چه حقوقی دارند.
در استان انتاریو تلاش بر این است تا با وضع قوانینی که طرح برخی پرسش‌ها را از جانب موجران ممنوع می‌سازد، هرچه بیشتر از مستاجران در برابر معضلاتی چون تبعیض حمایت شود.
اغلب صاحبخانهها با مستاجران خود مشکلی ندارند اما همیشه بوده‌اند مستاجرانی که حسابی باعث دردسر شده‌اند. آنها مبلغ اجاره خود را سر وقت پرداخت نمی‌کنند، واحد اجاره‌ای را درب و داغان می‌کنند و باعث اذیت و آزار دیگر افراد ساکن در آن خانه می‌شوند. در پایان هم برای بیرون کردن آنها از خانه‌ها، صاحبخانه باید متقبل هزینه‌ای چندهزار دلاری شود.
شما چطور می‌توانید از اتفاقاتی از این دست احتراز کنید؟ اولین پاسخ این است که در گام اول خیلی به دقت شرایط مستاجر را بررسی کنید. معنای این حرف این است که از فرد متقاضی مورد نظر خود سوالات درست بپرسید و همین‌طور بدانید که اجازه پرسیدن کدام سوال‌ها را دارید.
چه سوالاتی می‌توانید بپرسید؟
یکی از سوالات معمول این است که صاحبخانه از مستاجر شماره بیمه اجتماعی یا SIN(شبیه به کد ملی) وی را بپرسد. پلیس می‌گوید ما نباید این شماره را به کسی بگوییم زیرا در این صورت دزدان احتمالی راحت‌تر می‌توانند به اطلاعات کارت‌های اعتباری ما دسترسی پیدا کنند و با سرقت خود به اعتبار ما لطمه بزنند. با این وجود چنانچه صاحبخانه‌ای از شما تقاضای دانستن این شماره را بکند، کاری غیرقانونی مرتکب نشده است.
از طرف دیگر صاحبخانهها با دانستن این شماره می‌توانند وضعیت اعتباری و مالی شما را چک کنند و سوابق قبلی اجاره‌نشینی شما را نیز برررسی نمایند. اصلا به همین دلیل است که یک صاحبخانه باید این شماره را از مستاجر بپرسد اما در عین حال باید نسبت به حفظ و نگهداری درست از این اطلاعات نیز اهتمام کافی داشته باشد.
فرم‌های درخواست اجاره ممکن است شامل بخشی برای اعلام SINباشند یا فاقد آن باشند اما حتما در آنها نام، نام خانوادگی، تاریخ تولد، نشانی فعلی و کد پستی شما خواسته شده است. ممکن است در این فرم‌ها اطلاعات بانکی‌‌تان هم از شما پرسیده شود. این اطلاعات به همراه شماره بیمه اجتماعی شما به بسیاری از آژانس‌های گزارش‌دهنده اعتبار افراد این امکان را می‌دهد که اعتبار و سوابق اجاره‌نشینی‌تان را بررسی کنند.
چه سوالاتی نمی‌توانید بپرسید:
صاحبخانهها باید پیش از هر چیز از جزئیات قانون حقوق بشر در استان انتاریو مطلع باشند. در این قانون آمده است که شما نمی‌توانید به دلایلی چون نژاد، جنسیت، وضعیت تاهل، ناتوانی‌های جسمی و یا دریافت کمک‌های دولتی نسبت به کسی رفتار تبعیضآمیز داشته باشید.
معنای سخن بالا این است که نمی‌توانید مثلا فقط به دلیل این‌که کسی متاهل است، همجنس‌باز است و یا کمک‌های دولتی دریافت می‌کند، از اجاره دادن خانه خود به وی خودداری کنید.
بر همین مبنا نتیجه می‌گیریم که پرسیدن سوال‌های زیر درست و قانونی نیست:
- متاهلید، مجرد هستید یا جدا شده‌اید؟
- پس‌زمینه قومی شما به کجا برمی‌گردد؟
- آیا باز هم می‌خواهید بچه‌دارشوید؟
- آیا خانواده‌‌اتان هم برای دیدن شما اینجا خواهند آمد؟
شما می‌توانید سوال‌هایی از این دست را از مستاجر بپرسید:
- چند نفر اینجا با شما زندگی خواهند کرد و نام آنها چیست؟
- کجا کار می‌کنید؟
- می‌توانم معرف‌هایتان را ببینم؟
- درآمد شما چقدر است؟
- چه نوع حیوان خانگی نگهداری می‌کنید؟
- آیا کارتان را در خانه انجام می‌دهید؟
- اجازه می‌دهید اعتبار مالی شما را بررسی کنم؟
در پرونده‌ای که در سال ۲۰۰۳ به دادگاه ارجاع شد، خانم مری کاننان قصد داشت تا آپارتمانی را در خیابان Godstoneشهر تورنتو از یک شرکت ساختمان‌های اجاره‌ای به نام Boolean Developementاجاره کند. او مادری مجرد با سه فرزند پسر به ترتیب ۱۴، ۱۶ و ۱۹ ساله بود. آنها می‌خواستند به آپارتمان بزرگ‌تری نقل مکان کنند اما در ساختمانی که آنها بودند واحد خالی با شرایط مورد نظرشان وجود نداشت. او در خیابان نامبرده آپارتمان سه‌خوابه‌ای پیدا کرد که اجاره ماهانه آن ۱۰۰ دلار هم ارزان‌تر از خانه فعلی‌اش بود. او برای اجاره آن واحد تقاضا داد. در فرم تقاضا از او خواسته شده بود که نام و سن فرزندان خود را قید کند.
وقتی برای دیدن ساختمان به آنجا رفت، فردی که مدیریت کارهای ساختمان را بر عهده داشت به او گفت که احتمالا تقاضای او با پاسخ منفی صاحب اصلی مجموعه روبه‌رو خواهد شد زیرا ایشان قبلا با عده‌ای نوجوان مشکلاتی داشته و دیگر حاضر نیست آنها را به عنوان مستاجر در ساختمان خود راه دهد.
مدتی بعد هم مدیر ساختمان به او گفت که تقاضایش مردود شده و حتی فرصت درخواست دوباره هم به او داده نشده است. کمی بعد هم صاحب آپارتمان اعلام کرد که دلیل رد تقاضای ایشان این بوده که به نظرش خانم کاننان خیلی اهل جر و بحث بوده و او فکر کرده که این رابطه می‌تواند در آینده برایشان مشکل‌آفر ین شود. او گفت که به همین دلیل هم به او فرصت تقاضای مجدد نداده است. در نتیجه خانم کاننان از این فرد به تریبون حقوق بشر شکایت کرد و اعلام کرد که به دلیل «وضعیت خانوادگی» با وی به شکلی تبعیضآمیز برخورد شده است.
طی دادگاه مدیر ساختمان نیز پذیرفت که شخصا ترجیح می‌دهد آن واحد را به خانواده‌ای با فرزندان کوچک‌تر اجاره دهد و آنها به طور معمول یک واحد سه‌خوابه را به خانواده‌ای با دو فرزند اجاره می‌دهند. در ضمن اعلام کرد که در حال حاضر ساختمان به دلیل حضور چند نوجوان در گذشته و خرابکاری‌های آنان، پر از ایراد شده است.
در نهایت دادگاه به این نتیجه رسید که صاحبخانه به طور ناخواسته رفتاری تبعیضآمیز با خانم کاننان داشته و در این کار او هیچ قصد قبلی وجود نداشته اما در هر حال این رفتار نقض قوانین حقوق بشر و تبعیض به دلیل موقعیت خانوادگی محسوب می‌شود. به همین دلیل به صاحبخانه دستور داده شد تا بابت جریمه مبلغ ۴ هزار دلار به خانم کاننان بپردازد و امکان خودداری از اجاره منزل به ایشان به دلیل داشتن فرزندان نوجوان نیز از وی سلب شد.
صاحبخانهها باید قبل از این‌که بخواهند سوالی از مستاجر خود بپرسند، کاملا با جزئیات قوانین آشنا باشند تا به این ترتیب هم از صلاحیت فرد متقاضی به درستی مطلع شوند و هم برخلاف هیچ یک از قوانین موجود در این زمینه عمل نکرده باشند.
برای اطلاع از جزییات شرایط بازانتشار و استفاده از مطالب سایت اینجا را کلیک کنید.
ثبت دیدگاه