در دو پست قبلی درباره مسئله سن مهاجر و رابطه آن با دیدگاه دولت فدرال و همچنین رابطه خصوصیات و خلقیات مهاجر با موضوع سن سخن گفتیم. در اینجا به بررسی دیدگاه کارفرمایان در این باره می پردازیم.
حقیقت این است که دررابطه با دیدگاه کارفرمایان نمی توان به یک جمع بندی واحد دست یافت. نوع نگاه کارفرما به سن شاغل به عوامل متعددی چون نوع کار و ارتباط داشتن یا نداشتن سن با آن، اهمیت میزان تجربه در آن شغل، متوسط سن مدیران و خصوصا مصاحبه کنندگان و عواملی از این دست مربوط است.
یکی از پارامترهای مهم در این میان، مجموعه سیاست های حمایتی دولت از اقشار مختلف اجتماعی و برخی گروه های سنی خاص است. مثلاً دولت های استانی در پرتو سیاست های دولت فدرال طیف متنوعی از سیاست های حمایتی برای اشتغال جوانان زیر ۲۵ سال را پیگیری می کنند. هدف از این سیاست ها بسترسازی برای ورود آسان تر جوانان و محصلین دبیرستان ها، مراکز فنی و حرفه ای و کالج ها به بازار کار است. در این سیاست ها تمهیداتی اندیشیده شده تا کارفرمایانی که این گروه سنی را در قالب برنامه های مصوب به کار مشغول می کنند از حمایت های مالی، دریافت وام های کم بهره و برخی معافیت های مالیاتی برخوردار شوند. به همین دلیل دیده می شود که در طیف گسترده ای از صنایع و خصوصاً کارگاه ها و شرکت های کوچک تمایل به استخدام جوانان در مشاغل ساده تر به دلیل همین سیاست ها محسوس است. چنین مواردی ممکن است در بدو امر برای شاغلین پر سن و سال تر در آن صنایع نوعی احساس عدم امنیت شغلی به همراه داشته باشد.
اما سیاست های دیگری در برابر این سیاست استخدام مهاجرین تازه وارد و از جمله افراد مسن تر را تسهیل می کنند. مثلاً حمایت هایی که مستقیماً دولت های استانی برای استخدام مهاجران در قالب طرح هایی چون کو-آپ از کارفرمایان می کنند به نفع این گروه سنی است. مهم این است که در تخصص مورد نظر خود با انواع این برنامه ها آشنا شویم و از آنها بهره بگیریم. برنامه های آموزشی خاص و مورد حمایت دولت در ارتباط با برخی مشاغل برای مهاجرین تعریف شده که زمینه ورود مهاجرین به بازار کار را تسهیل می کند.
یک پارامتر شغلی مهم در ارتباط با موضوع مورد بحث، متوسط سن شاغلین در یک حوزه کاری یا برآورد ذهنی و روانی کارفرمایان از این امر است. مثلاً به دلیل تاثیرات تکنولوژی های نوین در مشاغل یک دهه اخیر، تصور عمده کارفرمایان در حوزه آی تی اعم از نرم افزاری، برنامه نویسی، مدیریت داده ها و حتی طراحی وب از یک شاغل آگاه و آشنای با آخرین تغییرات روز یک جوان زیر ۳۰ سال و حتی زیر ۲۵ سال است. هر چه تکنولوژی مربوطه نوتر باشد این تصور به دلیل واقعیت های بازار پررنگ تر می شود و لذا اشتغال در این حوزه ها برای افراد مسن تر سخت تر می شود. در واقع آنها باید نشان دهند که سن بالاترشان دلیل بر ناآشنایی با حوزه های جدیدتر نیست و آنها چیزی از نوجوانان بزرگ شده در عصر پی سی و بازی های کامپیوتری کم ندارند. اما بالعکس در مشاغلی چون مهندسی ساخت و ساز یا تاسیسات سن بالاتر نه تنها منفی نیست بلکه می تواند از تجربه و تبحر بیشتر حکایت داشته باشد و در بدو امر مثبت است.
فاکتور مهم دیگری که عمدتاً مهاجرین تازه وارد از آن غفلت می ورزند متوسط سن انتخابگران و مصاحبه گران شغل مورد تقاضا است. فرض کنید شما با ۵۰ سال سن، ۳۰ سال سابقه کار که ۱۵ سال آن مدیریتی بوده برای شغلی تقاضا داده اید که مجموعه سابقه شغلی سه مدیر آنجا به اندازه شما نباشد. احتمال اینکه این افراد شما را برای مصاحبه دعوت کنند و اگر دعوت کردند شما را برای آن شغل انتخاب کنند زیاد نیست. به هر حال این یک رفتار روانی است که هیچ کس نمی خواهد کسی را استخدام کند که بعداً احساس کند رقیب وی است و نه مستخدم وی. به همین دلیل است که تنظیم رزومه بر اساس مشخصات شغل مورد نظر اهمیت زیادی پیدا می کند و به یک کار تخصصی مهم مبدل می شود.
مطالب مرتبط اینجا می آیند.
مورد دیگر اهمیت و نقش به روز رسانی اندوخته های آکادمیک و تحصیلات است. ممکن است شما یک مهاجر در سنین حدود ۴۰ تا ۴۵ سالگی باشید که ۲۰ سال پیش از دانشگاه فارغ التحصیل شده اید و در این سال ها فعالیت تحصیلی دیگری هم نداشته اید و تمام ۱۰ سال گذشته را هم در پست های مدیریتی در ایران ایفای نقش کرده اید. مطمئناً چنین مشخصاتی در رزومه شما برای یک کارفرمای کانادایی چندان جذاب نیست چون سوابق مدیریتی شما در یک کشور دیگر با فرهنگ، قوانین و مقررات کاملاً متفاوت و متمایز (حداقل در سال های اولیه) چندان به کار وی نمی آید و دوری شما از محیط های آموزشی و تحصیلی هم نشان می دهد که شما خود را با متقضیات فنی و تکنیکی جدید آشنا نکرده اید و توان کار در یک موقعیت شغلی مرتبط با نکات تکنیکی را هم ندارید و لذا در این حالت سن شما بر علیه شما عمل می کند. بهترین و سهل الوصول ترین راه برای حل این مشکل این است که شما کوتاه ترین اما مفیدترین مسیر آموزشی ممکن را (که عموماً به معنای کوتاه ترین دوره آموزشی نیست) شناسایی کرده و در یک دوره زمانی معقول یکی از مدارک تحصیلی کانادایی را اخذ کنید. بدین ترتیب هم اطلاعات شما از آن حوزه کاری به روز می شود و هم پارامتر سن که تاکنون به دلیل غیبت طولانی شما در امر تحصیل بر علیه شما عمل می کرد خنثی می شود. این عمل را می توان از همان ایران و از طریق ثبت نام در دوره های آموزش مکاتبه ای آغاز کرد و با یک مدرک به روز شده پا به خاک کانادا گذاشت اما به دلیل حساسیت این بحث و جنبه هایی که باید در مورد انتخاب موسسه تحصیلی مربوطه در نظر داشت توضیح در این باره را به وقت دیگری می سپاریم.
در مجموع می توان این طور گفت که پارامتر سن به جهات مختلف و بسته به حوزه کاری، سیاست های حمایتی دولت، پیش فرض ها کارفرمایان و مواردی از این دست می تواند بر انتخاب کارفرمایان تاثیر بگذارد اما اولاً این تاثیر همیشه منفی نیست و گاهی به نفع افراد مسن تر است و ثانیاً برای حل مشکلات احتمالی هم روش های جبرانی وجود دارد. آنچه مهم است عزم و اراده افراد برای حل این مشکلات و قرار گرفتن در مسیر درست پیشرفت است.
ثبت دیدگاه