پیرو موفقیت دعوای مطرح شده در دادگاه فدرال و درخواست Mandamus از این دادگاه به دلیل تاخیر وزارت مهاجرت در رسیدگی به پرونده های گروه ۳۸ گانه و اعلام سرنوشت شرکت کنندگان در شکایت و اعلام قبولی بیش از ۲۷۰ نفر از حدود ۳۵۰ نفر شرکت کننده؛ اعلام کردیم که از نظر ما این نتیجه اگر چه بسیار مثبت است اما کافی نیست و مایلیم که اداره مهاجرت زمان معینی را برای صدور مدیکال این دوستان اعلام کند. به همین دلیل در مذاکرات روز ۱۸ جولای موضوع از سوی وکیل پرونده با دادگاه در میان گذاشته شد و هنوز این موضوع با واسطه دادگاه فدرال و به همت خانم پارکر وکیل پرونده و آقای دانیل لاتولیپ قاضی مدیر پرونده در دادگاه فدرال در حال پیگیری است و به نظر می رسد که نتایج خوبی در راه است.
اگرچه نتیجه قطعی و خبر رسمی دال بر اینکه وقت معینی برای صدور مدیکال این عزیزان اعلام نشده اما به طور غیر رسمی توصیه شد که از این دوستان بخواهیم در اولین فرصت نسبت به آپدیت پرونده با راهنمایی دفتر و نیز واریز رقم هزینه لندینگ فی که تعبیر درست آن The Right To Permanent Residence Fee است اقدام کنند.
در دوره غیبت چند روزه من از فضای مجازی بازار شایعات گرم شد به خصوص آنکه آقای Tim Leahy هم توانست در این زمان به توافقی با اداره مهاجرت دست یابد که در مورد آن هم در زیر خواهم گفت. در این میان دوستانی را هم فرصتی دست داد تا از آب گل آلود ماهی بگیرند و در شبکه های تلویزیونی به نوعی موضوع را مطرح کردند تو گویی معجزه ای به دستان توانمندشان اتفاق افتاده است.
دوستان عزیز توجه کنند که:
۱- ما از ابتدای این اقدام ادعایی نداشتیم و با بازخوانی مقالات سال گذشته که هنوز در این سایت در دسترس است این موضوع روشن است. گفتیم تلاشی است که باید کرد و از شما همراهی خواستیم عده ای با ما همراه شدند و عده ای نشدند هزینه اقدام را هم بیش از هر کس دیگری خود متقبل شدیم با صرف وقت خود؛ توان پرسنل دفتر و نیز هزینه قابل توجه مالی. توقع این نیست که برخی دوستان موضوع را وارونه بگیرند تو گویی ما را تعهدی بوده است که وزیر را به صلابه کشیم که در زمان معین کاری که نکرده است را بکند. نه ما را آن میزان توان و قدرت است و نه چنین چیزی لزوما شدنی است. گفتیم تلاش می کنیم و کردیم. خدا با ما یار بود و با همراهی دوستان تلاشی که با امید نه چندان بالایی با شعار به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل شروع شده بود به بار نشست. بله به بار نشست چون می توانست ننشیند و کیس ما هم Dismiss شود همانگونه که آرزوی بسیاری بود.
۲- دوستان احتمالا رای صادره برای کیس آقای Tim Leahy را نخوانده اند وگرنه می دانستند که دعوای Mandamus مطرح شده از سوی ایشان در مورد گروه لیست ۳۸ گانه (۱۵۰ متقاضی که کمتر از ۸۰ نفر ایرانی بودند) رد شد با این استدلال که رسیدگی به پرونده سرگروه این دسته انجام شده است و آن بخش از دعوای ایشان که مربوط به گروه اقدام کنندگان قبل از ۲۰۰۸ بود موفق شد. مهم اما رد شدن قسمت اول دعوا نبود که مهم استدلالهای قاضی در محکومیت ادعای وزیر در داشتن اختیارات فراقانونی ناشی از سی ۵۰ بود و آنچه را که ما پیروزی نامیدیم در حقیقت همین بود که دیگر رسانه ها نیز از آن به شکست حقوقی وزیر یاد کردند. این موضوع البته در این مقاله توضیح داده شد ولی به آن توجه کافی نشد.
۳- ما از آن جهت خوش شانس بودیم که دعوای ما به دادگاه نرفت و با توجه به توافقی که شده بود و نیز استدلالهای قاضی در دعوای آقای لیهی اداره مهاجرت خود را در موقعیتی دید که چاره ای جز اعلام لیست نتیجه پرونده های شاکی به دادگاه آن هم با ده روز تاخیر در ۱۰ جولای ندارد. اگر پرونده ما قبل از آقای لیهی به دادگاه رفته بود و آن استدلالها که بیشتر به دلیل وجود دسته دیگر متقاضیان جای طرح پیدا کرده بود وجود نداشت ممکن بود دعوی ما هم رد شود.
۴- تعداد متقاضیان همراه آقای لیهی در گروه ۳۸ رشته ای تنها ۱۵۰ نفر بوده است که از این رقم کمی کمتر از ۸۰ نفر از ایرانیان بوده اند که بخشی از آنها با دو سه نفر از مشاورین مهاجرت مقیم تورنتو پرونده قرارداد داشته اند و بخشی شخصا با آقای لیهی قرارداد بسته اند.آقای لیهی همچون ما در پی فشار به اداره مهاجرت برای گرفتن زمان معین برای رسیدگی بوده است و نامه ای را دال بر موافقت بر صدور مدیکال این گروه در زمان معین دریافت کرده است. اینکه اداره مهاجرت بر قولی که داده است یا خیر تا چه حد پایبند باشد البته مطرح است و باید دید چه می شود.
در این میان تعدادی از گروه ۳۸ گانه مدیکال و ویزا دریافت کرده اند و یکی از مشاورین محترم در ماهواره مدعی شده اند که با این تلاشها شاکیان گروه ایشان موفق شده اند مدیکال خود را دریافت کنند. موضوع جالبی است کل متقاضیان ایرانی همراه آقای لیهی ۸۰ نفر بوده و احتمالا چیزی در حد ۲۰ نفر از آنان از مشتریان این مشاور عزیز بوده است که بخشی از آنها هم مدیکال گرفته اند. حال آنکه تعداد قابل توجهی از شاکیان گروه کنپارس مدیکال و بسیاری از جمله سرگروه این دسته ویزا هم گرفته اند. این موضوع و تبلیغ منفی مورد اشاره برخی از دوستان را به این تصور رسانده است که وضعیت بهتری در آن گروه حاکم است در حالی که اینطور نیست و این همکاران از عدم اطلاع شما در مورد تعداد موکلین درگیر و …. استفاده می کنند.
دوستانی هم که مدیکال می گیرند و ویزایشان صادر می شود البته به امور دیگر مشغول می شوند و هر روز نمی توانند یا انگیزه ندارند در فرومهایی که در این موضوعات فعال است حاضر شوند و توضیح دهند.
۵- پیش از این هم گفته ام اگر بنا باشد که نتیجه حاصل شده از طرح دعوای Mandamus همین باشد که دوستان بدانند مرحله انتخاب را از سر گذرانده اند باز هم موجب آرامش خیال است و جای خوشحالی است. کم لطفی است که قدر این را ندانیم. از دوستانی سوال کنید که هنوز نمی دانند از این مرحله گذشته اند یا خیر. همین که انتظار نمی رود فردا روز افسر اعلام کند سابقه کار شما او را قانع نکرده و یا خویشاوند شما که به شما امتیاز داده است در کانادا نیست و یا ……… دهها بهانه دیگر که اگرچه گاه خلاف قانون ولی اتفاق افتاده است؛ جای خوشحالی است و باید قدر دانست.
۶- گاهی ادعا می شود که همه ۳۸ رشته ایها در حال رسیدگی است پس این شکایت چه اثری داشت. پاسخ این است که اگر هم اینطور باشد باز خوشحالیم. بدانید اگر دعوای آقای لیهی و دعوای ما نبود وضعیت لیست ۳۸ گانه هم مانند قبل از ۲۰۰۸ ها بود. وزیر قصد رسیدگی نداشت برای اینکه متوجه شوید چه می گویم به بحثی که معاون کنی در پارلمان با من داشت دقت کنید و یکبار آنرا بخوانید در استدلالهای او بوی حذف این گروه می آید در هیچ جای سخنان وی نیست که به این گروه رسیدگی می شود به جای آن می گوید اینها می توانند دوباره اقدام کنند. مقاومت در برابر تصمیمات غیر قانونی این تصمیمات را پرهزینه می کند و این هزینه از تمرکز حزب NDP بر موضوع؛ حضور ما در پارلمان و طرح دو دعوای بزرگ حقوقی بسیار بالا رفت. برنده ماییم که تلاش کردیم یک حرکت ظالمانه را متوقف کنیم و باید افتخار کنیم که جمع دیگری از هموطنان ما اگر چه همراه ما نبودند از مزایای آن برخوردار شدند. این روزها هم با وجود اینکه در مورد قبل از ۲۰۰۸ ها قانون تصویب شده و اراده وزیر هم بر اجرای آن است به دلیل طرح چند دعوا در دادگاه که مجال بحث در مورد آنها نیست متوقف شده است و ممکن است شرایط عوض شود.
مشکل بزرگ جامعه ایرانی ما در کانادا فردمحوری است و این البته زاده تمایل ذاتی ما به این رفتار است. اگر هر یک از ما موفقیت خود را در موفقیت جمع ببینیم بسیاری از مشکلات حل می شود. بسیاری از دوستانی که من دیده ام دقیقا موضوع را به خود و پرونده خود محدود می کنند و این نقطه اختلاف من با آنهاست. اگر جمعی عمل نکنیم و متحد نباشیم موفق نیستیم هر جا که باشیم. تک تک ما شکننده ایم اما با هم توان شکستن داریم.
در هر صورت در تلاشیم که این پروژه با دریافت یک زمان معین برای نهایی شدن این پرونده ها همراه شود ولی همانگونه که گفتم غیر رسمی گفته اند پرونده ها را آپدیت کنید که توصیه می کنم در اولین فرصت با مراجعه به دفتر ما در تهران در این مورد اقدام کنید.
پیروز باشید
ثبت دیدگاه