اعلام رسمی امروز ۱۹ دسامبر مبنی بر اینکه برنامه نیروی متخصص فدرال از ۴ می ۲۰۱۳ بازگشایی خواهد شد به همراه برخی توضیحات تکمیلی خبری بود که نیاز به چند تکمله دارد:
اول، همان طور که در این نوشتار به تفصیل درباره چالش های پیش روی وزیر نوشته بودم، کنی پیش از هر حرکتی باید چندین مانع مهم را از پیش روی برمی داشت و همین موانع بوده اند که وزیر را به رغم ادعاهای قبلی وادار کردند برنامه جدید را تقریبا ۶ ماه دیرتر از تاریخی که پیشتر اعلام کرده بود و بیش از یک سال بعد از توقف آن، مجدد به جریان بیاندازد. اینها نشان می دهد که از جنبه منفی، جناب کنی تحلیل روشنی از وخامت شرایط پیش روی خود یا صداقت لازم برای طرح حقیقت را نداشته و در عین حال از جنبه مثبت نشان می دهد که وزارتخانه در مسیر درست حرکت می کند و این بار به صرف اینکه دریافته پیشتر اشتباه کرده، زیر همه چیز نزده (برخلاف موارد قبلی مثلا پرونده ۳۸ رشته ای ها) و سعی کرده به تدریج مسئله را حل کند تا اینکه فقط علیه این و آن بد و بیراه بگوید و خود را یگانه فرشته نجات معرفی کند. البته چون همیشه حاضر به اعلام روشن و پذیرش اشتباه در برآوردهای قبلی خود هم نشده است که البته چنین صداقتی از جیسن کنی توقع زیادی است.
دوم، در اطلاعیه امروز به روشنی و بدون ابهام و اما و اگر نمره زبان اعلام شده است. پس همه متقاضیان باید برای کسب بنچ مارک ۷ کانادا که معادل نمره ۶ در هر ۴ مهارت زبان انگلیسی در آیلتس عمومی است تلاش کنند. البته این نمره حداقل است و زیر این نمره، پرونده ای پذیرش نخواهد شد اما افراد بنا بر وضعیت پرونده اشان، برای کسب امتیاز لازم و همچنین موفقیت آتی، احتمالا نیاز به بالاتر از این نمره خواهند داشت.
سوم، مرحله نوعی ارزیابی و معادل یابی مدارک تحصیلی بر اساس مقایسه آنها با وضعیت تحصیلات در کانادا در این اطلاعیه قدری واضح تر مطرح شده و اعلام شده که از آغاز سال جدید نهادهای مربوطه برای این ارزیابی معرفی می شوند. بدین ترتیب با روشن تر شدن وضعیت، امید می رود که متقاضیان بتوانند بر اساس اطلاعیه های بعدی اداره مهاجرت بحث ارزیابی مدارک را آغاز کنند تا در چهارم ماه می جلو افتاده باشند. هنوز معلوم نیست که این ارزیابی توسط چه نهادهایی و در چه مدت انجام می شود و تکلیف مدارک صادره از دانشگاه های نه چندان مطرح تر چه خواهد شد. اینها چالش هایی است که از آغاز سال ۲۰۱۳ باید به آنها توجه کرد. هم چنین مشخص نیست که آیا این ارزیابی مقدماتی و پیش از صدور ویزا، در مدت یا چگونگی ارزیابی مدارک بعد از ورود به کانادا و دریافت مجوزهای کاری برای رشته های رگولیتد موثر خواهد بود یا نه و اگر آری، به چه میزان. نکته اینجاست که اگر این ارزیابی نخواهد تاثیر آنچنانی بر تصمیمات نهادهای رسمی صدور مجوز داشته باشد پس این همه توجیهات جناب کنی در مورد سرعت دادن به ورود مهاجران به بازار کار کانادا شعر و قصه خواهد بود چون اکثریت مشاغل مورد نیاز فعلی رگولیتد هستند و یکی از دلایل کمبود نیروی انسانی در آنها، مدت زمان طولانی بررسی صلاحیت متقاضیان (عمدتا مهاجران) و عدم انعطاف پذیری سیستم های بررسی کننده در مورد تفاوت میان روش های آموزشی و کاری کانادا با کشورهای مهاجرخیز است.
چهارم، برای همسران متقاضیان اصلی، هم برای مهارت های زبانی و هم تجربه کار کانادایی امتیاز در نظر گرفته شده است. هر دو مورد و به ویژه این مورد آخر یعنی تجربه کار کانادایی بیشتر به نفع کسانی تمام خواهد شد که در کانادا تحصیل می کنند و همسران شان به کار مشغول هستند. همینها ارزش تحصیلات کانادایی را برای دارندگان ویزای دانشجویی و علاقه مند به مهاجرت به کانادا بیشتر افزایش می دهد.
پنجم، مجموعه اخبار و ادعاهای وزیر در این باره که انباشت فعلی را تا سال ۲۰۱۴ برطرف خواهد کرد به این معناست که وضعیت ۳۸ رشته ای ها و دو گروه بعد از آنها در خلال سال ۲۰۱۳ مشخص خواهد شد. اگر وزیر به این قولش در مورد برداشتن انباشت پایبند باشد برای منتظران ویزا در گروه ۳۸ رشته ای ها سال ۲۰۱۳ سال پایان نگرانی ها خواهد بود. البته وعده سال ۲۰۱۴ با ۱۰۰ هزار پرونده برجا مانده تا حدودی در تضاد است که احتمالا از طریق رد بدون اغماض پرونده های دارای مشکل انجام خواهد شد. همچنین با وجود این زمان بندی (به فرض توانایی وزارتخانه در اجرای آن) کسانی که از ۴ می درخواست می دهند می توانند امید داشته باشند که در کمتر از یکسال وارد کانادا شوند. البته به شرطی که وزیر اشتباهات گذشته را تکرار نکند که به نظر می رسد تاکید بر گذاشتن سقف پذیرش برای درخواست های جدید به همین منظور باشد تا سیستم با انباشت جدیدی روبرو نشود. به عبارت دیگر درست است که با توقف یکساله در پذیرش برنامه نیروی متخصص به نظر می رسد که عمر متقاضیان جدید یکسال تلف شده اما در عوض برای آنها که آماده تر و سریع تر عمل کنند و بتوانند در فهرست آینده باشند مجموع زمانی که برای امر آمادگی و انتظار برای دریافت ویزا اختصاص می دهند کوتاه تر خواهد بود و چون آماده تر و باانگیزه تر پا به خاک کانادا می گذارند، برای ورود به بازار کار و زندگی جدید هم زمان کوتاه تری صرف خواهند کرد و چه بسا از بسیاری از متقاضیان پیشین ناآماده هم جلو بزنند.
ششم، باز تاکید می کنم که سیستم جدید اگر چه هنوز ابهامات زیادی دارد اما چنانچه به درستی اجرا شود سیستمی برای افراد «آماده» است. این همان چیزی است که این قلم از بیش از یکسال گذشته بر آن به کرات تاکید داشته است. اینکه سیستم مهاجرت جدید کانادا دنبال «سردرگمان در امر مهاجرت» یا حتی «علاقه مندان به مهاجرت» نیست، بلکه می خواهد همه آنها را که «می دانند به دنبال چه هستند» و از «آمادگی کامل» و سرعت عمل برخوردار هستند، جذب کند.
هفتم، در سیستم جدید رقابت یک شرط جدی است؛ هر فرد واجد شرایطی که نمره زبان آماده نداشته باشد یا برای ارزیابی مدارکش دیر اقدام کند یا فرم های مربوطه را دقیق و درست تکمیل نکند و یا …احتمال دارد که به سقف سالانه نرسد و فرصت را از دست بدهد بنابراین کسانی می توانند امیدوار باشند که سیستم جدید به نفع آنهاست که سریع، دقیق و بدون اشتباه اقدام کنند و همه مدارکشان هم آماده باشد.
هشتم، بر اساس گزارش هایی که از منابع پژوهشی معتبر مرتبط با بازار کار کانادا می رسد و مواردی از آنها را در همین سایت مطرح خواهیم کرد، علاوه بر اکثریت رشته های حوزه بهداشت و درمان، در بسیاری از رشته های گروه مهندسی هم بازار با کمبود روبروست و بعید نیست که تنوع رشته های تخصصی در فهرست جدید بیشتر از گذشته باشد. ضمن اینکه با کاهش انباشت پرونده ها از یک سو و نیاز فزاینده بازار کار کانادا به نیروهای جوان و ماهر از سوی دیگر، به مرور بر تعداد افرادی که هر سال از طریق این برنامه جذب می شوند افزوده خواهد شد. تازه اینها در شرایطی است که ظرفیت سالانه پذیرش مهاجر در همین ارقام فعلی (بین ۲۵۰ تا ۲۷۰ هزار نفر) باقی بماند درحالی که بسیاری از متخصصان امور برنامه ریزی های استراتژیک در حوزه جمعیت معتقدند کانادا قادر به افزایش نرخ زاد و ولد بیش از ارقام فعلی نیست و برای جبران پیری و ازکارافتادگی جمعیت باید تعداد مهاجران پذیرش شده را حداقل به دو برابر میزان فعلی برساند تا بتواند در ده سال اینده همین شرایط امروز را حفظ کند. به نظر می رسد در صورت بروز نشانه های مثبت در رشد اقتصادی کشورها و بهبود شرایط منطقه ای و اقتصاد جهانی که با کاهش نرخ بیکاری در کانادا همراه خواهد شد، مدیران کشور تلاش بیشتری برای اغنا افکار عمومی کرده و به مرور بر عدد مهاجران پذیرش شده خواهند افزود که البته این مهاجران جدید بیشتر از طریق برنامه های استانی، در کشور پراکنده خواهند شد.
نهم، علاوه بر شائبه رفتارهای گزینشی و ایدئولوژیک این دولت و این وزیر که دود آن به چشم متقاضیان مهاجرت از خاورمیانه و آسیا خواهد رفت، مجموعه پارامترهایی که در برنامه جدید نیروی متخصص و همچنین برنامه نیروهای فنی-حرفه ای (که از ژانویه ۲۰۱۳ بازمی شود) اعلام شده در فضای رقابتی آینده چندان به نفع متقاضیان ایرانی نیست به ویژه که در معرفی خود به بازار کار و جلب نظر کارفرمایان یا بنگاه های کاریابی بسیار ضعیف بوده اند. در این میان علاوه بر تلاشی که متقاضیان باید انجام دهند شرکت های چون کنپارس هم می توانند با گشودن مسیرهای جدید، متقاضیان را در آمادگی برای ورود به بازار کار و معرفی مهارت های خود به کارفرمایان و سایر فعالین مرتبط با امر کاریابی یاری برسانند. کنپارس در این باره برنامه هایی در دست اقدام دارد که امید می رود در این فاصله زمانی به نتیجه برسند.
دهم، من باز شما را به مطالعه بخش پایانی یادداشتی که در ابتدای این بحث به آن اشاره کردم فرامی خوانم. وقتی سیستم مهاجرتی کانادا این میزان درباره ضرورت آمادگی بالای مهاجران برای ورود سریع به بازار کار کانادا سخن می گوید نمی شود ما متقاضیان مهاجرت تا این حد از وضعیت رشته خود در کانادا بی خبر باشیم، پروفایل و رزومه و کاورلتر مناسب آماده نکرده و چگونگی انجام آن را نیاموخته باشیم، با مبانی اولیه برای جستجوی کار و معرفی خود به کارفرمایان کانادایی بیگانه باشیم، از اصول اولیه برای آمادگی در مصاحبه شغلی و پاسخ گویی مناسب خبر نداشته باشیم و هم چنان انتظار داشته باشیم که در این فضای به شدت رقابتی بتوانیم موفق شویم. همه این ضعف ها قابل درمان هستند و ماه های آینده زمان بسیار مناسبی است که در کنار سایر امور مهم، به آمادگی در این زمینه ها پرداخته شود.
ثبت دیدگاه