بر اساس گزارش اداره آمار کانادا با وجود این که هنوز هم مجموع تعداد خانم‌های شاغل کمتر از مردان شاغل است، اما در سی سال گذشته تعداد مادران شاغل تقریبا دو برابر شده است.
در سال ۲۰۰۹ تقریبا ۷۳ درصد از مادرانی که در خانه کودکان زیر ۱۶ سال داشته‌اند، در خارج از خانه به کار مشغول بوده‌اند، در حالی‌که این رقم در سال ۱۹۷۶ فقط ۳۹.۱ درصد بوده است.
در همین تحقیق این نتیجه به دست آمده که در سال ۲۰۰۹ بیش از ۸۰ درصد زنان بدون فرزند نیز در خارج از خانه به کار اشتغال داشته‌اند که کمتر از میزان متوسط ملی اشتغال یعنی ۹۳ درصد بوده است.
گرچه بیشترین تمرکز زنان همچنان در مشاغلی است که به طور سنتی اغلب زنان به آن می‌پردازند، اما این تحقیق نشان می‌دهد که در حال حاضر تعداد زنانی که به برخی مشاغل به اصطلاح مردانه از جمله بیزینس و امور مالی نیز وارد شده‌اند، بیش از گذشته شده است.
در سال ۲۰۰۹ از مجموع زنان شاغل ۶۷ درصد را کسانی تشکیل می‌دادند که به کار تدریس، پرستاری و مشاغل بهداشتی مرتبط، کارهای دفتری یا دیگر موقعیت‌های اداری و بالاخره فروشندگی و کارهای خدماتی مشغول بوده‌اند. در همین زمان از مجموع مردان شاغل تنها ۳۱ درصد دراین بخش‌ها به کار مشغول بوده‌اند.
در همین سال ۵۱.۲ درصد از زنان شاغل در بیزینس و حرفه‌های مالی به کار اشتغال داشته‌اند که این رقم نسبت به رقم ۳۸.۳ درصد در سال ۱۹۸۷ رشد خوبی را نشان می‌دهد. سهم زنان شاغل در بخش تشخیص و درمان در امور بهداشتی نیز در همین زمان افزایش خوبی داشته است.
این تحقیق که به موضوع تفاوت میان دستمزدها در مردان و زنان نپرداخته است، فقط این نکته را بیان کرده است که به طور کلی زنان در طول دوران رکود در کسب درآمد موفق‌تر از مردان بوده‌اند.
در فاصله سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹، نرخ بیکاری در مردان به ۹.۴ درصد رسید در حالی که نرخ بیکاری در زنان از رقم ۷ درصد بالاتر نرفت.
شاید علت اصلی این بوده که اصولا زنان کمتری دربخش‌های تولید و ساخت وساز، که در دوران رکود بیشترین خسارات را متحمل شدند، به کار مشغول بوده‌اند.
برای مشاهده اصل مطلب اینجا کلیک کنید.
ثبت دیدگاه