در نیمه‌های مناظره اول رهبران احزاب، آنجا که مایکل ایگناتیف از حزب لیبرال به سراغ سیاست‌های مهاجرتی در دولت محافظه‌کار استفن هارپر رفت، بحث بر سر این موضوع آغاز شد. ایگناتیف ابتدا به پدر و مادر و برادران خود اشاره کرد که سال‌ها پییش توانسته بودند به کانادا مهاجرت کنند و ابراز کرد که اگر شرایط مثل امروز بود، او بعید می‌دانست که آنها بتوانند به کانادا برسند.
مطالب مرتبط اینجا می آیند.
چرا؟ زیرا این روزها زمانی که طول می‌کشد تا یک مهاجر وارد شده به خاک کانادا بتواند شرایطی بیابد که به او امکان اسپانسر شدن برای اعضای خانواده بویژه پدر و مادر و پدربزوگ و مادربزرگ خود را بدهد، بسیار طولانی‌تر از زمان او شده است.
ایگناتیف گفت: «این روزها از کانادایی‌های زیادی می‌شنوید که می‌گویند نمی‌توانم پدر و مادرم را اینجا بیاورم. علتش هم کارهایی است که شما کرده‌اید. شما از تعداد ویزاهای خانوادگی کم کرده‌اید و این سبب شده تا نابرابری و رنجش عمیقی در میان بسیاری از کانادایی‌های تازه‌ای که دیده‌ام به وجود بیاید.»
در مقابل، هارپر هم ایگناتیف و هم لیتون، رهبر حزب NDP که عقایدی مشابه داشت را متهم ساخت به این‌که آمار و ارقام موجود را تحریف کرده‌اند. او گفت که دولت وی تلاش نموده تا تعداد مهاجرین را در همه بخش‌ها از جمله در بخش ویزای خانوادگی افزایش دهد. وی سپس افزود: «امسال هم در بخش ویزاهای خانوادگی همان تعداد ویزا صادر شده که در سال گذشته صادر شده بود. این برنامه دولت است و ما با این کار تلاش می‌کنیم تا قدرت سیستم مهاجرپذیری خود را حفظ کنیم.»
چه کسی راست می‌گوید؟
با هم واقعیت ها را مرور می‌کنیم. آقای ایگناتیف به موضوع ویزاهای خانوادگی و خویشاوندی مادر، پدر، مادربزرگ و پدرربزرگ‌ها اشاره داشت که در حال حاضر رسما از تعداد آنها کاسته شده است. در ماه فوریه، CBC NEWSطی گزارشی اعلام کرد که دولت قصد دارد از تعداد ویزاهای والدین و پدربزرگ و مادربزرگ‌ها کم کند و در سال ۲۰۱۲ تعداد آنها را به ۱۱ هزار و ۲۰۰ مورد برساند. این در حالی است که در سال گذشته این تعداد ۱۶ هزار و ۲۰۰ مورد بوده است. بنابر این دیده می‌شود که دولت با هماهنگی سفارت‌خانه‌ها و کنسول‌گری‌های خود در کشورهای خارجی تقریبا یک‌سوم این تعداد را کاهش داده است.
خلاف این اتفاق آنجاست که می‌بینیم دولت در همین مدت کار را برای ویزاهای خویشاوندی همسر بسیار ساده‌تر و سریع‌تر کرده است. بنابر این می‌بینیم که هارپر نباید ادعا کند که دولت وی کار اعطای ویزا را در همه گروه‌ها تسهیل کرده و تعداد آنها را افزایش داده است زیرا اعداد و ارقام نمی‌توانند درستی این ادعا را اثبات کنند.
یک وکیل معروف ونکووری به نام آقای ریچارد کرلند، توانسته است با دسترسی به آمار ویزاهای صادر شده، نمایی از اهداف دولت در این زمینه را ترسیم نماید. به نظر او سیاست‌هایی که جریان دارند به این معنا هستند که احتمالا زمان انتظار والدین و پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها تا روزی که به فرزندان خود در کانادا ملحق شوند بسیار طولانی‌تر خواهد شد. او می‌گوید: «این زمان می‌تواند ۱۳ تا ۱۴ سال باشد.» و اضافه می‌کند که این موضوع با توجه به تلاشی که محافظه‌کاران برای جلب رای خیلی از این مهاجران جدید به کانادا دارند تا بتوانند به دولت اکثریت تبدیل شوند، نمی‌تواند دیپلماسی خیلی مناسبی باشد.
یکی از این مهاجران که به خوبی با این مشکل آشنا است، آقای حسین چارمارکه است که در سال ۲۰۰۵ از کشور جیبوتی در شمال افریقا به کانادا مهاجرت نموده. او یک سال بعد به منظور اسپانسرشدن برای والدین خود اقدام کرد. وی از آن سال تا کنون چهار سال منتظر بوده و به فرض صحت گفته‌های آقای کرلند، این انتظار چندین سال دیگر نیز به طول خواهد انجامید.
به گفته آقای چارمارکه، که در دانشگاه اتاوا در رشته مطالعات رسانه به تدریس مشغول است، استفن هارپر «اصلا هیچ درکی ازاین موضوع ندارد چون هیچ وقت کسانی مثل من یا دیگرانی را که منتظر والدین خود هستند نمی‌شناسد. این منصفانه نیست.»
برنامه‌های پیشنهادی نامزدها یا پلاتفرم‌ها چه می‌گویند
در پلاتفرم محافظه‌کاران هیچ اشاره‌ای به موضوع گردهم آمدن اعضای خانواده نشده است. در این پلاتفرم وقتی صحبت از مهاجرت می‌شود، تاکید اصلی در آن بر قطع روند قاچاق انسان و مقابله با مشاوران مهاجرتی متخلف است. علاوه بر این در آن عنوان شده که طبق برنامه وام مبسوطی که برای متخصصان مهاجر در نظر گرفته شده، تلاش می‌شود تا آنها بتوانند گواهی‌های مناسب کانادایی را در زمینه شغلی خود دریافت نمایند. اما در یک بررسی دقیق‌تر دیده می‌شود که این وعده هم در عمل بسیار کمتر از آنی محقق شده که ادعا می‌شده قرار است بشود.
حزب بلاک کبکوا در پلاتفرم خود خیلی مختصر به این موضوع می‌پردازد و حزب سبز هم به طور کلی درباره آن سکوت می‌کند. حزب NDPاما به ویزاهای خانوادگی اشاره کرده و وعده داده که در صورت روی کار آمدن خود «منابع لازم برای این کار را افزایش دهد تا به این ترتیب از محدودیت‌هایی که در زمینه تقاضاهای مهاجرت ایجاد شده جلوگیری شود و بویژه بر تسریع در روند اعطای ویزاهای خانوادگی تاکید می‌نماید.»
لیبرال‌ها نیز راه مشابهی را در پیش گرفته‌اند اما به جزئیات زیادی اشاره نکرده‌اند. آنها در پلاتفرم خود ادعا کرده‌اند که اعطای ویزاهای خانوادگی و گردهم آمدن اعضای خانواده باید یکی از بخش‌های مهم و اصلی سیاست مهاجرتی کانادا باقی بماند و آنها باید با افزایش میزان ویزاهای خانوادگی، «تعادل لازم» را به سیستم بازگردانند.
البته هنوز هم کاملا شفاف نیست که وعده‌های لیبرال‌ها یا NDPچگونه می‌تواند در تسهیل کار افرادی چون حسین چارمارکه در اسپانسری والدینش موثر باشد. آقای کرلند معتقد است که تنها در شهر ونکوور حدود ۱۵۰ هزار پرونده خویشاوندی برای والدین یا پدربزرگ‌ها یا مادربزرگ‌ها در انتظار بررسی قرار دارند و این رقم همچنان هم در حال افزایش است.
برای مشاهده اصل مطلب اینجا کلیک کنید.
ثبت دیدگاه