با وجود این که لوازم و کالاهای مصرفی موجود در خانه‌های اکثر مهاجران و ظاهر خانه‌ها به جذابیت انواع ایرانی آنها نیست و به صورت مشخصی ساده‌تر است، اما تجمل‌گرایی در برخی خانواده‌های مهاجر به صورت خرج‌های اضافی درکمیت‌ها و کیفیت‌های مختلف، خرید کالاها در مارک‌های مختلف از برندهای معروف، شکل و نمادی دیگر از مصرف‌زدگی است که به ویژه در میان برخی مهاجرین ایرانی در کشورهای مختلف رواج دارد. این مسئله می‌تواند از طرفی مرتبط با باور آنها در بالاتر بودن کیفیت کالاهای مصرفی غیرایرانی باشد و از سوی دیگر، این گونه اضافه خریدها می‌توانند تلاش برای نوعی نمایش به شمار آیند. بحث مصرف‌گرایی و تجمل‌گرایی در سبک زندگی ایرانیان مقیم کشورهای خارجی، تا حدی قابل تفکیک است؛ چرا که در اقتصاد غربی، مصرف‌گرایی در روند توسعه‌ی اقتصادی و گردش پولی امری لازم به شمار می‌آید، اما حرکت این مصرف به سوی تجمل و مدگرایی و اقدام به آن به منظور ارضای شخصی و نمایش برای دیگران با هدف هویت‌یابی کاذب، جای اصلاح فرهنگی دارد؛ چرا که پدید آمدن قشر مصرف‌کننده‌ی منفعلی را به همراه خواهد داشت که مصرف را «لذت‌جویی» قلمداد می‌کنند و از عقلانیت لازم در خرید و مصرف برخوردار نیستند، بلکه تلاش برای در معرض دید قرار گرفتن و «تفاوت» داشتن، از شاخصه‌هایی است که این افراد را ترغیب به خرید کالای غیرضروری می‌کند. مصرف‌گرایی یا کانسیومریزم پدیده‌ای نو با ابعاد گوناگون و ریشه‌های تاریخی است که با مفاهیم حاکمیت مصرف‌کننده، جامعه و فرهنگ مصرفی و سرمایه‌داری مصرفی تعریف می‌شود.
این مقاله را که سی و چهارمین شماره نشریه پرنیان منتظر شده است می توانید در سایت پرنیان در این نشانی بخوانید
ثبت دیدگاه