همانطور که در دو مقاله قبلی گفته شد، نیروی انسانی شاغل در هر واحد اقتصادی به مثابه خون در رگ‌های آن کسب و کار بوده و به تبع آن، نحوه برخورد کارفرمایان با مسائل مربوط به کارگران و کارمندان‌شان بسیار حائز اهمیت است به همین دلیل قانون‌گذار به موارد مهمی که اصول این رابطه را شکل می‌دهند توجه ویژه‌ای داشته و حداقل‌هایی را برای آن در نظر گرفته است. بدیهی است کارفرمایان ممکن است برای جذب نیروهای کیفی‌تر، فراتر از این حداقل‌ها را برای مستخدمین خود تامین کنند و یا در ارگان‌ها و موسساتی که اتحادیه‌های صنفی حضور دارند، براساس مذاکره و امضای توافق‌نامه با کارفرما، بر این حداقل های قانونی افزوده شود اما هیچ کارفرمایی حق ندارد از این حداقل‌ها تخطی کند.
قوانین دولتی مربوط به مرخصی استحقاقی سالیانه و نیز حداقل حقوق پرداختی به نیروی کار از جمله مواردی هستند که در این مقاله به آنها پرداخته خواهد شد.
بر اساس قوانین وضع شده توسط دولت‌های استانی و فدرال کانادا موسوم به ESA (Employment Standards Act ۲۰۰۰)، تمامی کارفرمایان و صاحبان بنگاه‌های اقتصادی می‌باید از اینکه با تمامی کارگران و کارمندان‌شان به‌صورتی یکسان، به دور از تبعیض، منصفانه و طبق استانداردهای تعریف شده توسط دولت رفتار می‌گردد، اطمینان حاصل کرده و نسبت به انجام موارد زیر بر اساس قانون اقدام نمایند.
- · اعطای مرخصی با حقوق سالیانه
بر اساس قانون، همه کارگران و کارمندان شاغل در واحدهای اقتصادی در صورتی‌که بیش از ۱۲ ماه متوالی از تاریخ استخدام‌شان در شرکت مربوطه گذشته باشد، مجاز هستند تا سالیانه به مدت ۲ هفته به مرخصی رفته و بابت آن حقوق نیز دریافت نمایند.
در صورتی‌که فرد حقوق‌بگیر به علت کم بودن زمانی که مشغول به کار برای کارفرما بوده (یعنی کمتر از ۱۲ ماه)، مایل و یا قادر به رفتن به مرخصی نباشد، طبق قانون ESA، واجد شرایط دریافت مبلغی به میزان ۴ درصد از کل حقوق دریافتی‌اش در طول سال تحت عنوان مرخصی استفاده نشده خواهد بود.
البته زمان استفاده از مرخصی سالیانه برای شاغلین محدود به ۱۰ ماه اول سال کاری بعد بوده (سال کاری برای هر فرد نسبت به زمان و تاریخ استخدام‌اش متفاوت می‌باشد) و بر اساس این قانون، در صورت عدم استفاده، مرخصی‌ها غیر قابل برگشت بوده و فقط مبلغ دلاری آن و به همان میزان ۴ درصد از کل حقوق دریافتی سالیانه به کارگر/کارمند پرداخت خواهد شد.
انواع دیگری از مرخصی با حقوق نیز در قانون در نظر گرفته شده که تمامی شاغلین کانادایی مجاز به استفاده از آنها هستند. از جمله آنها می‌توان به مرخصی زایمان (قابل استفاده برای مادر و پدر هر دو)، استعلاجی (بیماری و یا سانحه)، موارد حاد خانوادگی، اهدای عضو، بیماری یکی از افراد خانواده، تعدیل نیرو و یا هر نوع مرخصی‌ای که در نتیجه آن رابطه حرفه‌ای نیروی کار و کارفرما منقطع نگردد، اشاره کرد.
· تعطیلات رسمی
…
برای مطالعه متن کامل، این صفحه از وبسایت پرنیان و یا این صفحات از شماره ۲۰ پرنیان کانادا را ببینید.
ثبت دیدگاه