بخش اول از این گفتگو در این صفحه از وبسایت منعکس شده است.
می‌توانید متن کامل را در این صفحه از وبسایت پرنیان و یا این صفحات از شماره 24 پرنیان دیجیتالی ببینید.
بخشی از ادامه این گفتگو در اینجا منتشر می‌شود:
…
خانه یا آپارتمان؟ کدام را برای خرید توصیه می‌کنید؟
بستگی به وضعیت مالی و نیاز خریدار دارد. خریداران دو دسته‌اند. یک گروه فقط یک سقف بالای سرشان می‌خواهند، امکانات مالی زیادی هم ندارند، حالا ممکن است مهاجر باشند یا زوج جدیدی که تازه زندگی‌اشان را شروع کرده‌اند. به این گروه‌ها معمولا پیشنهاد می‌کنم که با یک خانه کوچک یا آپارتمان(Small home or Condominium ) شروع کنند. ولی اگر بودجه‌اشان کمی بیشتر باشد به آنها پیشنهاد می‌کنم که یک دوبلکس بخرند که بتوانند یک طبقه‌اش را اجاره دهند تا بیش از نیمی از هزینه‌هایشان را جایگزین کنند. مستاجری که به شما اجاره می‌دهد در واقع هزینه بهره بانک و مالیات شهرداری و مدرسه و حتی بخشی از هزینه‌های تعمیرات را می‌دهد. می‌دانید که قسط‌های ماهانه بانک دو قسمت است یکی اصل پول است و دیگری بهره پولی که بانک به شما وام داده است. وقتی مستاجر داری یعنی بهره بانک را او برایت داده است. مثل این‌که شما با پول مستاجر برای خودت خانه خریده‌ای. بعد از 5 سال صبر، سرمایه اولیه که برای خرید خانه گذاشته‌اید به شما برگشته است. در ضمن که در این 5 سال قیمت خانه هم سالی 4 تا 5 درصد بالا می‌رود. به کردیت شما هم کلی اضافه شده است و حالا می‌توانید با آن ارزش افزوده مالتان و این کردیت جدید، حتی یک دوبلکس یا تریپلکس جدید فاینانس (Finance) کنید و این بار 2 یا 3 مستاجر جدید بیاورید که نه تنها هزینه‌ها را پرداخت کنند بلکه ماهانه استفاده خوبی هم برایتان بماند.
سر و کله زدن با مستاجرها، تعمیرات خانه‌ها، این مشکلات را هم بگویید!
درست است ولی اینها همه راه دارد. می‌توانید آپارتمان بگیرید که دردسرهایش کمتر از خانه است. من همیشه به سالمندان یا به زوج‌های جوان یا کسانی که تازه وارد بازار کار شده‌اند و هنوز آن‌قدر درآمد و حوصله ندارند که درگیر مستاجر بشوند پیشنهاد می‌کنم که کاندو بخرند ولی نه آپارتمانی که کسی در آن زندگی می‌کند چون آن رشد خودش را کرده است. بلکه بیایند از کاندوهایی شروع کنند که هنوز نقشه روی کاغذ است و پروژه تازه شروع به ساخت کرده است. چون سازنده (promoter) یا به قول خودمان مقاطعه‌کارها اینجا روال کارشان به این صورت است که باید اول زمین را بخرند و با پول خودشان بسازند. بعد وقتی بانک دید که 50 درصد خانه‌ها پیش‌فروش شده است به سازنده وام می‌دهد. خریدار ما باید نزد چنین کسی برود. بهترین موقعش هم زمانی است که مقاطعه‌کار می‌خواهد ساخت و ساز را شروع کند و خیلی به پول احتیاج دارد. می‌توانید با او چانه بزنید و آپارتمان دو خوابه‌ای که پایه قیمتش از 220 هزار دلار شروع می‌شود را تا 210 یا حتی 200 هزار تا بخرید.
وقتی هنوز آپارتمان‌ها روی نقشه است؟!
دقیقا. این بهترین زمانی است که می‌توانید از فروشنده تخفیف یا امتیاز بگیرید. اگر مخصوصا مشاور مسکن خوبی کنارتان باشد می‌توانید در قرارداد دست فروشنده را همه جور ببندید. اگر کاندوها ساخته شد دیگر حتی ده دلار هم به شما تخفیف نمی‌دهند چه برسد به ده هزار دلار!
خوب با این قیمت آپارتمان و با توجه به پیش‌خرید بودن شما باید 10 درصد برای پیش‌خرید پول پرداخت کنید که می‌شود 22 هزار دلار. نیمی از این پول را باید هنگام نوشتن قرارداد بدهید و نیمی را هم هنگام تحویل آپارتمان. وقتی پروژه بعد از یک تا دو سال تمام می‌شود و زمین به ساختمان تبدیل می‌شود، در جا 15 درصد رشد می‌کند. همان کاندوی 210 هزارتایی شما در پایان پروژه 240 هزار دلار بها پیدا می‌کند. یعنی ده هزارتای شما 240 هزارتا رشد کرده است! به نظر نمی‌آید ولی این‌جوری است.
اگر کلاهبرداری باشد چه؟ یکی دو مورد شنیده شده که پول‌ها را گرفته‌اند ولی پروژه نیمه‌کاره تعطیل شده است!
این‌جاست که شما به یک ایجنت خوب (مشاور مسکن) نیاز دارید که با او جلو بروید. البته که اگر تنها باشید و دو تا فرم هم جلویتان بگذارند و امضا کنید معلوم نیست که حتی به پول خودتان برسید چه برسد به خانه! ولی وقتی با ایجنت جلو می‌روید او مسئول است و چون باید روسفید از این ماجرا بیرون بیاید فرمول‌هایی را رعایت می‌کند که هم خود و هم شما را حمایت می‌کند. مثلا ما یک بیمه داریم به نام بیمه خطای تخصصی (Professional Error) و اگر ایجنت شما در جایی در کار شما اشتباه کند، این بیمه باید خسارت شما را پرداخت کند. حتی اگر صاحب پروژه ورشکست هم شود باز بیمه باید خسارت شما را پرداخت کند.
…
ثبت دیدگاه