انسیه غفوریان
اگر بگوییم که یک مهاجر ۳ سال از عمرش را سپری می‌کند تا به یادگیری زبانی جدید، درست صحبت کردن و درست نوشتن به آن زبان بپردازد، سخنی گزاف نگفته‌ایم. با این حال به نظر برخی از مهاجران این رکود موقتی، هیچ چیز نیست جز زمانی لازم جهت تطبیق مهاجران با شرایط جدید زندگی. در اینجا نکاتی در مورد کاریابی مهاجران خصوصا تازه‌واردان به کبک بیان شده که البته با تغییراتی جزیی برای همه مهاجران به کانادا مصداق پیدا می‌کند.
ورود به یک کشور جدید همزمان می‌شود با چندین شوک: شوک فرهنگی (متفاوت بودن فرهنگ کشور مورد نظر با کشور
خود)، شوک احساسی (دور بودن از فامیل و وابستگان و…)، شوک کاری (از دست دادن کار ومتفاوت بودن معیارها و روش‌های کاریابی در کشور جدید با موطن مهاجر).
بر همین روال، شاید شیوه متفاوت کاریابی در کبک بزرگ‌ترین شوک به بسیاری از مهاجران باشد. این شوک زمانی اتفاق می‌افتد که ارزش مدارک تحصیلی و سوابق کاری ما آنچنان که باید، در نظر گرفته نمی‌شوند و در بسیاری از موارد، سوابق کاری در کشورمان را به تمام و کمال به عنوان سابقه فعالیت حرفه‌ای نمی‌پذیرند و مدارک تحصیلی نیز به معادل‌سازی نیاز پیدا می‌کنند. مصاحبه‌های متفاوت و سختی که در موقع یافتن کار با آن مواجه می‌شویم و از همه بدتر، زمان طولانی بیکاری، اثرات سوء این شوک کاری را چندین برابر می‌کند.
اغلب مهاجران کبک با مدارک تحصیلی بسیار خوبی وارد این سرزمین می‌شوند و توقع دارند که با این مدارک، خیلی راحت شغل مناسب و پردرآمدی را مطابق با رشته تحصیلی و تخصص کاری خویش بیابند حال آن‌که کبک برای برخی از مشاغل مورد نیاز، به نیروهای کار تکنسین یا با مدرک تحصیلی پایین‌تر علاقه‌مند است نه مهندسانی که به تعداد زیادی در این استان وجود دارند. پایین‌تر آمدن احتمالی سطح و ارزش مدارک تحصیلی مهاجر نسبت به مدارک تحصیلی کبک، پس از معادل‌سازی آنها نیز عمدتا ضربه روحی دیگری به صاحبان این مدارک وارد می‌سازد.
احتمالا داستان‌هایی درباره مهاجران مهندس یا معماری را شنید‌ه‌اید که خرج زندگی‌‌شان در کبک از طریق مشاغلی چون رانندگی تاکسی، پیک تحویل غذا یا سرایداری ساختمان تامین می‌شوند. این داستان‌ها، تخیلی نیستند و بارها اتفاق افتاده و خواهند افتاد. دلیل این امر را به طور خلاصه می‌توان در به رسمیت نشناختن مدارک تحصیلی فرد و یا ورود دشوار به نظام مهندسی یا معماری بیان کرد. معمولا نیروی کار تحصیل‌کرده جهت کاریابی بیشتر دچار مشکل خواهد بود تا نیروی کارگر یا فعال فنی-حرفه‌ای. از این رو، یک مکانیک شانس بیشتری خواهد داشت تا در حوزه کاری خویش مشغول به کار شود تا یک پزشک. چه باید کرد؟
کار در کبک
پیدا کردن کار در کانادا مستلزم صرف زمان زیادی است. پذیرفته شدن به عنوان مهاجر در کانادا به معنی تضمین داشتن کار مطابق با تخصص و تجربه کاری شما نمی‌باشد. شما، به عنوان یک مهاجر تازه‌وارد، هنگام جستجوی کار با مشکلات زیر مواجه خواهید شد:
- مدارک تحصیلی و سوابق کاری شما باید در کانادا مورد ارزیابی قرار گیرد و معادل‌سازی مدارک تحصیلی انجام شود.
- دانش زبانی شما در سطح کافی و مناسب نیست.
- به احتمال زیاد برای پذیرفته شدن در کار مورد نظر، نیاز به سابقه کار در کانادا خواهید داشت و این قضیه، پیدا کردن کار را بسیار سخت خواهد کرد.
دولت کبک بودجه چندمیلیاردی را اختصاص به آموزش زبان انگلیسی به مهاجران می‌دهد
مهاجرانی که فقط زبان فرانسه بلد هستند، زمانی که به جستجوی کار می‌روند، با این مساله روبرو می‌شوند: «انگلیسی بلد نیستید، از کار خبری نیست.» به همین دلیل، کبک برای حل این مشکل بودجه‌ای چند میلیون دلاری از هزینه‌های دولتی را صرف آموزش زبان انگلیسی به مهاجران فرانسه‌زبان کرده است. داشتن کار، کلید اصلی موفقیت یک مهاجر است. هر چند که طبق قانون ۱۰۱ مصوبه سال ۱۹۷۷، دانستن زبان فرانسه به عنوان زبان رسمی و اداری کبک اجباری است، به نظر می‌رسد که ۳۵ سال بعد از تصویب این قانون، کلید اصلی الحاق مهاجران تازه‌وارد به بازار کار، دانستن زبان انگلیسی شده است.
آموزش زبان انگلیسی به مهاجران با هزینه دولت، اتفاقی نادر و تابویی واقعی بود. هر چند که سه وزارت (مهاجرت، آموزش و کار) تلاش کردند تا مهاجران را با دانستن اندک زبان انگلیسی وارد بازار کار کنند، دانستن این زبان به میزان کافی، مستلزم ورود به بازار کار است. از نظر Emploi-Québec، یادگیری زبان انگلیسی جزو مواردی است که در استخدام مهاجر به عنوان نیروی کار مد نظر قرار می‌گیرد.
بدین ترتیب از سال ۲۰۰۸، حدود ۱۰۹۵ مهاجر تازه‌وارد (که کمتر از پنج سال در کبک بودند) و نیز پناهندگان، حق استفاده از کلاس‌های زبان انگلیسی را پیدا کردند. بودجه در نظر گرفته شده برای هزینه این کلاس‌ها ۲ میلیون دلار بود. سهم بزرگی از این تعداد (۲۹۶ نفر) در لاوال زندگی می‌کنند و حدود یک چهارم آنها (۲۵۵ نفر) در مونترال. شهر کبک نیز که ۹۵ درصد آن فرانسه‌زبان هستند، سومین گروه را تشکیل می‌دهد و این در حالی است که از سال ۲۰۰۸، وزارتخانه مبلغ ۲۳۵ هزار و ۱۸۶ دلار از خزانه عمومی را اختصاص به آموزش زبان انگلیسی به حدود ۲۰۰ مهاجر در پایتخت کرده است.
طبق اعلام وزارت کار، لیست مشاغلی که جهت انجام آن، نیازمند دانستن زبان انگلیسی هستید به شرح زیر است:
مخابرات و ارتباطات، انفورماتیک (برنامه‌نویسی، طراحی وب، پشتیبانی از کاربران اینترنت)، خدمات مالی (تحلیلگر مالی، نمایندگان خدمات پس از فروش)، دبیرخانه (منشی پزشکی یا دفاتر قضایی)، مهندسی، تکنسین عمران، مشاغل مربوط به ساخت و ساز، هوانوردی (مکانیک و کنترل هوایی)، خدماتی ( برنامه‌ریز کنگره‌ها و رویدادهای خاص، نمایندگان تبلیغات، راهنمای تور، آژانس مسافرتی). لازم به ذکر است که لیست فوق، کامل نیست.
هر ساله از میان ۱۳ هزار مهاجر تازه‌وارد، یک نفر از هر چهار نفر، قادر به صحبت به زبان انگلیسی نیستند و یک نفر از پنج نفر هم، که بیشتر از ۱۰ هزار نفر در سال می‌شود، نه فرانسه می‌دانند و نه انگلیسی.
پس اگر علاقه‌مند به یکی از شغل‌های فوق هستید، در یادگیری زبان انگلیسی همچون فرانسه، درنگ نکنید.
(متن کامل این نوشتار در نهمین شماره نشریه پرنیان کانادا منعکس شده است.)
ادامه دارد…
ثبت دیدگاه