در این مجموعه پست‌ها به موضوع «نحوه رصد كردن فرصت‌های شغلی در شهرهای مختلف كانادا از جمله مونترال» می‌پردازیم. پیشتر بیان شد که قبل از آغاز جستجو باید مشخص کنیم که ما به دنبال مشاغل حرفه‌ای هستیم و یا مشاغل برای بقا. همچنین درباره تفاوت دو بازار اصلی کاری یعنی بازار آشکار و بازار پنهان نکانی بیان شد. در پست قبلی دیدیم که اطلاعات مربوط به مشاغل بازار آشکار را در کجاها باید جستجو کرد. در این پست همین بحث را ادامه می‌دهیم.
همانطور که در پست قبلی توضیح داده شد، بازار آشکار در بر گیرنده عمده مشاغل عمومی، مشاغل برای بقا و رده‌های ورودی برای مشاغل تخصصی است. منظور از این عبارت چیست؟ فرض کنید شما می‌خواهید مشاغلی را در رده برق و الکترونیک جستجو کنید. به زودی درخواهید یافت که مشاغل در سطح اول و ورودی به این زمینه شغلی مثلا برخی از زمینه‌های خط تولید محصولات الکترونیکی یا مشاغل تکنسین‌ها یا متخصص نصب تجهیزات برقی یا سیم‌کش و نظایر اینها را به شکلی ساده و سریع می‌توانید از طریق منابعی که در پست قبلی معرفی شد یا اینجا بیان شده، بیابید اما مثلا اگر بخواهید به عنوان یک مهندس خبره در زمینه طراحی یا ایمنی برق صنعتی به جستجوی کار بپردازید کارتان به سهولت قبل نخواهد بود و باید بیاموزید که چگونه و از چه طریق فرصت‌های شغلی این حوزه را شناسایی کرده و خود را به کارفرمایان نیازمند معرفی نمایید. چنین روش‌هایی نیازمند آشنایی با قواعد بازار کار پنهان هستند که بعدا به آنها می‌پردازیم.
در اینجا بحث معرفی منابع اطلاعاتی بازار کار آشکار را ادامه می‌دهیم:
وب سایت‌های شرکت‌ها. برخی از شرکت‌ها و موسسات خصوصا آنها که جنبه خدمات عمومی دارند و تعداد زیادی نیرو در سال استخدام می کنند نظیر wal-mart، Future Shop، Canadian Tire، Best Buy و ده‌ها فروشگاه و موسسه زنجیره‌ای دیگر هم اکنون اکثریت قریب به اتفاق استخدام‌های خود را از طریق وب سایت انجام می‌دهند. یعنی شما باید به سایت شرکت مراجعه نموده و یک فرم که عمدتا با یک آزمون همراه است را تکمیل و رزومه خود را به صورت آن-لاین پیوست کنید و سپس با مشاهده مشاغل موجود، برای برخی از آنها که با شرایط شما هماهنگی بیشتری دارند تقاضا دهید.
معمولا اگر به شما نیاز باشد ظرف چند روز تا چند هفته با شما تماس گرفته می‌شود. رزومه شما هم برای ۶ ماه در بایگانی سایت باقی می‌ماند و بعد از این مدت شما می‌توانید آن را به روزرسانی کنید. در این فاصله هر بار که به وب سایت مراجعه کنید با آخرین فرصت‌های شغلی اضافه شده مواجه می‌شوید و می‌توانید برای موارد جدید تقاضا بدهید. شما می‌توانید آن قدر این کار را ادامه دهید تا با شما تماس گرفته شود.
روزنامه‌های سراسری. این روزنامه‌ها هم نظیر نشریات محلی صفحات ویژه کاریابی دارند که آگهی‌های آنها معمولا از سوی کارفرمایان جدی‌تر با پشتوانه مالی قوی‌تر و معمولاً برای مشاغل کمی تخصصی‌تر تقاضا می‌شود. حسن دیگر این گروه از آگهی‌ها این است که شما از چنبره مشاغل یک کامیونیتی محدود خلاص می‌شوید. ایراد آنها هم این است که معمولا یک حداقلی از تجربه کار کانادایی را طلب می‌کنند. بهترین جا برای دسترسی رایگان به این روزنامه‌ها و منابع اطلاعاتی کتابخانه‌های عمومی هستند.
وب سایت‌های استانی و تخصصی‌تر در حوزه برخی صنایع. برخی استان‌ها برای حوزه‌هایی وب سایت‌های کاریابی تخصصی‌تری فراهم آورده‌اند که کارفرمایان را تشویق می‌کند اطلاعات خود را بر روی آنها قرار دهند. شما با آشنایی با این اطلاعات می‌توانید به حوزه‌های دقیق‌تر و سطوح بالاتری از مشاغل دستیابی پیدا کنید (در واقع اینها پلی میان دو گروه از بازارهای آشکار و پنهان هستند). مشکل اینجاست که همه انواع مشاغل از این مزیت برخوردار نیستند. عموما مشاغلی که به دلایلی مورد توجه دولت‌ها هستند یا نیاز استان به آنها افزون‌تر است شانس بیشتری دارند.
نمایشگاه‌های مشاغل job fairs. یکی از پدیده‌های رایج در کانادا زمینه کاریابی که احتمالا شما برای اولین بار با آن برخورد می‌کنید نمایشگاه مشاغل است. معنای این سخن این است که در روز (یا روزها) و ساعات خاصی تعداد قابل توجهی از موسساتی که عموما به نیروی کار با تخصص نه چندان بالا نیاز دارند در مکانی گردهم می‌آیند و مخاطبان با رزومه‌های آماده سراغ میزهای هر موسسه می‌روند و از متصدیان مربوطه درباره شرایط و نحوه جذب نیرو سوال و جواب می‌کنند و چه بسا ممکن است در همانجا مصاحبه شوند (اگر افراد اختیاردار از HR موسسه در محل نمایشگاه حضور داشته باشند.)
تعداد زیادی از این گونه نمایشگاه‌ها خصوصا در فصل بهار (قبل از آغاز تابستان و نیاز بالای فصلی این گونه موسسات) برگزار می‌شود که ممکن است بعضا ۲-۳ روز یا یک نیم روز باشد. شرکت‌های شرکت کننده هم بر اساس فضای مورد نظر و میزان تخصصی یا عمومی بودن نمایشگاه، ممکن است از ۱۰-۱۵ مورد تا بیش از ۱۰۰ شرکت باشند. البته همه آنها ممکن است در محل نمایشگاه به جذب نیرو مبادرت نورزند و از این فرصت تنها برای معرفی خود بهره ببرند اما شرکت در چنین نمایشگاه‌هایی برای تازه‌واردان یک فرصت عالی برای آشنایی با طیف گسترده شرکت‌ها و حوزه‌های کاری آنهاست.
وب سایت‌هایی هستند که برنامه این گونه نمایشگاه‌ها را اعلام می‌کنند. همچنین اگر مشتری نشریات رایگان روزانه نظیر مترو باشید اطلاعیه این نمالشگاه‌ها را خواهید دید. یکی از بهترین نقاط برای مواجه با این نمایشگاه‌ها رصد کردن اخبار کالج‌ها است. معمولا هر کالج در اواخر هر سمستر تحصیلی (خصوصا در زمستان قبل از ژانویه و در بهار) یک یا چند نمونه از این گونه نمایشگاه‌ها برگذار می‌کند. برای حضور در این نمایشگاه لازم نیست که حتما در آن کالج در حال تحصیل باشید. حسن این نمایشگاه‌ها این است که معمولا نمایندگان شرکت‌ها واقعا به قصد استخدام تعداد زیادی نیروی پاره وقت و فصلی به آنها مراجعه می‌کنند (چون دانشجویان کالج‌ها از بهترین نیروهای کاری فصلی محسوب می‌شوند) و بنابر این احتمال استخدام زیاد است. نحوه شرکت موفق در مصاحبه آنها ظرایفی دارد که می‌توانید در سایر منابع اطلاعاتی کنپارس آنها را بیابید اما از یاد نبرید که رزومه مناسب، سر و وضع و لباس مرتب و آمادگی برای شرکت در یک مصاحبه کوتاه از ضرورت‌های شرکت در این گونه نمایشگاه‌ها است.
بنگاه‌های کاریابی عمومی. در کانادا agentهای زیادی هستند که برای مشاغل عمومی بازار، نیرو جستجو می‌کنند. مثلا صنایع بسته‌بندی و یا مونتاژ به طور مداوم به نیروی جدید نیاز دارند و نمی‌توانند تمام وقت خود را صرف یافتن ادم کنند بنابر این با یک یا چند موسسه کاریابی قرارداد امضا می‌کنند تا آنها این کار را بر عهده بگیرند. عمدتاً این صنایع به افراد با تخصص خیلی بالا نیاز ندارند و همینکه فرد در حد معمول بتواند ظرف چند روز وظیفه‌اش را یاد بگیرد و در حد برقراری ارتباط ساده، انگلیسی بداند کارش راه می‌افتد. معمولا این موسسات درصد اندکی از حقوق متقاضی را برای مدت مشخص به عنوان اجرت کاریابی برمی‌دارند و همچنین از کارفرما برای یافتن نیرو هم رقمی دریافت می‌کنند. شما می‌توانید با پرکردن فرم‌های این شرکت‌ها به صورت دستی یا آن-لاین از چنین مشاغلی مطلع شوید.
در پست بعدی به بازار پنهان و جستجوی کار در مشاغل تخصصی می‌پردازیم.
ثبت دیدگاه