تری فاکس: قهرمانی که رویای امید را به واقعیت تبدیل کرد

از مجموعه «کانادایی‌ها به چه کسانی افتخار می‌کنند»

زمانی‌که پای فلزی خود را در اولین گام ماراتون طولانی و آخرین فرصت ورزشی زندگی‌اش بر زمین زد تنها چند رسانه محدود محلی که دنبال یک خبر جذاب برای پر کردن برنامه‌ روزانه خود بودند در محل حضور داشتند. در زمانی ‌که هنوز رسانه‌های ماهواره‌ای و پخش زنده به شیوه امروزین فراگیر نشده بود همین هم برای تری ۲۱ ساله و هدفی که داشت مهم بود. اما چند روز بعد او به خبر اول همه رسانه‌های کانادا و بخش عمده‌ای از آمریکای شمالی تبدیل شد و برای دو سال مهم‌ترین چهره خبرساز کشور. حالا بعد از حدود ۳۰ سال نام و یاد او هنوز منبع بسیاری از اخبار و تفاسیر است. فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی متعددی بر اساس داستانش ساخته شده و به یکی از شمایل‌های قهرمانی برای جوانان کانادایی مبدل گشته است. اما به راستی تری فاکس کیست؟

حاصل رویای تری فاکس

به گفته بتی فاکس، مادر تری فاکس، او «یک جوان بسیار معمولی» بود. اما این جوان معمولی زمانی که ماراتن امید خود را در سرتاسر کشور و به منظور جمع‌آوری کمک‌های مردمی برای تحقیقات در زمینه سرطان آغاز نمود،‌ به یک قهرمان ملی بدل شد و اماکن، خیابان‌ها و پارک‌های بسیاری به نام او نامگذاری شد. هدف او این بود که همه کانادایی‌ها را، که در آن زمان جمعیتی معادل ۲۴ میلیون نفر را تشکیل می‌دادند، تشویق کند تا نفری فقط یک دلار به تحقیقات در زمینه سرطان کمک نمایند.

او مجبور شد سفر خود را نیمه‌کاره رها کند زیرا بیماری سرطان که گمان می‌برد سه سال پیش بر آن غلبه کرده، دوباره بازگشته و این بار جان وی را ستاند. اما با شکل‌گیری برنامه دوی همگانی سالانه «تری فاکس»، رویای او برای متوجه ساختن افراد نسبت به موضوع سرطان و جمع‌آوری کمک‌های مردمی به حقیقت پیوست.

یک آغاز معمولی

تری فاکس در ۲۸ جولای سال ۱۹۵۸ در شهر وینی‌پگ استان مانیتوبا متولد شد. چند سال بعد خانواده او به غرب و به شهر کویتلم Coquitlamدر استان بریتیش کلمبیا نقل مکان کردند.

او در کودکی همیشه حتی وقتی که به علت کوتاهی قد بدترین بازیکن تیم بسکتبال کلاس هشتم بود، هم به ورزش علاقه داشت. یکی از معلمانش او را تشویق کرد که بهتر است در مسابقات دوی ماراتن شرکت کند زیرا دونده خوبی است اما او علاقه‌ای به این کار نداشت. او همیشه تلاش می‌کرد تا هر طور شده معلمش را خوشحال کند. در آخرین سال تحصیلش در مدرسه راهنمایی شهر کویتلم،‌ مشترکا با دوستش، داگ آلورد، جایزه ورزشکار سال را برد و بعد از آن برای تحصیل در رشته ورزش Physicalبه دانشگاه سایمن فریزر Simon Fraserرفت.

در سال ۱۹۷۷، وقتی درد شدید زانو او را زمین‌گیر کرد، به بیمارستان رفت و آنجا بود که بیماری تومور بدخیم استخوانیosteogenic sarcoma  که نوعی سرطان استخوان است، در او تشخیص داده شد. پای راست او تقریبا از ۱۵ سانتیمتری بالای زانو قطع شد.

او از زمانی که مجبور بود در بیمارستان بگذراند تا دوباره راه رفتن را یاد بگیرد نفرت داشت. اراده او چنان قوی بود که تنها بعد از گذشت شش هفته از جراحی مشغول بازی گلف شد. کمی بعد وقتی از او برای بازی در تیم بسکتبال با ویلچر به همراهی ریک هنسن، قطع نخاعی دعوت شد، یک‌ بار دیگر بسکتبال به زندگی‌اش بازگشت.( ریک هنسن نیز یکی از قهرمانان کانادایی است و در سال ۲۰۱۰ نیز یکی از حاملان مشعل المپیک در کانادا بود.)

اما تری روزهای بیمارستان را هرگز از خاطر نبرد. او از این‌که می‌دید در کانادا چه پول کمی صرف تحقیقات سرطان می‌شود بسیار ناراحت بود. او این عصبانیت را به یک ماموریت برای خود تبدیل ساخت و گام در مسیر دویدن در سرتاسر کشور گذاشت تا به این ترتیب هم توجه افراد را به موضوع سرطان جلب کند و هم  پول لازم را برای تحقیقات در این زمینه فراهم آورد.   

ماراتون امید:‌ سفر فاکس در سراسر کشور

وقتی او تمرین‌های خود را شروع کرد،‌ به کسی درباره آن حرفی نزد. به خانواده‌اش هم گفت که برای شرکت در ماراتون ونکوور تمرین می‌کند. ابتدای کار همه چیز خیلی سخت بود. وقت او مدام صرف زمین ‌خوردن و بلند شدن از روی زمین می‌شد. اما او همچنان ادامه داد و بعد از گذشت بیش از یکسال و دویدن بیش از ۴۸ هزار کیلومتر، بالاخره نقشه‌اش را برای خانواده‌ علنی کرد.

در ۱۲ ایپریل سال ۱۹۸۰، تری فاکس پای مصنوعی‌اش را  در ساحل اقیانوس آتلانتیک در سنت‌جان فرو برد و از همان‌جا ماراتون امید خود را آغاز کرد. او هر روز بدون در نظر گرفتن شرایط جوی، باد و باران و حتی برف، ۴۲ کیلومتر می‌دوید. بدبین‌ها معتقد بودند که او به نیو برانزویک هم نخواهد رسید اما او ثابت کرد که آنها در اشتباهند و از آنجا بود که نام تری فاکس در سرتاسر کشور طنین‌انداز شد و به نامی آشنا برای همه بدل گشت.

او در ماه اگست از شهر سادبری واقع در استان انتاریو گذشت و این نیمه مسیر سفر او بود. اما در اول ماه سپتامبر، درد قفسه سینه و اختلال در تنفس او را از حرکت بازداشت. او تازه از تاندربی گذشته بود. بعد از ۱۴۳ روز دویدن و طی ۵ هزار و ۳۷۳ کیلومتر راه، او با گفتن این جمله که «من همه سعی‌ام را می‌کنم، خواهم جنگید، به همه قول می‌دهم که تسلیم نشوم.» اعلام کرد که مجبور است باقی مارتون رابه زمان دیگری موکول کند.

او به بیمارستانی در بریتیش کلمبیا منتقل شد؛ جایی که پزشکان متوجه علت درد قفسه سینه او شدند: سرطان به ریه‌های او سرایت کرده بود. با وجود این‌ که مارتون امید متوقف شده بود اما کمک‌های مالی مردم همچنان ادامه داشت. تا آن زمان در مجموع ۲۴ میلیون و ۱۷۰ هزار دلار جمع‌آوری شده بود که فراتر از آن حدی رفته بود که تری فاکس در ذهن داشت.

وقتی او در بیمارستان بود، نامه‌ای از یکی از هزاران نفری که مایه الهامشان شده بود، دریافت کرد. این فرد ایزادور شارپ نام داشت و رئیس مجموعه هتل‌های Four Seasonبود. او برای تری فاکس نوشته بود که قصد دارد با راه‌اندازی دوی سالانه‌ای با نام  «تری فاکس»، به تداوم رویای وی کمک کند.

فاکس با این ایده موافقت کرد، اما چند درخواست مهم داشت که می‌خواست به عنوان قوانین این دوی سالانه در نظر گرفته شوند: این برنامه باید غیر رقابتی باشد؛ در آن به کسی جایزه داده نشود؛‌ و تنها هدف آن جمع‌آوری پول برای تحقیقات سرطان باشد. هیچ شرکتی هم حق اسپانسرشیپی برنامه را ندارد.

دوی تری فاکس

فاکس در ۲۸ جون سال ۱۹۸۱، یعنی نه ماه بعد،‌ چشم از دنیا فرو بست اما پیش از آن به عنوان جوان‌ترین فرد برای دریافت نشان کانادا Order of Canadaبرگزیده شده بود. علاوه بر این در سال ۱۹۸۰ او جایزه Lou Marshal Awardرا که به بهترین ورزشکارهای سال تعلق می‌گیرد، از آن خود ساخت و در سال‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۸۱نیز برای دو سال متوالی به عنوان مرد خبرساز کانادا انتخاب شد.   

دو ماه و نیم بعد از فوت او، ‌اولین برنامه سالانه دوی تری فاکس در ۱۳ سپتامبر ۱۹۸۱ برگزار شد و بیش از ۳۰۰ هزار کانادایی در ۷۶۰ مکان در سرتاسر کشور در این برنامه شرکت کردند. در این برنامه ۳.۵ میلیون دلار نیز کمک‌های مردمی جمع‌آوری شد. در ۱۹ سپتامبر سال ۲۰۱۰، سی‌امین سالگرد برنامه دوی تری فاکس برگزار شد. تا پیش از این، این برنامه توانسته بود ۵۵۳ میلیون دلار برای تحقیقات سرطان کمک جمع کند و دیگر به یک برنامه جهانی تبدیل شده بود. فقط در سال ۲۰۰۸ بیش از ۲ میلیون نفر در ۲۸ کشور جهان در دوی تری فاکس شرکت کرده بودند. این کشورها عبارت‌ بودند از افغانستان، ویتنام، عربستان سعودی،‌ عمان، مالزی، فرانسه، بلژیک و ایالات متحده امریکا.

در ماه می سال ۱۹۸۸ موسسه تری فاکس بنیان نهاده شد تا به امور مربوط به برگزاری دوی سالانه و جمع‌آوری کمک‌های مردمی بپردازد.این کمک‌ها تا کنون به اجرای بیش از هزار و صد پروژه در کانادا منجر شده است. بنا به اعلام این موسسه برخی از نتاریج این تحقیقات عبارت بوده‌اند از:

• پیشرفت‌هایی در کاربرد تکنولوژی در سراسر دنیا.
• بالا بردن امید به زندگی برای مردانی که دچار سرطان پیشرفته پروستات هستند.
• کشفی متحول‌کننده که می‌تواند در درمان سرطان غدد لنفاوی موثر باشد.
• پیشرفت در تکنیک‌های تشخیص زودهنگام که میزان بیماران نجات یافته مبتلا به سرطان را بالا می‌برد.

برای مشاهده اصل مطلب اینجا  و اینجا کلیک کنید.