همه گیری کرونا، همه کشورها از جمله کانادا را با وضعیتی دشوار و بی سابقه روبرو کرده است. با این حال، می توان وضعیت موجود و راه حل ها را از نظر تاریخی، در سطحی گسترده تر قرار داد، و مشاهده کرد که کانادا قبلاً با چالش ها و فرصت های متنوع و بزرگی دست به گریبان بوده، و آنها را با موفقیت طی کرده است. عملکرد سیستم مهاجرت کانادا نمونه ای از این مورد می باشد.
میزان مهاجرت به کانادا در طول زمان با تغییراتی مواجه بوده است؛ در دوران جنگ جهانی اول، تعداد پذیرش مهاجران به طور قابل توجهی کاهش یافت. به این ترتیب که در سال 1915، (از حدود 400،000 مهاجر) به تنها 34000 مورد رسید.
از سال 1920، مهاجرت به طرز چشمگیری افزایش یافت، اما با ظهور رکود اقتصادی بزرگ در سال 1929، دوباره به شدت کاهش یافته، و با جنگ جهانی دوم بیشتر سقوط کرد. بنابراین، کاهش مهاجرت به کانادا (که اکنون به دلیل همه گیری کرونا رخ داده) از گذشته در تاریخ این کشور وجود داشته است.
کانادا در پی اقداماتی برای متعادل سازی چالش ها و بهبود آنها، شاهد افرایش پذیرش مهاجران بوده است. در حدود یک دهه پس از تأسیس استان های ساسکاچوان و آلبرتا، صدها هزار مهاجر به این کشور (و بسیاری به سرزمین های غربی آن) وارد شدند.
پس از جنگ جهانی دوم، کانادا برخلاف بسیاری از ملل دیگر، قدرتمند و پایدار ظاهر شد، اما به شدت نیازمند نیروی کار و مهارت های لازم برای بهبود اقتصادی پس از جنگ بود. بین سال های 1946 و 1953، بیش از 750،000 مهاجر در کانادا مستقر شدند.
با توجه به اینکه جمعیت کانادا در سال 1946، کمتر از 13 میلیون نفر بوده است، این افزایش سطح مهاجرت، بسیار قابل توجه بود، که پیشرفتی در تولید اقتصادی، سطح زندگی، و حضور کانادا در صحنه جهانی را به دنبال داشت.
کانادا هم اکنون نه در برابر یک دشمن نظامی، بلکه در برابر یک ویروس وحشتناک، در میانه جنگی جهانی قرار دارد؛ و دچار مشکلاتی مانند رکود اقتصادی و کاهش نرخ زاد و ولد می باشد.
با این وجود، گرچه کانادا مانند هر کشوری چالش هایی دارد، همچنان مقاوم و ایمن ظاهر شده است. برخلاف آمریکا، هرگز جنگ داخلی نداشته، و اعتراضات سال های گذشته در آن، تقریباً مسالمت آمیز و ایمن بوده است.
مانند آنچه در گذشته رخ داده است، مهاجرت نقشی اساسی در بهبود اقتصادی-اجتماعی کانادا خواهد داشت.
دولت کانادا هدف اسکان بیش از 1.200.000 ساکن دائمی جدید در کانادا را (از هم اکنون تا سال 2023) اعلام کرده است. نیازهای اقتصادی و جمعیتی، انگیزه اصلی برای این طرح بلند پروازانه می باشد. آقای «مارکو مندیچینو»، وزیر مهاجرت، در پی اعلام این اهداف، اظهار داشت:
«مهاجرت برای بهبود اقتصادی کوتاه مدت، و رشد اقتصادی بلند مدت ما ضروری است… تازه واردان نه تنها با ارائه مهارت های لازم برای پیشرفت در تجارت، به اشتغال کانادا کمک می کنند، بلکه خود نیز در آغاز کسب و کارها نقش دارند.»
کانادا مدت هاست که پناهگاه کسانی است که در کشورهای خود، از آزار و اذیت فرار می کنند. به عنوان مثال، در پی اقدامات سرکوب گرایانه در هنگ کنگ، کانادا طرح ویژه ای را برای مهاجرت و اسکان افراد این کشور اعلام کرده است.
کانادا همچنین در تلاش برای اسکان و استقرار مهاجران در مناطق کم جمعیت، و نیز توسعه پتانسیل های کشاورزی خود می باشد. «پایلوت مهاجرت روستایی-شمالی» نمونه ای از اقدامات این کشور با هدف معرفی مهاجران به جوامع کوچک تر برای کار و اقامت است. به علاوه، «پایلوت مهاجرت کشاورزی-غذایی»، ورود افراد را برای کار به عنوان کشاورز، دامدار، و سایر مشاغل تولید محصولات کشاورزی-غذایی، تسهیل می کند.
به عنوان تغییر مثبتی دیگر، پروسه طولانی درخواست های کاغذی، جای خود را به پردازش سریع به صورت الکترونیکی داده است.
سیستمی جدید برای مهاجرت اقتصادی مبتنی بر پذیرش متقاضیان از نژادهای خاص، نیز در نظر گرفته شده است.
استان ها و قلمروهای کانادا در ایجاد زیرشاخه های نوآورانه برای جذب بهترین و درخشان ترین استعدادها پیش قدم شده اند. برنامه هایی برای افراد مشغول به کسب و کار، کارآفرینان، و افرادی که در کانادا تحصیل کرده اند، از نمونه پیشرفت های قابل توجه است.
به این ترتیب، چالش ها و پاسخ های اقتصادی و مهاجرتی کانادا هرچند منحصر به فرد بوده، بدیع یا بی سابقه نمی باشد.
ثبت دیدگاه