خانم اما کنیزالس، مهاجری از کشور هندوراس که از سال ۲۰۰۱ تا کنون در شهر ونکوور زندگی می‌کند و به کار حسابداری مشغول است، پس از مدت‌ها انتظار برای فرا رسیدن نوبت بررسی تقاضایی که به منظور اسپانسری والدینش به اداره مهاجرت کانادا تسلیم کرده بود، از تصمیم دولت کانادا برای ایجاد ویزایی به نام سوپرویزا مطلع شد. خانم کنیزالس که خود را دارای همه شرایط لازم برای تقاضای سوپرویزا می‌دانست اقدام به این کار نمود.
گرچه وزیر مهاجرت از این ویزا به عنوان «سخاوتمندانه‌ترین راه» برای ورود مسافران به کانادا نام برده بود اما خانم کنیزالس با این حرف موافق نیست زیرا با تقاضای سوپرویزای او برای والدین ۶۹ و ۷۰ ساله‌اش موافقت نشده و برای این رد تقاضا نیز دلایلی چون «وابستگی‌های خانوادگی آنها در کانادا و هندوراس» و «طول مدت زمان اقامت آنها در کانادا» عنوان شده است.
خانم کنیزالس می‌گوید که همه خواهران و برادران وی در کانادا هستند و آنها خواسته‌اند تا والدینشان برای مدت نه ماه از ماه مارچ تا ماه نوامبر در کانادا باشند. به گفته وی چون آنها هر سال برای دیدار والدینشان به هندوراس می‌روند، حضور والدینشان در کانادا بسیار اقتصادی‌تر خواهد بود. آنها حتی برای بیمه آن دو ۶ هزار و ۶۰۰ دلار و برای بلیط برگشتشان نیز ۲ هزار و ۲۰۰ دلار پرداخته‌اند و حالا نمی‌دانند که آیا می‌توانند این پول‌ها را بازپس گیرند یا خیر.
یکی دیگر از افراد معترض نیز خانم لیزا پارک، مهاجری از هند با شغل مشاوره IT، است که به هنگام تولد نخستین فرزند خود با ارسال مدارک سوپرویزا خواستار حضور مادر ۵۷ ساله خود شده اما هنگام ورود مادر به خاک کانادا، مامور ویزا فقط برای مدت شش ماه به وی ویزا داده بود. حال سوال خانم لیزا این است که در این صورت چه دلیلی وجود داشته که وی برای دریافت سوپرویزای مادرش این‌همه هزینه متقبل شود. علاوه بر این به دلیل بیماری دیابت وی و نیاز مبرم به مادر جهت مراقبت و کمک به وی بعد از زایمان، او مجبور خواهد بود تا بعد از شش ماه برای تمدید حضور وی در کانادا مجموعه این کاغذبازی‌های اداری را تکرار کند.
از ماه نوامبر سال ۲۰۱۱ دولت کانادا پذیرش تقاضای جدید برای اسپانسرشیپی والدین و پدربزرگ و مادربزرگ‌ها را متوقف کرده است تا بتواند مانع از رشد انباشت پرونده‌ها در این گروه شود که در حال حاضر ۱۶۸ هزار و ۵۰۰ پرونده است. در سال ۲۰۱۲ دولت در نظر دارد تا در این گروه بین ۲۱ هزار و ۸۰۰ تا ۲۵ هزار پرونده جدید را بپذیرد که البته این مقدار نسبت به سال ۲۰۱۰ با ۱۵ هزار و ۳۲۶ پرونده رشد قابل توجهی را نشان می‌دهد.
از ماه فوریه به این سو، تعداد ۱ هزار و ۳۶۱ تقاضای سوپرویزا مورد بررسی قرار گرفته که ۳۱۳ مورد یا ۲۳ درصد از آنها مردود شده‌اند. این در حالی است که به‌طور متوسط ۲۰ درصد از ۱ میلیون تقاضای ویزای اقامت موقتی که هر ساله از سوی کانادا دریافت می‌شود با جواب منفی روبه‌رو شده‌اند.
به گفته سخنگوی بخش ویزا، آژانس خدمات مرزی کانادا مسئول تصمیم‌گیری درباره طول مدت زمان اقامت افراد در کشور است. اداره مهاجرت در گزارش تازه‌ای درباره میزان انباشت پرونده‌ها، سوپرویزا را یکی از راه‌های موثر در کاهش این انباشت دانسته است. به علاوه در این گزارش آمده است که بد نیست اداره مهاجرت نیز به شیوه کشور استرالیا، موضوع «تعادل میان افراد خانواده» را مد نظر داشته باشد. در این بررسی باید حداقل نیمی از فرزندان یک خانواده در استرالیا حضور داشته باشند تا با تقاضای اسپانسرشیپی برای والدین آنان موافقت شود.
برای مشاهده اصل مطلب اینجا کلیک کنید.
ثبت دیدگاه