آقای دکتر تونی فنگ، از آغازکنندگان این بحث است. به اعتقاد وی برای این‌که کانادا بتواند به لحاظ اقتصادی از حضور مهاجران بهترین بهره را ببرد، باید تعداد مهاجران خود را از سالانه ۲۵۰ هزار نفر به سالانه ۳۵۰ هزار نفر افزایش دهد.
بر اساس تحقیقاتی که آقای فنگ انجام داده و نتایج آن هفته گذشته در کنفرانس National Metropolisدر شهر ونکوور منتشر شد، افزایش ۱۰۰ هزار نفری تعداد مهاجران برای کانادا می‌تواند سبب افزایش تولید ناخالص ملی شود، میزان سرمایه‌گذاری در بخش مسکن را تقویت نماید و البته بر میزان بیکاری موجود هم نخواهد افزود.
این استاد دانشگاه یورک مسئول انجام این تحقیق با عنوان The Metropolis Projectبوده است. او مدعی است که تحقیقات او برای دوره زمانی ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۱، نشان می‌دهند که افزودن یک میلیون مهاجر به جمعیت کانادا، که معادل سالانه ۱۰۰ هزار مهاجر بیشتر برای این کشور خواهد بود، سبب افزایش تولید خواهد شد و به دولت کمک خواهد نمود تا به تعادل بودجه دست یابد.
توصیه‌های آقای فنگ با برداشت‌های بسیاری از کاناداییان در این دو زمینه کاملا متفاوت است. در شهرهای بزرگی چون ونکوور، بسیاری معتقدند که بالا رفتن مدام قیمت مسکن به دلیل جریان مهاجرانی است که در حال سرازیر شدن به این شهرها هستند و پایین ماندن دستمزدها نیز یکی دیگر از تبعات حضور پرشمار مهاجران است.
لازم به توضیح است که کشور کانادا در میان کشورهای بزرگ، از بالاترین نرخ سرانه مهاجر برخوردار است.
البته مطلب تازه‌ای که اخیرا در مورد یافته‌های آقای فنگ منتشر شده، تصدیق می‌کند که در این تحقیقات نتایج بیشتر بر مبنای روشی استخراج شده‌اند که در آن وی و همکارانش به تاثیر متقابل عواملی چون نرخ بهره، دستمزدها، تورم، سیاست‌های اقتصادی و پولی و استانداردهای زندگی کاملا توجه داشته‌اند.
در این مطلب اخیر آمده است: «برای مطالعه تاثیر تعداد بالای مهاجران بر اقتصاد کانادا، محققان عوامل زیادی را در نظر گرفته‌اند که این عوامل عبارتند از: میزان مشارکت مهاجران در نیروی کار، هزینه‌های مرتبطی که در زمینه خدمات دولتی و زیرساخت‌ها صرف می‌شود، سرمایه‌هایی که مهاجران با خود به کشور می‌آورند و تفاوت‌های موجود میان بازار کار مهاجران و نیروهای کار متولد کانادا.»
پروفسور فنگ که استاد مدیریت منابع انسانی در دانشکده Liberal Arts & Professional Studiesدانشگاه یورک است، به همراه پروفسور مارلی گاندرسن، از استادان مرکز ارتباطات صنعتی و منابع انسانی از دانشگاه تورنتو و پروفسور پیتر دانگن، مدیر برنامه‌های تحلیل اقتصادی و سیاست‌ها از دانشگاه تورنتو، شبیه‌سازی‌های زیادی در زمینه اقتصاد خرد انجام داده‌اند.
گزارش آقای فنگ که بیشتر بر اقتصاد مهاجران متمرکز است و نه بر عوامل دیگر فرهنگی و محیطی، بیان می‌کند که چنانچه هر ساله ۱۰۰ هزار نفر بر تعداد مهاجران افزوده شود، نتایج زیر به دست خواهد آمد:
طی ۱۰ سال یعنی تا سال ۲۰۲۱، میزان GDPبه اندازه ۲.۳ درصد افزایش خواهد یافت؛
باعث افزایش ۲.۶ درصدی جمعیت خواهد شد و به تبع آن تقاضا برای کالاها و خدمات نیز بالا خواهد رفت (بویژه در بخش مسکن)؛
سبب افزودن ۱۴ میلیارد دلار به موجودی خزانه دولت خواهد شد زیرا مالیاتی که این تعداد از مهاجران خواهند پرداخت از هزینه های دولت فراتر خواهد رفت.
این تحقیق که با هزینه شورای تحقیقی به نام Social Sciences & Humanities Research Council of Canadaو نیز به همراهی The Metropolis Projectانجام شده، به «سیاست‌گذاران در کلیه سطوح دولت درباره هزینه ها و فواید تعداد بالاتر مهاجران اطلاعاتیارائه می‌کند تا آنها بهتر بتوانند در این زمینه تصمیم‌گیری نمایند.»
برای مشاهده اصل مطلب اینجا کلیک کنید.
ثبت دیدگاه