تاکنون در این سایت بارها به موضوع بیبی‌بومرها و تاثیر کهنسالگی آنها بر بازار کار دهه آتی کانادا اشاره کرده‌ایم. این مقاله ابعاد دیگری از این بحث مهم را بررسی می‌کند.
با فرا رسیدن سال ۲۰۱۰ و رسیدن نسل Baby Boomerها به سن بازنشستگی، کانادا نیز مانند بسیاری دیگر از کشورهای غربی با مشکل نرخ رشد جمعیت روبه رو شده و از نظر بافت جمعیتی برای اداره اقتصاد خود با معضل یافتن نیروی کار دست به گریبان خواهد بود.
شروع دهه جدید به این معنا است که آنان که در سال‌های ۱۹۴۵ یا ۱۹۴۶(همان سال‌هایی که به دلیل پایان جنگ جهانی دوم و افزایش چشمگیر زاد و ولد در میان کشورهای بازمانده از جنگ به سال‌های Baby Boomer معروف شده) به دنیا آمده‌اند، به سن ۶۵ سالگی می‌رسند و به دلیل رسیدن به سن بازنشستگی از بازار کار کناره می‌گیرند. باقی این عده نیز که در ابتدای دهه ۶۰ میلادی به دنیا آمده‌اند، تا سال ۲۰۲۰ در سنین ۵۵ تا ۶۰ سالگی خواهند بود.
طبق برآورد مؤسسه Urban Future با شروع سال جدید هر سال ۴۲۵ هزار نفر بازنشسته خواهند شد. البته بازنشستگی baby boomerها می‌تواند فقط به معنای انفصال آنها از مشاغل تمام‌قت باشد زیرا بر اساس گزارش‌های به دست آمده بسیاری از آنها قصد دارند به دنبال علائقشان بروند یا بیزینسی را در خانه آغاز کنند به‌ویژه بیزینس‌هایی که از طریق اینترنت قابل اداره است چرا که بسیاری از این افراد در حال حاضر با تکنولوژی‌های رایج آشنایی دارند.
به گفته مدیر بخش استراتژی‌هایی برای بازنشستگی گروه مالی BMO، گرچه این افراد در فکر پول‌سازی‌های کلان نیستند اما به دلیل خلاصی از کارهای اجباری هر روزه‌اشان، امکان بروز خلاقیت و پرداختن به فعالیت‌های دلخواهشان از جمله فعالیت‌های هنری برایشان فراهم می‌شود. به نظر او دیگر زمان آن رسیده که واژه بازنشستگی «بازنشسته» شود. در بررسی انجام شده توسط این بخش این نتیجه به دست آمده که با توجه به رکود سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹، بسیاری از Baby Boomerها تصمیم گرفته‌اند زمان بازنشستگی خود را چند سال به تعویق بیندازند یا حتی بعد از بازنشستگی دوباره به سر کار برگردند. در نظرسنجی‌ای که سه سال پیش انجام داده بودند اغلب پرسش‌شونده‌ها تصمیم داشتند به نوعی به کار برگردند تا «از نظر ذهنی فعال باشند»، «با مردم در تماس باشند» و در این بین «پول» به عنوان سومین دلیل مطرح می‌شد اما این پاسخ‌ها در سال ۲۰۰۹ تغییر کرد و بیش از هشتاد درصد پاسخ‌دهندگان «کسب پول» را اولین دلیل برای بازگشت به کار می‌دانستند.
بر اساس تحقیقات مؤسسه Urban Future در سال ۲۰۱۳ برای نخستین بار در تاریخ کانادا تعداد افراد بالاتر از ۶۰ سال از تعداد افراد زیر ۲۰ سال بیشتر می‌شود. به گفته این گزارش این به این معنا خواهد بود که تقاضا برای لوازم و خدمات مورد نیاز افراد زیر بیست سال حدود ۸ درصد کمتر خواهد شد در حالی‌که تقاضا برای لوازم و خدمات مربوط به کانادایی‌های بالاتر از ۶۵ سال ۱۰۱ درصد افزایش خواهد یافت.
همچنین در این گزارش آمده است: «با توجه به رقابت جهانی برای جذب مهاجران، و با وجود این‌که کشورهای اروپایی با شدت هرچه تمام به ورود نیروهای مهاجر برای بازار کار خود مشغول هستند، این احتمال وجود دارد که کانادا نتواند کمبود نیروی کار در بازار کار خود را از طریقی چون کم کردن حجم بیکاری، افزایش میزان مشارکت و پذیرش مهاجر در کشور حل کند. به علاوه کانادا باید در فکر یافتن راهی باشد که از طریق آن بتواند در آینده بهره‌وری بازار کار موجود را افزایش دهد.»
در بخش دیگری از این گزارش می‌خوانیم: «دست یافتن به بخشی از این بهره‌وری تدریجی خواهد بود زیرا برای این منظور باید ابتدا به تجهیز قوای نیروی کار(هم فیزیکی و هم تکنولوژیکی) اقدام کنیم تا آنان بتوانند این توانایی‌ها را در جهت افزایش محصول و خدمات به کار گیرند. بخش دیگری از این بهره‌وری نیز چالش‌ها و مشکلاتی را به دنبال خواهد داشت برای مثال در برخی زمینه‌ها لازم خواهد بود تا به جای نیروی کار از تکنولوژی استفاده کنیم. برای مقابله با کاهش بهره‌وری که در نتیجه کمبود نیروی کار به وجود می‌آید، چاره‌ای جز این نیست که موافقت‌های بنیادین و تازه‌ای صورت گیرد.»
ثبت دیدگاه