بر اساس نتایج تحقیقاتی که جدیدا یک سازمان غیر انتفاعی پزشکی با عنوان Canadian Institute for Health Information یا CIHI انجام داده است، کسانی که در محله‌های کم‌درآمد زندگی می‌کنند بیشتر احتمال مواجه شدن با عارضه حمله قلبی دارند اما پس از مراجعه به بیمارستان، از نظر کیفیت و سطح خدماتی که به انها ارائه می‌شود تفاوتی میان آنها و ساکنان مراکز پردرآمدتر وجود ندارد.
اما سخنگوی «بنیاد قلب و حمله قلبی» معتقد است نباید به شرایط مناسب بیمارستانی برای بیماران قلبی دل خوش کرد و باید در پی جلوگیری از بروز این عارضه بود. صرف اینکه شرایط در محیط‌های درمانی عادلانه است و افراد به خدمات درمانی برابر دسترسی دارند نشانه این نیست که به بهداشت مناسب هم دسترسی برابر و عادلانه دارند.
در فاصله سال‌های ۲۰۰۸-۲۰۰۹ حدود ۶۷ هزار کانادایی به دلیل بروز عارضه قلبی در بیمارستان بستری شده‌اند که مقایسه نتایج ۵ سطوح درآمدی نواحی مختلف نشان می‌دهد احتمال بروز حمله قلبی در افراد ساکن محلات کم‌درآمد ۳۷ درصد بیش از محلات پردرآمد است.
همچنین نتایج این تحقیق نشان می‌دهد احتمال مرگ در بین این افراد در ۳۰ روز اول پس از بستری شدن برای تمام طبقات درآمدی وضعیت ثابتی دارد و متوسط ۸.۳ درصد است که معنای آن برخورداری از خدمات و مراقبت‌های عادلانه و برابر برای تمامی این گروه‌های متفاوت درآمدی است. البته بخش دیگری از این تحقیقات بر این نکته اذعان دارد که احتمال اینکه افراد ساکن مناطق پردرآمد یکی از روش‌های درمانی نظیر آنژیوپلاستی یا بای‌پس را دریافت کنند ۷ درصد بیش از ساکنان مناطق فقیرنشین بوده است.
نکته جالب دیگری که در نتایج این تحقیقات مشهود است رابطه بین احتمال وقوع حمله قلبی و استان محل زندگی بیماران است. این تحقیق این رابطه را معنادار یافته است. بر این اساس، بالاترین میزان مربوط به ساکنان استان نیوفاندلند و لابرادور با ۳۴۷ مورد حمله قلبی در ۱۰۰ هزار نفر است در حالیکه در بریتیش‌کلمبیا این عدد ۱۶۹ مورد در ۱۰۰ هزار نفر است که پایین‌ترین میزان در کانادا است. متخصصان دلیل این امر را برنامه‌های ویژه این استان برای پیش‌گیری از وقوع این اتفاق است که با موفقیت نتیجه داده است. در واقع، این فقط تاثیر درآمد نیست که منجر به کاهش احتمال بروز عارضه مذکور است بلکه اجرای برنامه‌های ویژه که در مناطق پردرآمد بهتر نتیجه داده عامل اصلی بوده است.
در واقع، ساکنان مناطق کم درآمد به دلیل شرایط تغذیه نامناسب‌تر (مصرف مواد خوراکی با ارزش غذایی پایین) و تحرک کمتر بیشتر در معرض این مشکلات هستند. همچنین این تحقیق چنین تخمین می‌زند که اگر برنامه‌های اصلاحی به گونه‌ای اعمال شوند که با تغییر در عادات غذایی و حرکتی در میان مناطق کم‌درآمد، درصد بروز عارضه‌های قلبی این گروه با گروه افراد پردرآمد یکسان شود، سالانه بیش از ۱۰۰ میلیون دلار در هزینه‌های بیمارستانی (منهای دستمزد تیم پزشکی) صرفه‌جویی در سیستم بهداشت و درمان کانادا اتفاق خواهد افتاد.
اصل خبر را اینجا ببینید
ثبت دیدگاه