خویش‌فرمایی به دلایل متعدد اقتصادی و اجتماعی همواره مورد تایید و پشتیبانی دولت‌های فدرال و استانی در کانادا قرار گرفته است و بررسی آماری این پدیده اشتغالی- سرمایه‌گذاری نشان می‌دهد که روند شکل‌گیری آن در دهه‌های گذشته رو به گسترش بوده است. در اینجا به این نکته می‌پردازیم که چرا در زمان وقوع بحران‌های اقتصادی فرصت‌های خوبی برای گسترش این مشاغل پدید می‌آیند.
چرا این شرایط خاص اقتصادی برای خویش‌فرمایی مناسب است؟
بنا بر گزارش مرکز آمار کانادا، در سال ۲۰۰۸ حدود ۲.۶ میلیون کانادایی برای خودشان کار می‌کردند. در عین حال فقط در ماه جون (ژوئن) برآورد می‌شود که ۳۷ هزار نفر بر این تعداد افزوده شده باشد و یا به عبارت دیگر به طور متوسط روزانه بیش از ۱۲۳۰ نفر به گروه خوداشتغالان یا خویش‌فرمایان افزوده شده‌اند که خود نشان از اهمیت بحث است.
علت این امر چیست؟ باید دو فاکتور را در کنار هم قرار داد: ۱- مجموعه شرایط محرک درونی که در این زمان تقویت می‌شود مثل بیکاری اجباری ۲- مجموعه سیاست‌های حمایتی دولتی در حوزه آموزش، کمک‌های مالی و بخشودگی‌های مالیاتی که چنین اقدامی را اقتصادی می‌کند.
خویش فرمایان چه کسانی هستند؟
عمده این افراد کسانی هستند که پس از چند سال اشتغال در بخش‌های دولتی، عمومی یا خصوصی و کسب تجربه کافی و برقراری ارتباطات شغلی موثر تصمیم می‌گیرند با مدیریت بیزینس خویش درآمد بیشتری کسب کنند و مالیات کمتری بپردازند و به علاوه از انواع امکانات مالی و اعتباری تحت حمایت دولت در جهت افزایش سرمایه و سود خود بهره گیرند.
برخی دیگر کسانی هستند که با ورود به دوران بازنشستگی، از آنجا که هنوز در خود علاقه و انرژی کار کردن را می‌یابند و برای اجتناب از کسالت این دوران در کنار دریافت حقوق بازنشستگی به راه اندازی یک فعالیت متناسب با تجارب و توانایی‌های خود اقدام می‌کنند.
مهاجرین جدیدی که سرمایه کافی دارند بخشی دیگر از این گروه هستند که عمدتاً در حوزه خرید امتیاز فرنچایز فعالیت می‌کنند. البته در این مورد باید دقت زیادی نشان دهند.
بخش دیگر کسانی هستند که از کار برکنار شده‌اند و به دلیل سال‌ها وسوسه راه اندازی کار شخصی، از این توفیق اجباری بهره می‌برند مخصوصاً اگر زمان استفاده از حقوق دوره بیکاری هم به پایان خود نزدیک شده باشد. حسن این دوران این است که این افراد فرصت دارند با شرکت در کارگاه‌های آموزشی متنوع، اطلاعات خود را از جزییات مربوط به این مباحث افزایش دهند و در عین حال از خدمات ویژه‌ای که دولت‌های استانی برای راه اندازی بیزینس جدید در اختیار افراد قرار می‌دهند بهره ببرند.
خویش فرما باید دارای انگیزه قوی برای مواجهه با مخاطرات احتمالی آینده، آشنایی کافی با حوزه کاری خود و دسترسی به منابع مالی و انسانی کافی برای راه‌اندازی یک بیزینس جدید باشد. چنین فردی همچنین نیازمند مطالعه و بررسی ابعاد مختلف خویش‌فرمایی در حوزه تخصصی خود است مثلاً پاسخ به این سوالات:
- مشتریان بالقوه من چه کسانی هستند؟
- رقیبان هم ردیف من در بازار چه کسانی هستند؟
- من چه نقاط قوت و چه ضعف‌هایی نسبت به رقیبانم دارم؟
- من چگونه می‌توانم در میان مشتریان بالقوه‌ام جلب اعتماد کنم؟
- آیا برای انجام کار در این فیلد خاص نیاز به کسب مجوزهای خاصی است؟ از کدام ارگان‌ها یا تشکل‌ها؟
- آیا من نیازمند به مشارکت با فرد یا افراد دیگر در راه‌اندازی این بیزینس هستم یا می‌توانم همه کارهایش را خودم مدیریت کنم؟
- از چه مراکز مالی، چگونه خدماتی را می‌توان دریافت کرد؟ آیا کمک‌های خاص دولتی در این حوزه خاص وجود دارد؟ شرایط آن چیست؟
- آیا نکات حقوقی خاصی در ارتباط با این شغل و حوزه کاری خاص وجود دارد؟
- آیا من نیازمند به استخدام فرد یا افرادی هستم؟ اگر آری، چه نکات حقوقی و قانونی را باید مراعات کنم؟
این فهرست در همینجا پایان نمی‌پذیرد اما نشان می‌دهد که یک خویش‌فرما باید در جستجوی یافتن پاسخ برای چگونه پرسش‌هایی باشد.
آیا خویش‌فرمایی برای مهاجران مناسب است؟
قطعاً برای برخی آری و برای بسیاری نه! پیش از هر چیز یک خویش‌فرما باید شرایط بازار را به خوبی بشناسد، دارای ارتباطات قوی با تامین کنندگان قطعات و خدمات باشد و همچنین مشتریان دست به نقدی داشته باشد که بتواند بر روی گرفتن پیشنهادات اولیه روی آنها حساب کند. این به سادگی فراهم نمی‌شود و به چندین سال کار مستمر و موفق در یک فیلد کاری و ساختن حسن شهرت نیازمند است.
راه اندازی بیزینس شخصی و خویش‌فرمایی را شخصاً در یک سال اول ورود به کانادا به صلاح نمی‌دانم (مگر برای کسانیکه ویزای آنها این کار را الزام آور کرده و آن هم با رعایت نکات خاصی). اصولاً رعایت یک فاصله حداقل سه ساله برای این کار برای تازه واردان ضروری به نظر می‌رسد؛ هرچند کسانی که در اندیشه راه اندازی یک فرنچایز باشند شاید زمانی کوتاه تر هم معقول باشد اما با رعایت دقیق نکاتی که برای این کار لازم است از جمله آموختن تمام ظرایف کار و مسائل پنهان مدیریت چنین مکان‌هایی که در یک فرآیند عملی، مشاوره ای و مطالعاتی به دست می‌آید.
در مورد قابلیت روانی و ذهنی خویش‌فرمایی آزمون‌هایی وجود دارد که فرد با انجام آنها می‌تواند شرایط خود را در این حوزه ارزیابی کند.
ما در آینده به تفصیل به این مباحث در قالب مقالات یا کارگاه‌های آموزشی کنپارس خواهیم پرداخت.
ثبت دیدگاه