در حالیکه رفته رفته بانک مرکزی کانادا خود را برای اعلام رسمی خروج کانادا از شرایط رکود آماده می‌کند این سوال در رسانه‌های کانادایی مطرح شده که کدام دولت استانی زودتر نویدگر خروج از بحرانی‌ترین رکود دهه‌های اخیر خواهد بود.
هرچند که تمامی بخش‌های یک کشور به یکدیگر وابسته هستند اما ساختار غیرمتمرکز و وجود دولت‌های استانی در کانادا که بخش عظیمی از مدیریت منابع و اقتصاد استان به تصمیمات و چگونگی مدیریت آنها وابسته است این امکان را فراهم آورده تا برای هر استان شمای اجتماعی-اقتصادی مستقلی ترسیم شود. حال با ورود به نیمه دوم سال و در حالیکه همه منتظرند تا بر اساس آخرین پیش‌بینی‌ها، کانادا اولین کشور از گروه ۸ باشد که از شرایط رکود خارج می‌شود، سوال اینجاست که کدام استان می‌تواند این خبر را زودتر اعلام کند؟
بنا بر دلایل متعدد به نظر می‌رسد آلبرتا بهترین کاندیدا برای این امر باشد. تا همینجا هم بار اصلی فشار اقتصادی کانادا در این دوره بر روی دوش این استان بوده است. از میان استان‌های ثروتمندتر کانادا، انتاریو که تا قبل از این رکود بی‌سابقه، ثروتمندترین استان کشور بود امروز با سختی‌های زیادی دست و پنجه نرم می‌کند. علاوه بر آسیب دیدن بخش صنایع این استان با محوریت صنایع خودروسازی که به تبع آن سایر صنایع جنبی هم به طور مستقیم یا غیرمستقیم تحت تاثیر قرار گرفتند، بزرگترین معضل این استان نرخ بالای بیکاری و مقابله با تبعات اقتصادی و اجتماعی آن است که نهایتاً به تصویب یک بودجه خاص در سال ۲۰۰۹ برای این استان منجر شد که بخش عمده‌ای از آن در سال ۲۰۱۰ به بعد اجرایی می‌شود و ما به زودی به آن خواهیم پرداخت.
استان‌های کبک و بریتیش کلمبیا هم که عمدتاً تنها بار خود را می‌کشند هرچند وضعیتی بهتر از انتاریو دارند اما زیر بار فشارهای دوران رکود کمر خم کرده‌اند. در واقع این آلبرتا است که هنوز نرخ بیکاری آن فاصله خوبی با متوسط کشور دارد و صنایع نفت و گاز که هر چند به رونق دو سال گذشته نیستند اما کماکان چرخشان می‌چرخد، ثبات نسبی در اقتصاد استان را نوید می‌دهند. البته آبرتا هم بدون قربانی نبوده و روند laid-off شدن به کارگران و کارمندان شرکت‌های این استان هم رسیده اما این روند در مجموع به گونه‌ای نبوده که آژیر خطر را به صدا درآورد.
در این هفته مطبوعات استان نوشتند که رفته رفته فعالیت‌های ساخت و ساز استان رونق قابل توجهی می‌گیرند و خرید و فروش مسکن دوباره روند صعودی گرفته و نرخ‌ها که از ژانویه امسال تاکنون نزولی بودند، مسیر رو به بالا را دوباره یافته‌اند. وضع استان از نظر نرخ مهاجر هم یکی از بهترین وضعیت‌های خود را در چند سال اخیر تجربه کرده و درحالیکه نرخ متوسط اشتغال در سال ۲۰۰۹ کمترین میزان در ۱۷ سال اخیر بوده، بر اساس آمار ۶ ماهه اول، پیش‌بینی می‌شود ۳۸ هزار نفر در سال ۲۰۰۹ و در ادامه ۴۶ هزار نفر در سال ۲۰۱۰ به این استان مهاجرت کنند. بخشی از این مهاجرت از خارج از کانادا و بخشی دیگر از استان‌هایی چون انتاریو خواهد بود که بیکار شدگان آن تصمیم گرفته‌اند با مهاجرت به غرب بخت خود را بیشتر بیازمایند.
معنای این سخن‌ها سرمایه‌گذاری بیشتر در استان و رونق کسب و کار است چرا که از هم اکنون بخشی از رونق گرفتن ساخت و سازهای جدید به امید جذب این مهاجرین در حال انجام است. البته این موج مهاجرتی با خودش تورم بالاتر و رقابت شغلی شدیدتر را هم به دنبال خواهد داشت. همچنین باید شاهد رشد قابل توجه بخش خدمات و مشاغل مرتبط با آن به منظور سرویس‌دهی به این افزایش جمعیت باشیم و همچنین بخش‌های آموزشی خصوصاً در تحصیلات تکمیلی و continuous education رونق خوبی را شاهد خواهند بود.
اگر این روند ادامه یابد، بعید نخواهد بود که انتاریو شهرت و مقام غیرقابل دسترسی"محبوب‌ترین استان برای مهاجرین"را پس از سال‌ها از دست بدهد و این جایگاه به استانی که همواره در مدیریت سفیدهای محافظه‌کاری که دل خوشی از مهاجران نداشته‌اند قرار بگیرد. باید مدتی منتظر نشست و دید آیا خورشید آلبرتا از پشت کوه‌های سلسله جبال راکی طلوعی چشم‌گیر خواهد داشت یا نه؟
برای مهاجرت به کانادا با ما تماس بگیرید
ثبت دیدگاه