یکی از دغدغه های همه مهاجران، مسئله دانستن زبان و برقراری ارتباط در کشور جدید است. اگرچه زبان های رسمی کانادا، انگلیسی و فرانسه هستند، مردم کانادا به زبان های مختلفی صحبت می کنند. از جمله زبان های معروف کانادا می توان به زبان چینی، هندی (پنجابی)، اسپانیایی، ایتالیایی، هلندی، اکراینی، عربی، آلمانی، فیلیپینی، ویتنامی، پرتغالی، اردو، لهستانی و فارسی، روسی و …اشاره کرد.
در کانادا فراگیری زبان رسمی این کشور، انگلیسی یا فرانسه بسیار حائز اهمیت است چرا که انجام امور بانکی، کاریابی، مسائل پزشکی و اورژانس، تصادفات رانندگی، گرفتن گواهینامه، تحصیلات در هر مقطعی، خریدهای روزانه، اجاره منزل و همه امور مربوط به اسکان و … به این دو زبان انجام می شود.
اما کودکان فراتر از مسئله زبان، نوعی دیگری با یکدیگر ارتباط بر قرار می کنند و اگر نگران این موضوع هستید که فرزندان شما در جامعه کانادایی مشکل برقراری ارتباط خواهند داشت، مقاله زیر را که هفته گذشته سی بی سی منتشر کرد، بخوانید تا با حقیقت دنیای کودکان در کانادا بیشتر آشنا شوید.
در یک مهد کودک کانادایی بچه ها معمولا به 2 تا 5 زبان صحبت می کنند، اما جالب اینجاست که حتی اگر زبان یکدیگر را متوجه نشوند و هر یک به زبانی متفاوت سخن بگویند، بازهم می توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
نادا خالد، اهل سودان است و مدیا فلاح اهل عراق، هر یک از دو کشور مختلف به کانادا آمده اند و زبان مادری آنها نیز با یکدیگر فرق دارد. اکثر کودکانی که در رده سنی 18 ماه تا 12 سال هستند، پس از اینکه خانواده هایشان پناهندگان انگلیس بوده اند، به اینجا آمده اند.
دوستی، محدود به زبان نمی شود
جامعه ای که کودکان با ملیت های مختلف وارد آن می شوند، فضایی کاملا رنگارنگ و چند فرهنگی است، محیط مهد کودک ها و مدارس طوری طراحی و تزیین می شوند که تاکید بر چند فرهنگی و چند زبانه گی افراد دارند و کودکان در این محیط ها احساس غریبه بودن ندارند و به سرعت وفق می گیرند.
در دنیای کودکان که هر لحظه تغییری در حال اتفاق است، این تغییر امری کاملا طبیعی و عادی است.
به گفته مسئول برنامه مراقبت از کودکان مهاجر این مرکز کانادایی، کودکان برای برقرار کردن ارتباط با یکدیگر نیازی به زبان مشترک ندارند و تنها مشکلی که از زمان شروع این برنامه از سال 2016 تاکنون مشاهده کرده است، این است که تفاوت میان کودکان باعث شکل گیری روابط پایدارتر و وابسته تر شده است.
او می گوید: «گاهی اوقات بین این دسته از کودکان دوستی های بسیار پایدار و صمیمی شکل می گیرد؛ بدین صورت که در ابتدا همه به کودک تازه وارد که زبانی متفاوت، رنگ پوست متفاوت، رفتار متفاوت دارد و فقط به بقیه نگاه می کند، طور عجیبی می نگرند اما چند روز بیشتر طول نمی کشد که سایر کودکان شیفته همین تفاوت های او می شوند و می خواهند که دنیای یکدیگر را کشف کنند.»
خیلی طول نمی کشد که مکالماتی نظیر “آهان تو 5 ساله هستی؟ من هم 5 ساله هستم، تو بازی کردن با عروسک را دوست داری؟ من هم عروسک بازی را دوست دارم.”، بین آنها شکل می گیرد و هر دو کودک به یکباره احساس می کنند که علیرغم همه تفاوت ها، شباهت های زیادی با یکدیگر دارند. به محض اینکه این دوستی شروع به شکل گیری می شود، هر دو کودک با یکدیگر تبادل فرهنگی می کنند، شعرها، آهنگ ها و بازی های کشورهای خود را با یکدیگر به اشتراک می گذارند و رفته رفته صمیمیت آنها بیشتر می شود.
نادا 11 یازده ساله و اهل سودان است که به زبان عربی حرف می زند، مدیا 7 ساله و اهل عراق است و به زبان کردی صحبت می کند. چند روز بیشتر از آشنایی آنها نگذشته است که آنها بر سر یک میز نشسته اند و با یکدیگر نقاشی می کشند و شعر می خوانند.
این دو کودک با ایما و اشاره و استفاده از فلش کارت با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند و وقتی مترجم از آنها می پرسد که چه بازی را دوست دارند که انجام دهند؟ در جواب می خندند و می گویند هر نوع بازی خوب است.
تجربه نشان داده است که انطباق پذیری کودکان در جامعه کانادایی به قدری به سرعت انجام می شود که حتی به ماندگار شدن والدین و بهبود شرایط آنها در جامعه کانادایی کمک می کند.
دو کودک دیگر که یکی اهل سوریه و دیگری اهل کنیا بود، پس از اینکه با یکدیگر ارتباط برقرار کردند، پس از گذشت یک هفته کودک سوری از مربی خود خواست تا با دوست جدیدش به گوشه ای برود تا بتواند حجاب از سر بردارد و موهایش را به دوستش نشان بدهد چرا که این مسئله خیلی برایش مهم است و می خواهد با دوستش به اشتراک بگذارد.
مسئول برنامه مراقبت از کودکان مهاجر این مرکز کانادایی در پایان این مصاحبه به نکته ای بسیار ارزنده اشاره می کند و آن این است که : مهم نیست که اهل کدام کشور هستیم و از کجا به کانادا آمده ایم، مهم این است که همه ما انسان هستیم.
ثبت دیدگاه