ماهنامه MoneySence /برگردان: نادیا غیوری
بدهی یک مسئله رایج در زندگی امروز ماست. ما تقریبا همه خریدهای مهم زندگی (خانه، ماشین، مبلمان…) و بخش عمده‌ای از مایحتاج روزمره را با نوعی قرض و بدهی تهیه می‌کنم. سوال اینجاست که ایا همه این بدهی‌ها خوب است؟ یا همه آنها بد است؟ چگونه بدهی خوب را از بد تشخیص دهیم و چگونه خود را از شر بدهی بد خلاص کنیم. حداقل چهار درس کلیدی در این زمینه وجود دارد که اولین درس را اینجا می‌بینید.
درس اول: بدهی خود را بدهیم یا برای آینده پس‌انداز کنیم؟
یکی از اولین سوالاتی که معمولا افراد با آن مواجهند این است که با پولی که به دست می‌آورند بدهی‌های خود را بدهند یا برای دوران بازنشستگی پس‌انداز کنند؟ آنها از کودکی این را شنیده‌اند که اگر هر ماه پول کمی پس‌انداز کنی، کار درستی کرده‌ای. اما آیا حتی زمانی که دچار معضل بدهی هم هستند، باز هم پس‌انداز کردن کار عاقلانه‌ای است؟
یک حساب ساده معمولا به راحتی نشان می‌دهد که در اغلب موارد بهتر است که اول از شر بدهی خود خلاص شوید. همه موضوع به این برمی‌گردد که شما در کدام مسیر از پولتان بیشترین استفاده را ببرید. مثلا اگر بهره حسابی که در آن پولتان را پس‌انداز می‌کنید فقط ۱ درصد است و شما به کارت اعتباری‌ای بدهکار هستید که از شما بابت این بدهی بهره ۱۸ درصد یا حتی بیشتر می‌گیرد، خیلی واضح است که باید پولتان را صرف بازپرداخت هرچه سریع‌تر آن بدهی کنید.
آقای جیسن هیت، برنامه‌ریز مالی یک شرکت خدمات مالی از شهر مارکهام استان انتاریو، معتقد است که در اغلب موارد بهتر این است که با پولی که دارید بدهی وام مسکن یا بدهی‌های شخصی از جمله وام خودرو یا بدهی به کارت اعتباری را بدهید تا این‌که بخواهید آن را با خرید سهام یا اوراق قرضه سرمایه‌گذاری کنید.او به این نکته اشاره می‌کند که به بهره حاصل از این نوع سرمایه‌گذاری‌ها هم مالیات تعلق می‌گیرد مگر در یک صورت و آن هم این که سرمایه‌گذاری مذکور در یک حساب معاف از مالیات انجام گرفته باشد. میزان این مالیات معمولا تعادل را به نفع پرداخت بدهی شما به هم می‌زند. او می‌گوید: «اگر بدهی‌ای دارید که باید برای آن ۵ درصد بهره بدهید، برای این که سرمایه‌گذاری کردن شما آن هم به جای پرداخت بدهی‌اتان عاقلانه باشد، باید سود حاصل از این سرمایه‌گذاری- آن هم قبل از پرداخت مالیات- ۷ یا ۸ درصد باشد که معمولا کسب این سود کار ساده‌ای نیست. حقیقت این است که پرداخت بدهی در حقیقت بهترین شکل پس‌انداز کردن برای شماست و هر بار که پرداخت بدهی‌ها اولویت شما بشود، به همین نتیجه می‌رسید.»
اما در صورتی که ندانید کدام کار بهتر است یعنی این‌که برای دوران بازنشستگی خود در یک حساب RRSP پس‌انداز کنید، یا بدهی‌اتان را بدهید و یا هر دو کار را با هم انجام دهید، آن وقت است که پاسخ درست به این پرسش خیلی هم سرراست و ساده نیست.
در این صورت خیلی از مشاوران به شما می‌گویند که هر سال بدون وقفه حداکثر میزان مجاز را در حساب RRSP پس‌انداز کنید. استدلال آنها این است که اگر پس‌انداز کردن در این حساب را تا زمان خلاصی کامل از بدهی عقب بیندازید، ممکن است دیگر هیچ‌وقت نتوانید این کار را شروع کنید. علاوه بر این هرچه زودتر این کار را شروع کنید، مبلغ پس‌انداز شما زمان بیشتری برای ترکیب یا compound خواهد داشت. این نگاه از چند نظر قابل توجه است به‌ویژه زمانی که کارفرمایتان، درست به همان اندازه‌ای که شما هر ماه برای این منظور هزینه می‌کنید از طریق بیمه بازنشستگی شرکت، با شما مشارکت می‌کند. یکی دیگر از مزایای این روش در صورتی بروز می‌کند که شما در آن گروه درآمدی قرار داشته باشید که بیشترین مالیات به آنها تعلق می‌گیرد.
با این حال برخی هم هستند که فکر می‌کنند اگر فرد در هر مقطع زمانی یک هدف مالی مشخص داشته باشد، بهتر می‌تواند به آن دست یابد. در اغلب موارد مقدار پول موجود آن‌قدر نیست که بشود همه کارها را با هم انجام داد. پس عاقلانه است اگر فرد ابتدا بدهی‌های خود- از جمله وام مسکنش- را بپردازد. وقتی همه این بدهی‌ها پرداخت شد، حالا دیگر می‌توانید همه پول خود را در یک حساب RRSP پس‌انداز کنید و از معافیت مالیاتی بیشتری برخوردار شوید زیرا حالا دیگر در یک گروه درآمدی با مالیات بالاتر قرار گرفته‌اید. خواهید دید که با این روش میزان پس‌انداز شما برای دوران بازنشستگی خیلی سریع‌تر رشد خواهد کرد.
البته برای موثر بودن این استراتژی شما باید از صمیم قلب بخواهید که بدون بدهی زندگی کنید. وقتی وام مسکن و بدهی‌های دیگر خود را پرداخت کردید، باید خود را ملزم کنید که پولتان را برای بازنشستگی پس‌انداز نمایید نه این‌که بخواهید با پول اضافه‌ای که برایتان باقی می‌ماند زندگی راحت‌تر یا مرفه‌تری را در پیش بگیرید. پس اگر مطمئن هستید که می‌توانید این کار را بکنید، بهترین کار این خواهد بود که اول بدهی‌های خود را بازپرداخت کنید.
چند نکته تکمیلی
امتیاز خود را بدانید: وقتی برای دریافت وامی تقاضا می‌دهید، امتیاز اعتباری‌تان به وام‌دهندگان کمک می‌کند تا از میزان ریسک دادن وام به شما مطلع شوند و راحت‌تر در این مورد تصمیم بگیرند. در این مورد امتیاز کامل ۹۰۰ است. حداقل امتیاز برای دریافت وام با کمترین بهره ممکن نیز رقم ۷۵۰ است. اگر از این امتیاز پایین‌تر بیایید، وام‌دهنده میزان بهره وام ارائه شده به شما را افزایش خواهد داد. اگر امتیازتان زیر ۶۵۰ باشد، خیلی از موسسات مالی در همان بدو امر با تقاضای وامتان مخالفت خواهند کرد و یا در قبال پرداخت وام نرخ بهره گزافی از شما درخواست خواهند نمود. اگر دوست دارید امتیاز اعتباری خود را بدانید می‌توانید به این نشانی‌های اینترنتی مراجعه کنید: Equifax Canada (www.Equifax.ca) و TransUnion Canada (www.transunion.ca). دریافت گزارش ابتدایی از این سایت‌ها مجانی است اما اگر گزارشی بخواهید که حاوی جزئیات بیشتری باشد، باید مبلغی در قبال درخواست خود پرداخت کنید.
نکته: توجه داشته باشید که بازپرداخت بدهی وام مسکن با نرخ بهره ۵ درصد برای شما تقریبا برابر است با دریافت بهره ۷ درصدی از سرمایه‌گذاری‌اتان. زیرا فقط اگر موجودی شما در یک حساب RRSP یا TSFA باشد از مالیات معاف است و در غیر این صورت شما باید برای سود حاصل سرمایه‌گذاری خود هم مالیات پرداخت کنید.
ثبت دیدگاه