آنچه که امروز به نام کانادا می شناسیم، به اتفاق یک ژوییه ۱۸۶۷ بر می گردد.
یکم ژوییه روز ملی کانادا؛ سالگرد تصویب قانون بریتانیایی آمریکای شمالی در این تاریخ است. قانونی که به موجب آن، دو مستعمره و یک استان سابق امپراطوری بریتانیا به هم پیوستند و تشکیل کشور مستقلی به نام کانادا را دادند، بنابراین کانادا به صورت یک کنفدراسیون در آمد. این قانون که امروزه آن را به عنوان قانون اساسی ۱۸۶۷ می شناسیم، در آن زمان با نام «مناطق بریتانیایی آمریکای شمالی» شناخته می شد.
تصویب این قانون با به صدا درآمدن ناقوس کلیسای جامع سنت جیمز در تورنتو، آتش بازی و چراغانی، نمایش های نظامی و موسیقی جشن گرفته شد. از آن تاریخ به بعد جشن روز ملی کانادا در همه استان های کانادا به صورت همزمان اول ژوییه برگزار می شود؛ ساکنین مونترال و یا تورنتو که فاصله کمی تا پایتخت کانادا دارند، می توانند این روز را در کنار هزاران کانادایی در پایتخت جشن بگیرند.
این روز در سراسر کانادا تعطیلی عمومی است. اگر روز ۱ ژوئیه شنبه یا یکشنبه باشد، روز دوشنبه تعطیل خواهد بود.
امسال مجلس اونتاریو میزبان برگزاری جشن روز کانادا نخواهد بود، زیرا دولت با محدود کردن شرکت کنندگان، این سنت دیرینه ی چند ده ساله را لغو می کند. لاریسا والر، مدیر اجرایی ارتباطات نخست وزیر داگ فورد گفت که در عوض، دولت تا 80 هزار دلار به بازدید رایگان از جاذبه های گردشگری استان اختصاص می دهد. 500 نفر اول بازدیدکنندگان، می توانند به صورت رایگان از ده مکان بازدید داشته باشند. والر طی یک بیانیه اعلام کرد: « به جای اینکه فقط یک رویداد را در پارک ملکه میزبانی کنیم، امکان بازدید رایگان برای هزاران نفر، در رویدادهای مختلف روز کانادا، در سراسر استان فراهم می کنیم. خانواده های اونتاریو، فارغ از اینکه کجا ساکن هستند، باید بتوانند روز کانادا را همراه با ما جشن بگیرند.»
تاریخچه
این روز در تقویم، در ابتدا یک روز ملی نبود و فرمانروای هر منطقه به سلیقه خود این مناسبت را جشن می گرفت.
حدود ۴۷۰ سال پیش فرانسویان وارد این سرزمین شده و در ایالت فعلی کبک ساکن شدند. مدت ها پس از آن، در سال ۱۷۶۰ انگلیسی ها این سرزمین را فتح کردند و در سه منطقه استان های فعلی انتاریو، نووااسکوشیا، و نیوبرانزویک ساکن شدند. در آن زمان بیش از ۶۰ هزار فرانسوی در ایالت فعلی کبک ساکن بودند. پس از جنگ های ۷ ساله و به دنبال پیروزی امپراتوری بریتانیای کبیر بر فرانسه، مناطق مستعمره نشین کبک و انتاریو، تحت عنوان استان کانادا و در قلمرو امپراتوری بریتانیای کبیر قرار گرفت. استان های کانادا، نووااسکوشیا، و نیو برانزویک در واقع استان های متعلق به بریتانیای کبیر در آمریکای شمالی بودند.
در سال ۱۸۶۷، به همت مردی به نام سر جان مک دانلد (اولین نخست وزیر کانادا) و پس از چند سال رایزنی، پارلمان بریتانیا حکمی را وضع کرده و به تایید ملکه ویکتوریا رسانید. بر این اساس، استان کانادا مجموعه استان های فعلی کبک و انتاریو، نوااسکوشیا و نیوبرانزویک به هم پیوستند تا هسته اصلی کشور کانادا را شکل دهند. در پی این شکل گیری استان کانادا به دو استان کبک و انتاریو تقسیم شد و در مجموع هر چهار استان، کشور کانادا را به وجود آوردند.
نام گذاری
در سال ۱۹۴۶ یکی از اعضای مجلس عوام که از ایالت کبک انتخاب شده بود، لایحه ای را به مجلس ارائه کرد. او در این لایحه پیشنهاد کرده بود نام روز دومینین به «روز کانادا» تغییر پیدا کند. این لایحه پس از تصویب، به مجلس سنا فرستاده شد اما در آنجا با افزودن اصلاحیه ای که توصیه می کرد این روز را National Holiday of Canada بنامند، به مجلس عوام باز پس فرستاده شد. همین رفت و برگشت ها بود که باعث توقف و از بین رفتن این لایحه شد.
در سال ۱۹۵۸ دولت کانادا تصمیم به سازماندهی این روز گرفت و با تخصیص بودجه ۱۴۰۰۰ دلاری به مراسم، اعضای کابینه فدرال را متقاعد کرد در کنار اعضای مجلس که به طور سنتی از شرکت کنندگان مراسم بودند، حضور یابند. از آن زمان بود که جشن های این روز به صورتی رسمی تر برگزار شد. در این روز رژه های دسته جمعی در ساختمان اصلی مجلس برگزار می شد و کانادا شاهد آتش بازی های باشکوه و کنسرت های موسیقی بود. چند سال بعد، گروه های مختلف قومی و نژادی نیز به این مراسم آمدند و دولت با حمایت های مالی مختلف، تلاش کرد این مراسم را در سراسر کشور گسترش دهد.
به تدریج از اوائل دهه ۸۰ برخی از کانادایی ها این روز را «روز کانادا» نامیدند و این نام در میان مردم رواج یافت. شهرت این نام تا جایی پیش رفت که به تدریج سیاستمداران، روزنامه نگاران و نویسندگان در مورد این مسئله اظهار نظرهای مختلفی کردند. استدلال هواداران این تغییر نام، این بود که واژه دومینیون از بقایای زمان مستعمره بودن کاناداست و باعث سوء برداشت خواهد شد. از سوی دیگر برخی معتقد بودند چون امکان ترجمه دقیق این واژه به فرانسه وجود ندارد بهتر است تغییر کند. اما مخالفان این تغییر نام استدلال می کردند که این کار نه تنها نامعقول و بدون توجیه است بلکه پشت کردن به تاریخ و تحریف آن است و بیشتر رنگ و بوی سیاسی دارد.
روز ملی کانادا تصویب شد
سرانجام در ۹ جولای ۱۹۸۲ نام «روز کانادا» با رای ۱۲ نفر از اعضای پارلمان کانادا و در عرض ۵ دقیقه تصویب شد. سرعت در تصویب این قانون سر و صدای زیادی به پا کرد. قانون به سنا فرستاده شد و در آنجا علی رغم مقاومت زیاد نمایندگان، در تاریخ ۲۷ اکتبر ۱۹۸۲ تصویب شد و این روز رسما روز کانادا یا Canada Day نام گرفت.
کارهایی که مردم در این روز انجام می دهند
در این روز، مردم و دولت کانادا، سالگرد شکل گیری این کشور را جشن می گیرند. مهم ترین بخش جشن رسمی روز ملی کانادا در اتاوا، پایتخت این کشور، برگزار می شود. مراسم رسمی با حضور بالاترین مقام کشور (نخست وزیر) و گاهی اوقات ملکه انگلستان، برخی از اعضای هیئت دولت، نمایندگان مجلس فدرال و نمایندگان دیگر کشورها در کانادا، در فضای بیرونی پارلمان کشور که محل رسمی تجمعات گسترده است، برگزار می شود. در این مراسم که رسماً ساعت ۱۲ ظهر آغاز می شود، هزاران کانادایی با لباس هایی به رنگ پرچم کانادا و همچنین سربازان و نظامیان باقی مانده از جنگ هایی که کانادا در آن شرکت داشته، از جمله جنگ جهانی دوم، با لباس های فرم و مدال های خود حضور می یابند. مهم ترین برنامه های این مراسم عبارتند از: نمایش دسته های سواره نظام در لباس تشریفات و سنتی ارتش کانادا در میدان چمن مقابل پارلمان که انبوه جمعیت آن را احاطه کرده است، تجلیل بالاترین مقام کانادا از فداییان کشور با اهدای نمادین گل، تجلیل از نظامیان به جا مانده با اهدای گل و مدال به نمایندگان آنها، شلیک توپ در ساعت ۱۲، مانور جنگنده های ارتش برفراز آسمان و سپس جشن و پایکوبی مردم با اجرای کنسرت با حضور خوانندگان مشهور کانادا.
در این مراسم، پرچم کانادا جایگاه ویژه ای دارد. اکثر مردم پرچم در دست دارند یا لباس و صورت های خود را به رنگ پرچم کانادا در می آورند. کودکان علاوه بر پرچم و رنگ صورت، بادکنک هایی نیز به رنگ پرچم در دست دارند. این مراسم به صورت زنده از شبکه های تلویزیونی و رادیویی کانادا پخش می شود.
علاوه بر جشن دولتی، مردم نیز این روز را تا پاسی از شب جشن می گیرند. هنرمندان کانادایی مانند خوانندگان و هنرمندان و آهنگ سازان در تمامی شهرهای کانادا برنامه های هنری برگزار می کنند و به همراه مردم این روز را جشن می گیرند. در برنامه شب هنگام که از ساعت ۸ شب آغاز می شود، فضای شهر با نورافشانی های زیبا و آتش بازی، برای ساعاتی رنگین می شود. این آتش بازی و نورافشانی در تمام شهرهای کانادا انجام می شود.
مردم کانادا دراین روز در اماکن عمومی مثل پارک ها و میدان های شهر، کنار فامیل و دوستان خود جمع می شوند و با پوشیدن لباس قرمز، به رنگ قسمتی از پرچم این کشور و رنگ کردن صورت و حتی بدن خود به شکل پرچم کشورشان، در جشن روز کانادا شرکت می کنند. این روز در تمام شهرهای کانادا تعطیل رسمی است و دولت کانادا امکانات شهری مانند اتوبوس را از ابتدای روز تا پاسی از شب به صورت رایگان در اختیار مردم قرار می دهد.
در استان کبک، روز اول ژوئیه به عنوان روز جابجایی (Moving Day) نیز شناخته می شود. در واقع، بیشتر قراردادهای اجاره در این روز شروع و یا تمام می شوند.
در استان نیوفاندلند و لابرادور، روز اول ژوئیه به عنوان روز یادبود (Memorial Day) نیز شناخته می شود. در این روز مردم نواحی نیوفاندلند، به یاد جان باختگان اولین روز جنگ سام(Battle of the Somme) در طول جنگ جهانی اول، مراسمی برگزار می کنند. در این استان، صبح روز اول ژوئیه فضای غم انگیزی بر شهر حاکم است. پرچم کانادا نیمه افراشته است و در محل مقبره های سربازان گمنام، مراسم یادبود، برگزار می شود. این استان نیز مانند تمامی استان های کانادا، بعد از ظهر این روز را به جشن و پایکوبی می پردازد.
روز ملی و جشن ۱۵۰ سالگی کانادا
سال ۲۰۱۷ به عنوان صد و پنجاهمین سالگرد تاسیس و به رسمیت شناخته شدن کانادا شناخته می شود. طبق اعلام Canada Heritage در این سال بیش از ۵۰۰ میلیون دلار برای برگزاری جشن ها و گرامیداشت این سال در سراسر کشور هزینه خواهد شد.
از بین این هزینه حدود ۳۰۰ میلیون دلار برای طراحی و اجرای زیرساخت ها هزینه خواهد شد. همچنین ۱۰۰ میلیون دلار برای برگزاری جشن های محلی و منطقه ای، ۸۰ میلیون دلار برای اجرای مراسم های ویژه (مانند ورزش ها و مسابقات سنتی و قدیمی) و ۲۰ میلیون دلار برای رویدادهای دیگر اختصاص خواهد یافت.
امسال شهر اتاوا برنامه های ویژه ای را برای یکصد پنجاهمین سال کانادا در نظر گرفته است، برای دیدن برنامه ها اینجا را ببینید.
ثبت دیدگاه