از مجموعه ۱۰۰ روز اول در کانادا
بیمه درمانی کانادا که به صورت استانی اداره میشود تمامی کاناداییها و دارندگان ویزای اقامت دائم را تحت
حمایت رایگان قرار میدهد، اما این بیمه سه ماه بعد از ورود فعال میشود. برای این شکاف سه ماهه چه باید کرد؟
کانادا دارای یکی از گستردهترین سیستمهای رایگان خدمات درمانی در جهان است که تمام ساکنین این کشور را پوشش میدهد. این سیستم یک برنامه ملی و تحت کنترل و نظارت دولت فدرال است که به صورت استانی اجرا میشود و به شما این امکان را میدهد که با در اختیار داشتن یک کارت الکترونیکی به مراکز درمانی (پزشک خانواده یا درمانگاه) مراجعه کنید، نزد پزشکان متخصص بروید، فرزندانتان را واکسینه کنید، در بیمارستان بستری شوید و از خدمات آزمایشگاهی، رادیولوژی، سیتی اسکن و امآرآی، به طور رایگان و بدون پرداخت هزینه بهرهمند شوید.
البته این سیستم ضعفهایی هم دارد. در آینده و به طور مستقل در این باره سخن خواهیم گفت و اینکه شرایط دریافت این کارت چیست و پوشش آن چه مواردی را شامل نمیشود اما موضوع این پست مربوط به نیازهای پزشکی قبل از دریافت کارت درمانی Health Card یا فعال شدن آن است.
شما پس از ورود به کانادا باید برای دریافت این کارت ثبت نام کنید اما هر زمانی که آن را دریافت کنید، این کارت زودتر از سه ماه بعد از ورود شما فعال نخواهد شد به عبارت دیگر شما در کانادا تا سه ماه فاقد پوشش پزشکی دولتی هستید. معنای این سخن این است که هزینههای پزشکی در این مدت بر دوش خود شماست و چنین هزینههایی در کانادا بسیار بالاست. البته اکثر ایرانیان به دلیل شرایط سنی و همچنین بررسیهای پزشکی که قبل از آمدن انجام میدهند از شرایط سلامتی خوبی برخوردارند و تا ماهها به پزشک و خدمات پزشکی نیازی نخواهند یافت. برای بسیاری از ناراحتیهای معمولی نظیر سردرد یا سرماخوردگی و نظیر اینها هم داروهای Over Counter بدون نیاز به نسخه پزشک در داروخانهها وجود دارد و قیمت آنها برای همه مشتریان یکسان است ضمن اینکه شما میتوانید بخشی از نیازهای دارویی خود را با رعایت جنبههای قانونی از ایران همراه داشته باشید. اما بههرحال حادثه خبر نمیکند. ضمن اینکه ممکن است در بین اعضای خانواده بچه مریض یا افراد کهنسالتر حضور داشته باشند که انتظار سه ماهه برای دریافت کارت آنها امکانپذیر نباشد. اگر نیاز به مراجعه به پزشک لازم آید چند راه حل وجود دارد.
راه اول و ارزانتر تهیه بیمه درمانی برای خارج از کشور از یکی از شرکتهای خدمات دهنده در ایران است. این شرکتها معمولاً در قالب بیمههای سه یا ۶ ماهه، بسته به انتخاب مشتری خدمات بیمه درمانی و اضطراری عرضه میکنند اما باید در موقع دریافت آن به موارد مهمی توجه داشت:
- حتماً بیمه کامل خدمات درمانی تهیه کرد که هزینههای مختلف دارو و درمان را پوشش دهد. برخی از انواع بیمه فقط تصادفات و موارد اضطراری را شامل میشوند.
- باید جزییات نحوه دریافت خدمات را با دقت پرسید؛ اینکه مثلاً در صورت مراجعه به پزشک یا خرید دارو آیا خود شما باید هزینه را مستقیم بپردازید یا آنها مستقیماً با مراکز پزشکی قرارداد دارند. آیا باید به مراکز درمانی یا داروخانههای خاصی مراجعه کنید؟ اگر آری، آیا در شهر محل اقامت شما چنین مرکزی وابسته به این شرکت یا طرف قرارداد آن وجود دارد؟ در کجای شهر؟ اگر مجبور به مراجعه به بیمارستان شدید چه مراحل قانونی و اداری را باید رعایت کنید؟ اصولاً برای دریافت پول چه میزان کار اداری و بروکراتیک (اصطلاحاً paperwork) باید انجام دهید؟ آیا این بیمه تمام هزینهها را شامل میشود یا درصدی از آنها را؟ و سوالاتی از این دست.
- اگر احساس کردید که فروشنده بیمه کاملاً درباره جزییات حقوقی آن مطلع نیست از او بخواهید که شما را به یک فرد مطلع در آن مرکز معرفی کند.
- بسیار مراقب باشید که شرایط و Policy شرکت در مورد مسافران چیست. برخی از این شرکتها فقط به مسافران بازگشتی و دارای بلیط دو سره خدمات میدهند و اگر شما قصد اقامت در کشور مقصد را داشته باشید از پرداخت هزینهها سر باز خواهند زد.
- برگههای مقررات بیمه را با دقت نگهداری کنید و آنها را به خوبی مطالعه نمایید.
راه دوم که مطمئنتر و البته گرانتر است تهیه بیمه از شرکتهای معتبر خصوصی داخل خود کاناداست.
این شرکتها که دارای انجمنی با نام
هستند در همه شهرهای مهم کانادا دفتر دارند. توجه داشته باشید که برخی از آنها شرایط و مقررات خاصی برای ارائه بیمه دارند از جمله اینکه فرد متقاضی تا مدت زمان معینی پس از ورود به کانادا میتواند این خدمات را تهیه کند. بدین ترتیب شما با مراجعه به یکی از آنها بیمه مورد نظر خود را برای مدت سه ماه تهیه میکنید. فهرستی از شرکتهای خدمات دهنده را در اینجا بیابید:
در هر دو نمونه پیشین باید توجه داشته باشید که پرسش از میزان و نحوه پوشش بیمه وظیفه شماست. مسلم است که یک فروشنده بیمه نظیر هر فروشنده دیگری سعی در فروش کالایش دارد و لذا به برجستهتر کردن امور جذاب آن می پردازد. او ممکن است دهها مورد و گزینه به شما معرفی کند که یکی از آنها هم به کار شما در این سه ماه نیاید (مثلاً اینکه این بیمه ویژه چه امکانات فراوانی را در اختیار زنان برای به دنیا آوردن فرزندانشان در بیمارستانهای مجهز و اطاقهای خصوصی فراهم می آورد در حالیکه هیچ زن پا به ماهی در میان همراهان شما نیست!) این وظیفه شماست که بسته به مورد، نیازهای خود را ارزیابی کنید و بیمهای متناسب با آن خریداری نمایید.
راه نهایی، شناسایی نزدیکترین مرکز و مراجعه به یک Community Health Centres (CHCs) است. این مراکز که به صورت غیرانتفاعی اداره میشوند به مهاجرین تازه وارد هم خدماتی را به رایگان و یا با هزینه کم ارائه میدهند. روشن است که سطح خدمات ارائه داده شده چندان بالا نیست و اصولاً هدف این مراکز برای خدماترسانی به محرومین و اقشار کم درآمد جامعه است پس چنانچه واقعاً به چنین مراکزی نیاز ندارید یکی از دو راه حل اول را انتخاب کنید.
ثبت دیدگاه