در ادامه فعالیتها در زمینه طرح دعوی علیه وزیر مهاجرت کانادا و تماسهای ما با دوستان تعداد اندکی از موکلین مطالبی را مطرح می کردند که ناشی از عدم اطلاع از دو مفهوم وکالت در امر مهاجرت و مفهوم کلی وکالت است.
وکالت به معنی نمایندگی است و هر کسی می تواند وکیل کس دیگری شود مثلا شما وکالت می دهید به برادرتان که اتومبیل شما را بفروشد آن برادر وکیل شماست در موضوع وکالت که فروش اتومبیل شماست اما برادر شما نمی تواند اگر در دادگاه علیه شما طرح دعوی شد به عنوان وکیل شما دفاع از شما را به عهده بگیرد چرا که موضوع اخیر نیازمند داشتن پروانه وکالت و عضویت در کانون وکلای دادگستری است از اینرو باید به یک وکیل دادگستری مراجعه کنید.
در کانادا هم همین گونه است منتها در مورد نمایندگی افراد در برابر ادارات مهاجرت و نه دادگاهها به افراد بر اساس ضوابطی که اکنون بر اساس قانون تعریف جزییات این ضوابط و اجرای آنها را شورای نظارت بر مشاورین مهاجرت موسوم به ICCRC به عهده دارد و تا همین ماه پیش به عهده CSIC بود, افرادی که عضواین انجمن می شوند می توانند متقاضیان مهاجرت را نمایندگی کنند که به آنها مشاور مهاجرت Immigration Consultant می گویند و در ایران البته همه خود را به نام وکیل می خوانند هر چند بسیاری از آنان هرگز لحظه ای را در دانشکده حقوق نگذرانده اند. بنده عضو کانون وکلای تهران هستم و از اینرو وکیل دادگستری هستم اما در کانادا عضو کانون وکلا نیستم و پروانه کار به عنوان مشاور مهاجرت دارم بنابراین قانونا می توانم به همه موکلین خود مشاوره در زمینه مهاجرت بدهم و آنها را در برابر ادارات وابسته به وزارت مهاجرت و شهروندی کانادا در سطح فدرال و استانی نمایندگی کنم اما نمی توانم تا زمانی که عضویت کانون وکلای کانادایی را نگرفته ام پرونده آنها را در صورت لزوم در دادگاههای کانادا طرح کنم.
در مدارکی نیز که موکلین ما امضا کرده اند فرم استاندارد نمایندگی اداره مهاجرت موسوم به فرم ۴۵۷۶ را امضا کرده اند و طبیعی است که در این فرم هیچ اشاره ای به اینکه نماینده متقاضی می تواند به دادگاهها مراجعه کند و یا در مراجعی غیر از اداره مهاجرت پرونده را پیگیری کند ندارد. بنابراین دوستان توجه دارند که بر اساس قانون نه تنها من وظیفه ای برای بدن پرونده آنها به دادگاه ندارم بلکه اساسا اگر بخواهم نیز نمی توانم چنین کنم. از اینرو اگر موکلی برای امضای وکالتنامه وکیل تعیین شده و دیگر فرمها اقدام نکند نمی تواند توقع داشته باشد که در شکایت ما حضور داشته باشد. در مورد مبلغ ۱۵۰ دلار هم به دوستانی که ابراز ناتوانی در پرداخت کرده اند اعلام شده است که این رقم می تواند در بدهی آنان منظور شود و در اقساط بعدی حق الوکاله آنها منظور شود ولی از امضای مدارک گریزی نیست.
توجه دوستان را موضوع دیگری نیز جلب می کنم و آن اینکه در قراردادهای ما با موکلین تصریح شده است که این قرارداد تنها برای نمایندگی افراد در برابر وزارت مهاجرت و ادارات مربوطه است و در صورتی که به هر دلیل لازم شود پیگیری دیگری در دیگر مراجع اداری و قضایی کانادایی صورت گیرد آن اقدامات موضوع قرارداد دیگری خواهد بود. به تعبیر دیگرآنچه ما در مورد موکلین خود تعهد کرده ایم شامل بردن پرونده آنان به دادگاه نمی شود. طبیعی است که وقتی رفتن به دادگاه موضوع قرارداد نیست هزینه های اداری طرح دعوی و نیز وکالت در دادگاهها نیز نمی تواند به عهده ما باشد با وجود این همانگونه که می دانید کنپارس بخش عمده ای از هزینه موکلین خود را تقبل کرده است و در مقابل ۷۵۰ دلار غیر موکلین تنها ۱۵۰ دلار از آنها طلب کرده است.
ثبت دیدگاه