پیتر بلک/برگردان نادیا غیوری
چند سال پیش یک موردی باعث خنده و شوخی من و همسرم شده بود. ما همیشه به هم می‌گفتیم که هزینه کلاسهای هاکی پسر کوچکمان در مدرسه دولتی‌اش از هزینه کلاسهای یک ترم پسر بزرگمان در دانشگاه بیشتر است.
البته ممکن است که این حرف به ظاهر بامزه تا حدی غیرواقعی به نظر برسد اما حقیقت این است که وقتی در مقام مقایسه برمی‌آیید و یا هزینه‌های آموزش در کبک را بررسی می‌کنید، گاه می‌بینید که اینجا هزینه آموزش اسکیت یا تیراندازی بیشتر از خواندن و نوشتن می‌شود.
دو هفته دیگر پسر کوچک‌ترم عازم دانشگاه می‌شود و هنوز هم من و همسرم با هم شوخی می‌کنیم که کی بالاخره می‌توانیم از دست آنها یک نفس راحت بکشیم؛ البته می‌دانم که شوخی تعبیر خیلی درستی برای این وضعیت نیست. علت این خوشی ما بیشتر این است که هر دو فرزندمان به دانشگاه‌های استان کبک می‌روند.
چندین دهه است که اهالی استان‌های دیگر کانادا با حسرت می‌گویند که هزینه‌های دانشگاه در کبک از فرط پایین بودن بیشتر شبیه شوخی است تا واقعیت. واقعیت این است که هزینه‌های دانشگاهی در استان کبک پایین‌ترین رقم در میان دیگر استان‌های کشور است. سطح این هزینه‌ها در هر استان توسط دولت استانی تعیین می‌شود.
در استان کبک متوسط هزینه‌های اولیه دانشگاه (که در مورد ما باید هزار دلار هم هزینه‌های دیگر را به آن اضافه کرد) معادل ۲ هزار و ۱۶۸ دلار است و این در حالی است که متوسط این هزینه‌ها در کشور ۵ هزار و ۵۳۵ دلار برآورد شده است. بعد از کبک رتبه دوم پایین‌ترین هزینه‌های دانشگاهی به استان نیوفاوندلند و لابرادور با ۲ هزار و ۶۱۹ دلار تعلق می‌گیرد. بالاترین هزینه دانشگاهی مربوط به استان انتاریو با ۵ هزار و ۹۵۱ دلار است و استان البرتا با ۵ هزار و ۵۲۰ دلار نزدیک‌ترین رقم را نسبت به متوسط ملی دارد.
در یک نگاه سریع می‌بینیم که متوسط هزینه‌های دانشگاه ایالتی نیویورک SUNY نیز رقم ۵ هزار و ۲۷۰ دلار را نشان می‌دهد که به آن باید متوسط ۱ هزار و ۳۰۰ دلار برای Student fee را هم اضافه کرد. بر اساس یک گزارش تازه، هزینه تحصیل در مقطع لیسانس در دانشگاه‌های خصوصی در امریکا بسیار بالاتر است و از ۲۱ هزار دلار تا ۴۲ هزار دلار متغیر است.
دولت کبک همان‌طور که در خیلی از موارد دیگر از جمله در مورد حقوق بازنشستگی عمومی، هزینه مهدکودک‌ها و نیز قوانین مربوط به مشروبات الکلی روش‌های منحصر به فردی دارد، در زمینه هزینه دانشگاه‌ها و برای پایین آوردن آنها هم سرمایه‌گذاری‌های خوبی انجام داده است. دولت این استان گرچه نتوانسته بر اساس مدل فرانسوی عمل نموده و دانشگاه‌ها را برای شهروندان خود رایگان کند اما تا آنجا که می‌شده هزینه دانشگاه‌ها را پایین آورده است. فلسفه این دولت این است که از طریق بالا بردن میزان مالیات، هزینه خدمات اجتماعی ارائه شده به شهروندان را تا حد امکان پایین بیاورد تا شهروندان بیشتری توانایی استفاده از آنها را داشته باشند.
نتیجه این سیاست این شده که استان کبک از نظر تعداد دانشجویان ورودی دارای بالاترین رتبه در کشور است اما از سوی دیگر دانشگاه‌ها برای تامین نقدینگی با مشکلات زیادی مواجه هستند و برای داشتن نیروهای کیفی با دیگر دانشگاه‌های کشور در رقابت شدیدی به سر می‌برند. حداقل این نظر آن عده از دانشگاهیانی است که سال‌هاست دولت را تحت فشار گذاشته‌اند که به آنها اجازه بالا بردن شهریه ها را بدهد تا بتوانند هیئت‌های علمی قوی‌تری را در اختیار بگیرند.
از سال ۱۹۶۸ به این سو یا به عبارت دیگر بیش از ۳۰ سال است که دولت کبک شهریه دانشگاه‌ها را ثابت نگه داشته و فقط بر اساس نرخ تورم آنها را افزایش می‌دهد نه بیشتر. برخی از دولت‌ها نسبت به افزایش شهریه‌ها تذکراتی داده‌اند، آن هم فقط برای این که مورد مخالفت و خشم نهادهای دانشجویی قرار بگیرد و هیچ کاربرد دیگری نداشته باشد!
بهار سال گذشته دولت ژان کرست بالاخره تصمیم گرفت که ماشه را بکشد. دولت اعلام کرد که در بودجه سالانه استان از پاییز سال ۲۰۱۲ میزان شهریه‌ها به مدت ۵ سال متوالی سالانه به میزان ۳۲۵ دلار افزایش خواهد یافت. حتی پس از اعمال این تغییر هم نرخ شهریه‌ها در استان کبک هنوز ۳۰ درصد پایین‌تر از نرخ متوسط در کشور خواهد بود.
همزمان با اعلان این تغییر، دولت کبک اعلام کرد که طی همان ۵ سال مبلغ نیم میلیارد دلار دیگر نیز برای تجهیز و تقویت سیستم دانشگاهی استان هزینه خواهد کرد. علاوه بر این از دانشگاه‌ها هم خواسته شد تا به شیوه دانشگاه‌های موفق امریکایی با جدیت بیشتر به دنبال تامین منابع مالی خصوصی برای درآمدهای خود باشند.
دولت استان قول داده تا با ارائه بیشتر امکانات مالی از جمله بورسیه‌های مناسب برای دانشجویان، تحمل دشواری‌های حاصل از این افزایش هزینه را برای آنها آسان‌تر سازد. البته به نظر می‌رسد که هنوز هم خیلی از دانشجویان ناراضی می‌خواهند همزمان با شروع دانشگاه‌ها در پاییز، این نارضایتی را با حضور در خیابان‌ها به رخ مسئولان بکشند.
تا آنجا که به ما مربوط می‌شود، خانواده ما خوشحال است که توانسته با یک کار گروهی موفق، در آخرین سال هزینه‌های ارزان تحصیلات عالی بچه‌های خود را به دانشگاه بفرستد.
برای مشاهده اصل مطلب اینجا کلیک کنید.
ثبت دیدگاه