در نوشتارهای مختلفی در این وب سایت به دفعات درباره اهمیت موضوع شبکه‌سازی و ایجاد شبکه ارتباطی یاداوری کرده‌ایم. از جمله در سلسله مقالات «روش‌های نفوذ به بازار کار پنهان در کانادا» به اهمیت این روش در کاریابی پرداخته‌ایم. به دلیل اهمیت و گستردگی این موضوع در چند نوشتار مرتبط به ابعاد بیشتری از این بحث خواهیم پرداخت. یادآوری می‌شود که جزییات فراوانی در این باره در جزوه آن-لاین «راهنمای ایجاد شبکه ارتباط کاری» که به زودی در کتابخانه کنپارس ارائه خواهد شد بیان شده است.
منظور از شبکه‌سازی دقیقا چیست و به چه کار می‌آید؟
شبکه‌سازی ارتباطی از پدیده‌های مخلوق جهان مدرن است. ۱۰۰ سال پیش که افراد به ندرت حتی از یک محله به محله‌ای دیگر جابجا می‌شدند، همه همدیگر را از روز اول تولد می‌شناختند و با ضعف‌ها و قوت‌های هم آشنا بودند ارتباطات عمیق اما محدودی شکل می‌گرفت اما بعد که با تبدیل روستاها به شهر، شهرهای کوچک به بزرگ و بزرگ‌تر شدن شهرها، جابجایی در داخل یک شهر، بین شهرهای یک کشور و بین کشورها گسترش یافت تا امروز که بنا بر آمار سازمان ملل بالاترین میزان مهاجرت در تاریخ بشر در حال وقوع است ایجاد شبکه ارتباطی اهمیت روزافزون یافته است. به اینها باید نقش و اهمیت ابزارهای نوین ارتباطی را اضافه کرد.
مهاجران تازه‌وارد به یک کشور جدید نظیر کانادا بیش از هر کس دیگری با این تفاوت آشنا می‌شوند اما ابعاد آن تا مدت‌ها برایشان مبهم می‌ماند تا اینکه به مرور مزایای شبکه‌سازی نوین خودساخته را دریابند و از آن مزایا بهره‌مند شوند. با یک مثال عملی ساده می‌توانید اهمیت این بحث و تفاوت‌ها را دریابید.
یک دسته ورقه پیش روی خود قرار دهید. بر روی صفحات مختلف آن عناوینی مثل اینها را قید کنید: «فامیل و خانواده»، «دوستان از دوره مدرسه و تحصیل»، « دوستان دوران سربازی»، «دوستان محل کار سابق»، «دوستان محل کار جدید»، «بچه‌محله‌ها»، «سایر آشنایان و دوستان». حال در هر صفحه تلاش کنید نام ۲۰ نفر از مهم‌ترین‌ها را در زیر عنوان مربوطه فهرست کنید. حتی اگر فرصت نوشتن ندارید یک بار در ذهن خود این اسامی را مرور کنید. فکر می‌کنید در هر صفحه تعداد این اسامی را تا چه عددی می‌توانید ادامه دهید؟ فکر می‌کنید تعداد این اسامی در مجموعه تمامی صفحات به چه عددی قابل افزایش است؟
حال خود را در شهری چون تورنتو یا مونترال فرض کنید (البته اگر هم‌اکنون در این شهرها نیستید) همین کار تکمیل فهرست‌ها را تکرار کنید. برای محدوده جغرافیایی هم یک منطقه خاص جغرافیایی در کانادا را در نظر بگیرید یعنی مثلا تمام مرتبطین ساکن استان‌های انتاریو و کبک (شهرهایی چون تورنتو، مونترال، اتاوا، واترلو، کیچنر، لاندن…) یا ساکنان استان‌هایی چون بریتیش‌کلمبیا و البرتا (شهرهای ونکوور، ادمنتون، کلگری…) – یعنی محدوده جغرافیایی که با اتومبیل می‌توان در آن تردد کرد- می‌توانند در فهرست شما بیایند. لازم به یادآوری است که وسعت جغرافیایی هر یک از این نواحی چند برابر ایران است. حالا به چند اسم می‌رسید؟ شاید عجیب نباشد که همه افراد فهرست شده پس از زحمت فراوان به تعداد انگشتان یک دست هم نرسند و در میان آنها هم کسانی باشند که از آخرین تماس شما با برخی از آنها بیش از ۱۵ سال گذشته و شما الان نتوانید چهره آنها را به درستی تشخیص دهید.
واقعیت و اهمیت شبکه‌سازی اینجا هویدا می‌شود. شما برای یافتن کار مناسب، برای جابجایی‌های شغلی، برای دریافت اطلاعات درباره موضوعات مختلف، برای گذراندن تعطیلات، برای میهمانی رفتن و کلا زندگی در یک جامعه انسانی به عنوان عضوی فعال و موثر از آن جامعه به ارتباطات گسترده و موثر نیازمند هستید در حالیکه ممکن است در شعاع ۵۰ کیلومتری از محل زندگی شما حتی یکی از افراد همان لیست کم‌تعداد هم حضور نداشته باشند. حال چه باید کرد؟
چاره‌ای نیست مگر اینکه دست به کار شد و از انواع امکانات موجود در اطراف برای ایجاد یک شبکه جدید بهره برد. بدیهی است که همه کسانی که شما به سوی آنها رو می‌آورید ممکن است نخواهند این ارتباط شکل بگیرد، یا سطح و گستره این ارتباط سازی برای همه کاربردها یکسان نباشد مثلا شما نمی‌خواهید با همه افرادی که در این تلاش به سراغ آنها می‌روید رابطه خانوادگی و امکان دید و بازدید فراهم کنید اما به هر حال از روزی که تصمیم به مهاجرت می‌گیرید باید تلاش برای بازیابی ارتباطات قدیمی و ایجاد ارتباطات جدید را آغاز کنید.
شاید برادر دوست شما، باجناق همکار سابق، پسرعموی دوست زمان خدمت و رییس سازمان قبلی الان ساکن کانادا باشند. البته باید هم‌زمان نکاتی را در برقراری ارتباط یاد بگیرید. مثلا اینکه روابط اجتماعی در کانادا شبیه ایران نیست. خیلی از توقعات معمول در ایران در کانادا بی‌معنا و خارج از روال است پس نباید با اصرار بر یک رفتار خارج از قاعده خود را از مزایای یک ارتباط موثر و مفید در آینده محروم سازیم. به این بحث در آینده به طور مستقل خواهیم پرداخت.
اما به هر حال باید بدانیم که ایجاد شبکه ارتباطی حداقل برای کاریابی یک ضرورت است. تفاوت آن با دیگر حوزه‌ها در این است که در موضوع کار، گستره افراد بسیار زیاد است اما ضرورتی ندارد که عمق ارتباطات خیلی زیاد باشد. در مجموع در موضوع شبکه‌سازی باید به این موارد توجه داشته باشیم:
- تعیین هدف از ایجاد رابطه با مخاطب مورد نظر
- ابزارهای ضروری لازم برای معارفه
- تمرین‌ها و آمادگی‌های پیشینی برای افزایش شانس بهره‌گیری از فرصت‌ها
- مکان‌های انجام شبکه‌سازی
- زمان‌های انجام شبکه‌سازی
- بهترین روش‌های اجرایی در شبکه‌سازی چهره به چهره
- بهترین روش‌های اجرایی در شبکه‌سازی غیر چهره به چهره
- تکنیک‌های پیگیری موضوع بعد از برقراری ارتباط
- اجتناب از خطاهای مخرب برای شبکه‌سازی موثر
به بخشی از این بحث‌ها در این مجموعه نوشته‌ها خواهیم پرداخت اما جزییات بیشتر را در جزوه «راهنمای ایجاد شبکه ارتباط کاری» بخوانید.
ثبت دیدگاه