در کارگاه های آموزشی کاریابی کنپارس در اردیبهشت ۸۸ در تهران، بررسی علل بیکاری ایرانیان مهاجر فرصت مناسبی برای بیان برخی مشکلات و موانع موجود بر سر راه کاریابی مهاجرین فراهم کرد. این مباحث از سوی شرکت کنندگان با استقبال زیادی روبرو شد لذا در چند مقاله پیوسته به بررسی این موانع و راه های گذر از آنها می پردازیم. شما خواهید دید که بسیاری از این راه ها و موثرترین آنها از همین امروز، از خود ایران و مدت ها قبل از سفر به کانادا آغاز می شوند.
در تحقیقی که در سال ۲۰۰۶ در سطح ملی در کانادا در موضوع «شرایط و مشخصات بازار کار کانادا» انجام شد و نتایج آن در سال ۲۰۰۷ منتشر گشت برخی نکات جالب توجه وجود دارد که در آینده به آنها بیشتر خواهیم پرداخت. فعلاً هدف ما بررسی وضعیت ایرانیان در بازار کار کاناداست.
بر اساس نتایج این پژوهش، ایرانیان در ۵ سال اول ورور به کانادا، دارای یکی از بالاترین ارقام بیکاری (۱۹.۷٪ در میان افراد ۲۵ تا ۵۴ سال) در سال ۲۰۰۶ بوده اند که تنها آمار بیکاری مهاجرین شمال آفریقا از آن بالاتر است. این در حالی است که در همان سال متولدین کانادایی شاهد نرخ بیکاری ۴.۹٪ برای این گروه سنی بوده اند که در واقع، یکی از پایین ترین ارقام در سال های اخیر می باشد. به دیگر سخن، آمار بیکاری در میان تازه واردان ایرانی تقریباً ۵ برابر متولدین کانادایی و حدود دو برابر متوسط مهاجرین در آن سال (۱۱.۵٪) بوده است.
اگر این آمار را با برخی ملل دیگر نظیر اقوام مهاجر از آسیای شرقی و جنوب شرقی مقایسه کنیم که در مواردی نرخ بیکاری آنها حتی از متولدین کانادایی هم کمتر است شگفتی بیشتری پدید می آید. چه چیزی سبب می شود که برخی اقوام (مثلاً فیلیپینی ها) با راحتی خیال و اطمینان از آینده شغلی پا به خاک کانادا بگذارند و برخی دیگر چون ایرانیان به رغم اینکه بر اساس سنجش ها از پارامترهای به مراتب بالاتری برخوردارند (از نظر مدارج دانشگاهی یکی از بهترین گروه های قومی و از نظر تلفظ و شیوایی بیان انگلیسی – اگر زبان انگلیسی بدانند – تقریباً از همه گروه های قومی دیگر کم مسئله ترند) با مشکل روبرو شوند؟ بررسی ها نشان می دهد دلیل آن به میزان آمادگی باز می گردد. توضیح خواهیم داد این آمادگی در ابعاد مختلف چه معنایی دارد و چگونه می توان به آن دست یافت.
مطالب مرتبط اینجا می آیند.
توضیحاتی درباره آمار بیکاری ایرانیان
قبل از هر چیز باید ابتدائاً از میزان صحت رقم میزان بیکاری ایرانیان پرسید. همانطور که مسئولین آن پژوهش اعلام کرده اند در استناد به این رقم باید حساسیت زیادی داشت. خوشبختانه بنا به دلایلی که بیان خواهد شد نرخ بیکاری ایرانیان از رقم مورد اشاره کمتر است.
اصلی ترین دلیل این اختلاف را باید در خلقیات اخلاقی و روانی نهادینه شده در بعضی از هموطنان ایرانی خصوصا در دهه های اخیر جستجو کرد که مهم ترین آن عدم صداقت در ارائه اطلاعات به پرسش کنندگان است. بسیاری از آنان چنین فکر می کنند که بیان حقیقت در این گونه حوزه ها ممکن است در آینده به ضرر آنها تمام شود. همچنین به دلیل خطای در درک مکانیزم های اقتصادی در کانادا و اتکا به اقوال شفاهی سست و فاقد استناد، افراد زیادی هستند که درآمد خود را صفر و خود را بیکار معرفی می کنند تا از پرداخت های مالیاتی فرار کنند و یا از کمک های دولتی بهره مند شوند و متاسفانه اکثر آنها به تبعات منفی این کار در آینده شغلی و کاری خود اشرافی ندارند (بعدا در این باره بطور مستقل بحث خواهیم کرد).
بخشی از هموطنان هم به عادت زندگی در ایران چنین می اندیشند که دولت دارای درآمد و سرمایه مستقل از مردم است و لذا «باید هر جور که شده سهم خودمان را از این دولت بگیریم» (تصوری کاملا نادرست چرا که در کانادا تقریبا تمام هزینه های دولتی از دریافت مالیات جبران می شود و معنای آن این است که کمک های دولتی از جیب مردم پرداخت می شود؛ به همین دلیل بیکاری و دریافت کمک های دولتی از سوی کسانیکه استحقاقش را نداشته اند یک ضدارزش بسیار منفی در میان شهروندان جامعه است) و از آنجا که بیکار اعلام کردن خود می تواند منجر به دریافت کمک هایی شود چنین می کنند.
بر این اساس آمار بیکاری ایرانیان قطعاً از این عدد کمتر است اما واقعیت این است که همچنان عدد بالایی ست. بدتر اینکه برخی از کسانیکه شاغل هستند هم در مشاغل غیرمرتبط با پیشینه تحصیلی و شغلی خود امرار معاش می کنند.
چرا چنین است؟ در یک کلام، چون مهاجرین ایرانی کمتر از بسیاری دیگر از مهاجرین خود را آماده ورود به بازار کار کانادا کرده اند. در مطالب آتی توضیح خواهیم داد که این عدم آمادگی یعنی چه و چه موانع تکنیکی، بیرونی و درونی آن را تشدید می کند.
ذکر این نکته ضروری است که به رغم آنچه گفته شد، آن دسته از ایرانیان متخصص که خود را از همه نظر آماده حضور در بازار کار رقابتی کانادا کرده اند آنچنان خوش درخشیده اند که در مجموع ایرانیان برخلاف برخی از ملل، به عنوان افرادی توانا، تحصیل کرده، باهوش و سختکوش شناخته شده اند. همچنین بسیاری از ما در پنج سال اول زندگی در کانادا با کوشش و تلاشی قابل توجه کمبودها را جبران کرده و مسیر موفقیت و پیشرفت را آغاز می کنیم اما پرسش اینجاست که چه کنیم تا این مدت زمان به حداقل ممکن کاهش یافته و فشارهای بی دلیلی که می شد از بسیاری از آنها با آمادگی پیشینی اجتناب کرد، حذف شوند.
در مطلب آتی به اولین دسته از موانع یعنی موانع تکنیکی خواهیم پرداخت.
ثبت دیدگاه