نیکلاس کانگ، تورنتواستار/برگردان نادیا غیوری
پنج سال بعد از زمانی که دولت، سیستم مهاجرتی «بررسی سریع و بهموقع پروندهها» را راهاندازی نمود، متقاضیان مهاجرت در گروه نیروهای متخصص با انباشت پرونده و زمان طولانی بررسی مواجه هستند.
در سال ۲۰۰۸ دولت محافظهکار در حرکتی بحثبرانگیز، در لایحه بودجه خود هزینه حذف صدها هزار متقاضی مهاجرت از روند بررسی را لحاظ نمود. بعد از آن نوبت رسید به وضع قانون «دستورالعملهای وزیر» که با کمک آن معیارهای تعیین صلاحیت افراد برای برخی از مشاغل محدودتر و دشواتر شد و برای تعداد ورودی تقاضاها در هر سال نیز سقف در نظر گرفته شد.
سپس آقای جیسن کنی، وزیر مهاجرت وقت، از بررسی ۶ تا ۱۲ ماهه پروندههای نیروی متخصص سخن گفت و در سال ۲۰۰۸ نیز نوید فرارسیدن دورهای تازه در تاریخ مهاجرت کانادا را داد که در آن قرار بود به نیازهای بازار کانادا با سرعت هرچه تمام پاسخ داده شود.
اما در حال حاضر متوسط زمان بررسی پروندههای نیروی متخصص در سیستم واجد محدودیت که در سال ۲۰۱۰ میلادی ۱۶ ماه بود، در پاریس و هنگ کنگ به ۳۲ ماه و در سنگال و لسآنجلس به ۳۱ ماه افزایش یافته است.
باقی متقاضیان مربوط به قبل از سال ۲۰۰۸ باید حتی بیش از اینها منتظر بمانند که این زمان انتظار از ۶۲ ماه در مراکش تا ۹۷ ماه در ترکیه، کنیا، سریلانکا، پاکستان، فیلیپین، هند و جاماییکا متغیر است. اوضاع متقاضیان اروپایی هم چندان بهتر نیست زیرا برای آنها هم متوسط زمان انتظار در مجارستان ۸۹ ماه، در لندن ۸۷ ماه و در پاریس و وین تا ۷۴ ماه است.
در برنامه جدیدی که قرار است دولت از سال ۲۰۱۵ تحت عنوان Expression of Interest یا «ابراز علاقهمندی» به اجرا درآورد (که آن را به طور مخفف EOI مینامند) قصد بر این است که مجموعه یا به اصطلاح مخزنی از مشخصات کاندیداهای متخصص تهیه شود تا کارفرمایان بتوانند از میان آنها دست به انتخاب بزنند. معرفی این طرح چندان توجه یا تعجبی را در میان منتقدان سبب نشده اما در عوض این نگرانی را ایجاد کرده که نکند دولت در آن زمان هم بخواهد با یک لایحه دیگر خود را از شر باقی پروندههای انباشتشده خلاص کند.
تا تابستان امسال تعداد ۲۳ هزار و ۸۱۷ پرونده نیروی متخصص در ده دفتر اصلی شهروندی و مهاجرت کانادا منتظر بررسی و اخذ تصمیم نهایی بودهاند. از بعد از تغییرات ایجاد شده در برنامه تنها ۱۲۳۳ مورد از این تعداد بررسی شده و باقی آنها همچنان منتظرند.
خانم سونیا لسژ طی ایمیلی گفته است: «ما در گروه نیروی متخصص بیش از ۶۴۰ هزار پرونده انباشتشده داشتیم. اگر فکری برای این موضوع نمیکردیم این انباشت اکنون به بیش از ۸۰۰ هزار مورد بالغ میشد و زمان بررسی این پروندهها نیز به هفت سال میرسید. دولت تلاش دارد تا سیستم مهاجرتی سریعی ایجاد نماید که پاسخگوی نیازهای اقتصادی کانادا باشد. حجم انبوه پروندههای انباشتشده در گروه نیروهای متخصص مانع از حرکت و پاسخگویی سیستم مهاجرتی کانادا شده است.»
ماریا، ۲۷ ساله و مدیر ارتباطات راه دور از مسکو، در ماه اوگست سال ۲۰۱۲ و تحت سیستم اصلاحشده نیروهای متخصص، که ادعا میشد زمان بررسی پروندهها در آن فقط ۱۵ ماه است، برای مهاجرت اقدام نمود. وی اکنون بسیار متعجب است که میبیند زمان بررسی را از ۱۵ ماه به ۲۵ ماه افزایش دادهاند.
وی، که نمیخواهد نام خانوادگیاش در این مطلب عنوان شود، میگوید: «برای مهاجران جوانی مثل من، هر سال نقش مهمی در روند شغلی ایفا میکند. وقتی ما تقاضای مهاجرت دادیم، انتظاراتی داشتیم و برای زندگیامان هم بر اساس همان انتظارات برنامهریزی کردیم. حالا احساس میکنیم که ما را گمراه کردهاند. واقعا ناراحتکننده است.»
ماریو بلیسیمو، رئیس بخش مهاجرت Canadian Bar Association معتقد است که محاسبات دولت درست نیست. به گفته وی کانادا در برنامه مهاجرتی اقتصادی خود تعداد مشخصی را پذیرش میکند و اولویت هم با برنامههای «نامزدهای استانی» و «دارای تجربه کانادایی» است.
بلیسیمو، که پیشبینی میکند دولت در سال ۲۰۱۵ و قبل از شروع به کار سیستم EOI برای خلاصی از انباشت پروندهها لایحه تازهای را تصویب کند، میگوید: «دولت مدام میگوید ۱۲ ماه، اما واقعیت امر این نیست. آنها پایان بررسی پروندههای موجود را حلال همه مشکلات میدانند در حالیکه اگر تعداد پذیرش متقاضیان افزایش پیدا نکند هیچ مشکلی حل نخواهد شد.»
دولت کانادا حساب زیادی روی سیستم EOI و نقش آن در بررسی سریع پروندهها باز کرده است.
آقای کریس الکساندر، وزیر مهاجرت و شهروندی ماه گذشته در نشستی در تورنتو در همین زمینه گفته است: «ما به همه دنیا خواهیم گفت که اگر مایل به مهاجرت به کانادا هستید اعلام کنید و ابراز تمایل نمایید و بعد از آن از میان این افراد آن عدهای را که واقعا به آنها نیاز داریم دعوت خواهیم کرد… این پروندهها در عرض شش ماه بررسی خواهند شد. کار دشواری است. رسیدن به این هدف بسیار سخت خواهد بود. اما ما میدانیم که میتوانیم این کار را بکنیم و لازم است که این کار را بکنیم.»
این دقیقا همان چیزی است که پنج سال پیش هم آقای کنی گفته بود.
برای مطالعه اصل مطلب اینجا کلیک کنید.
ثبت دیدگاه