طبق اعلام کالج‌های انتاریو از این پس هیئت‌های علمی تمام‌وقت در کالج‌ها از حقوق بالاتر و شرایط کاری بهتری برخوردار خواهند شد. اما در صورتی که استادان معترض با قراردادهای جدید پیشنهادی کالج‌های انتاریو موافقت نکنند، این احتمال وجود دارد که امسال ۲۰۰هزار دانشجوی کالج‌های این استان با اعتصاب آنان روبرو شوند.
این مقاله از سوی تیم نویسندگان شرکت خدمات مهاجرتی کنپارس به مدیریت آقای دکتر مختاری تهیه شده و در سایت www.parscanada.com منتشر شده است. انتشار آن در دیگر وب سایتها تنها با ذکر منبع مجاز است. تقاضا داریم موارد تخلف را از طریق ایمیل [email protected] به اطلاع ما برسانید. برای اقدام به مهاجرت از طریق نیروی متخصص، سرمایه گذاری و هر گونه روش دیگر با دفاتر شرکت کنپارس تماس بگیرید.
در تاریخ ۱۲ نوامبر امسال کالج‌های استان انتاریو اعلام کردند که بزودی شرایط جدید قراردادهای خود با اعضای تمام‌وقت هیئت‌های علمی را به اطلاع عموم می‌رسانند. در این فرم جدید، درآمد نه‌هزار استاد، مشاور و کتابداری که در کالج‌ها مشغول به کار هستند طی چهار سال به میزان هشت درصد افزایش خواهد داشت بدون اینکه تغییری در میزان کار تعریف شده برای آنان به وجود آید. اعلام این طرح به این دلیل بود که مذاکرات با اتحادیه خدمات عمومی کارکنان انتاریو(OPSEU) در همین روز بدون نتیجه و بدون اعلام زمان مشخصی برای ادامه گفتگوها به پایان رسیده بود.
دکتر ریچل داناوان، رئیس تیم مذاکره کالج‌ها، در این زمینه می‌گوید: «در این قراردادها تلاش بر این است تا همه چیز در بخش عمومی به درستی جبران شود. هیچ دلیلی ندارد که هیئت‌های علمی ما بخواهند بیش از این منتظر بمانند آنهم وقتی که کالج‌ها استطاعت پرداخت بیشتر به آنها را دارند.» البته به نظر می‌رسد وی می‌خواهد با گامی به جلو، در مقابل عکس‌العمل احتمالی اساتید پیشدستی کند.
در شرایط جدید نکاتی لحاظ شده که به انعطاف هر چه بیشتر برنامه‌های کاری و درسی برای دانشجویان و استادان کمک می‌کند تا آنها راحت‌تر بتوانند کارشان را در طول ترم انجام داده و برای آن برنامه‌ریزی کنند. طبق این مقررات هر نوع افزایش در برنامه‌های درسی باید کاملا عملی و منطقی باشد.
طبق قانونی که در سال ۲۰۰۸ با عنوان قراردادهای جمعی کالج‌ها (Colleges Collective Bargaining Act) به تصویب رسید، در صورتی که مذاکرات در چنین مواردی بدون نتیجه به پایان برسد کالج‌ها می‌توانند شرایط جدید پیشنهادی خود را عملی کنند. متاسفانه پس از گذشت بیش از ۲۹ روز مذاکره که طی پنج ماه اتفاق افتاد، دو طرف به هیچ‌گونه توافق نظری نرسیدند. در این مذاکرات اتحادیه خدمات عمومی کارکنان یا OPSEU در نظر داشت تا رقم حقوق را طی سه سال تا ۱۳ درصد افزایش داده و به ۳۱۷/۱۰۹ دلار برساند.
در مورد اخیر نیز با توجه به بی‌نتیجه ماندن مذاکرات و چنانچه این مذاکرات دوباره از سر گرفته نشوند، کالج‌ها برای نخستین بار از این حق خود استفاده کرده و پیشنهادات خود را اعلام کردند. طبق این اعلانات از تاریخ ۱۸ نوامبر ۲۰۰۹ قراردادهای تازه چهارساله منعقد می‌شوند و شرایط جدید در مورد قراردادهایی که از تاریخ اول سپتامبر ۲۰۰۹ منعقد شده‌اند نیز اعمال خواهد شد.
دکتر داناوان می‌گوید: «جای تأسف است که تلاش‌ها در مذاکرات اخیر به نتیجه‌ای نرسید. با این وجود ما یعنی کالج‌ها خوشحالیم که به‌رغم چالش‌ها و مشکلات اقتصادی اخیر توانستیم از هرگونه از دست رفتن حقوق و امتیازات هیئت‌های علمی‌امان جلوگیری کنیم. در قراردادهای جدید هم همه شرایط قبلی بهبود یافته و به نفع استادان است. علاوه بر این کلیه شرایط مورد توافقی که در تاریخ ۳۱ اگوست ۲۰۰۹ ملغی شده و الغای آنها می‌توانست بر کار استادان تاثیر داشته باشد، همچنان به قوت خود باقی خواهند بود.»
او در ادامه و با غیرممکن خواندن پیشنهادات مالی اتحادیه می‌گوید: «گرچه قرارداد جدید را اعلام کرده‌ایم اما ترجیح می‌دهیم که با اتحادیه به توافقی دوجانبه برسیم و از هرگونه مذاکره در آینده نیز استقبال می‌کنیم. به نظر ما خیلی مهم است که استادان بدانند در قرارداد جدید به افزایش حقوق آنان و اضافه شدن معقول کارشان بدون هیچ نوع امتیاز گرفتنی توجه داشته‌ایم.»
البته اتحادیه نظر دیگری دارد و این پیشنهاد کالج‌ها را درحقیقت نوعی «درهم شکستن اتحادیه» می‌داند که سبب می‌شود تا اعضای آن که همان استادان کالج‌ها هستند با توجه به بی‌نتیجه بودن مذاکرات، پیشنهادات جدید را راحت‌تر بپذیرند.
اما واقعیت این است که هر دو طرف با احتیاط کامل و بدون شتاب یا تحریک طرف مقابل حرکت می‌کنند و نگران این هستند که ماجرای سال گذشته دانشگاه یورک تکرار شود. در اعتصابی که به طولانی‌ترین اعتصاب دانشگاه‌های کانادا مبدل شد، اکثریت قریب به اتفاق کلاس‌های این دانشگاه برای بیش از یک ترم تحصیلی تعطیل گشت، دو طرف نتوانستند به توافق دست یابند و نهایتاً مجلس استانی مجبور به مداخله شد. نتیجه آن اعتصاب وارد آمدن خسارت عظیم به دانشگاه و اساتید آن بود. حالا در ماجرای کالج‌ها به نظر نمی‌رسد هیچکدام از طرفین بخواهند این چنین خسارتی تکرار شود.
ثبت دیدگاه